درمان چند حالته پرندگان زینتی

در این مقاله همه چیز درخصوص درمان چند حالته پرندگان زینتی بررسی شده است، با ما همراه باشید؛

درمان چند حالته

درک درد هم رویداد محیطی است و هم مرکزی، از چندین نوع گیرنده و مسیر استفاده می‌کند، بنابراین هیچ داروی منفرد، کلاس دارو یا عملی که بتواند به عنوان تنها ماده ضد درد استفاده شود، وجود ندارد.

مفهوم درمان چند حالتی این را تشخیص می‌دهد و یک رویکرد چند سطحه برای بی دردی را تشویق می‌کند.

منبع درد را از بین ببرید:

این ممکن است شامل آتل شکسته شدن اندام، برداشتن جسم خارجی یا انجام جراحی با حداقل ضربه و دستکاری بافتی باشد.

ترس و استرس را کاهش دهید:

ترس و استرس ممکن است مسیرهای درد را افزایش دهند. ایجاد حریم خصوصی در یک محیط آرام و گرم به منظور کاهش دلهره و استفاده منطقی از داروهای ضد اضطراب (به عنوان مثال میدازولام) ممکن است در کاهش ترس و استرس به کار روند و بنابراین درمان ضد درد را افزایش می‌دهد.

از چندین کلاس دارو برای درمان درد در گیرنده‌های درد زای متفاوت استفاده کنید:

همانطور که در بالا توضیح داده شد، گیرنده‌های درد زای محیطی یک محرک دردناک را تشخیص داده و از طریق مسیرهای درد زای نخاعی، یک پیام به مغز که گیرنده‌های درد زای مرکزی آن را به عنوان درد دریافت می‌کنند، انتقال می‌دهند.

التهاب در بافت‌های محیطی ممکن است گیرنده‌های درد زای محیطی را حساس کند، و پاسخ شدیدتر درد در سطوح پایین تر درد را ایجاد کند. استفاده از داروهایی که می‌توانند التهاب را کاهش دهند (و بنابراین حساسیت گیرنده دردزای محیطی را کاهش دهد) در حالی که از داروهای دیگر برای جلوگیری از مسیرهای نخاعی استفاده می‌شوند و / یا گیرنده‌های درد زای مرکزی می‌توانند مسکن جامع تر نسبت به یک کلاس دارو به تنهایی فراهم کنند.

مسکن معمولاً در عمل پرندگان استفاده می‌شود:

مسکن‌های معمول که در عمل پرندگان استفاده می‌شوند اپیوئیدها و NSAID هستند. بی حسی موضعی ممکن است همچنین در شرایط خاص مورد استفاده قرار گیرد.

اپیوئیدها:

به نظر می‌رسد برخی از گونه‌های پرندگان گیرنده‌های اپیوئید کاپا بیشتری در مغز جلویی نسبت به رسپتورهای اپیوئید μ دارند و این توضیح این است که چرا برخی از پرندگان به آگونیست های μ مانند مورفین، بوپرنورفین و فنتانیل به همان شیوه که در پستانداران وجود دارد، پاسخ نمی‌دهند. از این رو، مخدرهای کاپا مانند بوتورفانول ممکن است مسکن مؤثر تر در پرندگان باشند.

بوتورفانول (۱-۴ میلی گرم در کیلوگرم IM یا خوراکی q6h) در حال حاضر برای بی دردی اپیوئید در پرندگان توصیه می‌شود. دوزهای بالاتر ممکن است hyperalgesic باشد. در تجربه نویسنده، مرفین در دوز بالا (۱ میلی گرم در کیلوگرم) مسکن مؤثر در اکثر پرندگان می‌باشد و با کمترین میزان اثرات جانبی همراه می‌باشد. عوارض جانبی اپیوئید غیر معمول است، اما ممکن است شامل افسردگی تنفسی، حالت تهوع و استفراغ، برادی کاردی و یبوست باشند. درمان با نالوکسان بسیاری از این اثرات ناخواسته را معکوس می‌کند، همچنین اثر ضد درد دارو را نیز از بین می‌برد.

ترامادول، یک اپیوئید مصنوعی است، در حال تبدیل شدن به عنوان یک داروی ضد درد بسیار محبوب در پرندگان می‌باشد. در دوزهای ۱۰ تا ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم IM یا PO q6–۱۲h استفاده می‌شود، به نظر می‌رسد که بی دردی مؤثر را فراهم می‌کند. اثرات جانبی شامل بی حالی و آتاکسی خفیف در دوزهای بالا هستند.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):

NSAID ها بر روی بافت‌های محیطی اثر می‌کنند و بنابراین هنگامی که آسیب و التهاب بافت منبع درد است نشان داده می‌شود. ممکن است هنگامی که با اپیوئیدها به طور سینرژیکی عمل می‌کنند، موثرتر باشند.

NSAID ها مهارکننده‌های COX هستند و مانع تولید و اقدامات پروستاگلاندین ها، پروستاسیکلین و ترومبوکسان (که باعث hyperalgesia می‌شوند و حساس کننده‌های گیرنده درد هستند) می‌شوند. آن‌ها خودسرانه به بازدارنده‌های COX-1 (مهار کننده تولید پروستاگلاندین ها هستند که در عملکرد بدنی مهم هستند، به عنوان مثال، پرفیوژن کلیه، حفظ سد دستگاه امعا احشا) و مهار کننده‌های COX-، که مانع تولید پروستاگلاندین های التهابی می‌شوند، تقسیم شده‌اند. از نظر تئوری، ۲ مهار COX-2 اثر ضد درد خواهد داشت، در حالی که مهارکننده‌های COX-1 به احتمال زیاد اثرات جانبی نامطلوبی مانند آسیب کلیوی و آسیب دستگاه گوارش دارند. با این حال، این تقسیم بندی مشخص نیست، و همه NSAID ها بی دردی ایجاد می‌کنند و همه به طور بالقوه نفروتوکسیک هستند. همه NSAID هایی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارت‌اند از:

• ملوکسیکام ۱.۰-۱.۵ میلی گرم بر کیلوگرم IM یا خوراکی.q12h
• کارپروفن ۲-۴ میلی گرم در کیلوگرم خوراکی q12h.
• کتوپروفن ۲ میلی گرم بر کیلوگرم IM q8–۲۴ ساعت.

بی حسی موضعی:

از بی حسی موضعی به ندرت در پرندگان استفاده می‌شود. با این حال، داروهای بی حسی موضعی انتقال تکانه‌های درد را قطع می‌کنند و در صورت استفاده قبل از عمل، آن‌ها می‌توانند برای مسدود کردن محل دستکاری بافت استفاده شوند و به کاهش حساسیت مرکزی کمک کنند.

به نظر می‌رسد عوارض جانبی قلبی عروقی در این موارد در دوزهای زیر ۱-۴ میلی گرم در کیلوگرم نادر است. ممکن است لازم باشد به منظور جلوگیری از مصرف بیش از حد توسط بیمار، آماده سازی های موجود در بازار رقیق شوند.

اگرچه بی حسی موضعی درک درد را کاهش می‌دهد، هیچ کاری برای محافظت بیمار از استرس انجام نمی‌دهد.

در بسیاری از بیماران مرغی ممکن است القای بی حسی (بی هوشی) عمومی نسبت به استرس پرنده و بی حسی موضعی پرنده بهتر باشد. با این حال، ترکیبی از بی حسی عمومی و موضعی اجازه می‌دهد تا سطح کمتری از بیهوشی حفظ شود.

بی حسی:

چه چیزی باعث ایجاد بی حسی متفاوت پرندگان می‌شود؟

چهار تفاوت اساسی بین بی حسی پرندگان و پستانداران وجود دارند: آناتومی پرنده؛ متابولیسم آن، تمایل به از دست دادن سریع گرما و در آخر این که بیشتر پرندگان وقتی به طور مزمن بیمار هستند، به بی حسی نیاز دارند.

در این مقاله همه چیز درخصوص درمان چند حالته پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان