اصول نگهداری از سگ ها

نگهداری توله سگ چند روزه و بدون مادر کار راحتی نیست و نیاز به علم و مهارت کافی دارد. در هفته های اول زندگی یه توله سگ، بیشتر وقت توله به شیر خوردن، تلاش برای گرم موندن و رشد دادن مهارت های اجتماعی اش اختصاص داده می شود.

در بیشتر موارد فقط غذا در اختیار مادر قرار می دهیم و بزرگ شدن توله ها را تماشا می کنیم. همه کارهای حیاتی که باید برای زنده ماندن توله سگ چند روزه انجام شود، توسط مادر انجام می شود. در مواردی که توله سگ بدون مادر یا جدا شده از مادر باشد، نگهداری از توله سگ تازه به دنیا آمده به عهده شماست.

شاید این توله ها در هفته های اول جذاب و بسیار دوست داشتنی باشند اما نگهداری از آنها مسئولیت بزرگی ست و انتقال توله ها از پیش مادر و برادر و خواهرها به یک محیط جدید فرآیندی بسیار استرس زا برای آنان خواهد بود بنابراین لازم هست شرایط زندگی مناسبی برای آنان در نظر گرفت. توله ها و حتی حیوانات بالغ نیازهای بسیار فراتر از خوردن و آشامیدن و قضای حاجت دارند!

پذیرش سرپرستی یا خرید حیوان:

زمانی که حیوانی را به سرپرستی می گیرید باید بدانید که این موجودات بی پناهند، به شما وابسته می شوند و درد، گرما، سرما، گرسنگی، تشنگی و طرد شدن را حس می کنند. (در واقع هوش یک سگ بالغ دقیقا معادل یک انسان پنج ساله است)

در زمان خرید باید دقت کنید که حتما از فرد یا گروه معتبر خرید کنید. پس قبل از خرید در مورد آنها تحقیق کنید.

قبل از خرید حتما با یک دامپزشک در مورد نژاد متناسب با محیط و کارایی شما صحبت کنید و راهنمایی بخواهید.

دامپزشک به علت نوع شغل خود و اعتباری که به واسطه سالها تلاش بدست آورده است، بی طرف ترین، آشناترین و دلسوزترین فردی ست که می توانید به آن اعتماد کنید.

شناسنامه:

شناسنامه،سند قانونی و بهداشتی حیوان شماست و همیشه باید همراه شما باشد. حیوانی که شناسنامه نداشته باشد، در واقع مالکیت ندارد و جزو حیوانات بی سرپرست محسوب می شود. (قاعدتاً حیوان بی سرپرست نیز به علت عدم وجود قانون حمایت از حیوانات، ممکن است سناریوهای تاسف برانگیزی داشته باشد)

1. هر حیوانی را که تهیه می کنید باید شناسنامه داشته باشد مگر آنکه کمتر از ۴۰ روز سن داشته باشد. (به علت ریسک بالای بیماری ها و عدم دریافت شیر مادر، از پذیرش این توله ها حتی الامکان خودداری کنید)
2. شناسنامه باید ممهور به مهر دامپزشک و همچنین مهر مرکز درمانی باشد در غیر این صورت اعتباری ندارد.
3. نام و مشخصات کامل حیوان باید با خود حیوان در صفحه اول شناسنامه تطابق داشته باشد.
4. برچسب واکسن باید در صفحه مربوط به واکسیناسیون وجود داشته باشد و بدون لیبل (برچسب) واکسن، شناسنامه اعتباری ندارد.

شناسنامه در صفحات ابتدایی، دارای نام و مشخصات حیوان، صاحب یا سرپرست، توضیحات ضروری واکسیناسیون و دوره های ضد انگلی، تاریخ تزریق واکسن، نوع و لیبل واکسن، دوره های ضد انگلی و همچنین در صفحات انتهایی نیز سابقه بیماری ها و اعمال جراحی می باشد.

برنامه واکسیناسیون به عوامل بسیاری وابسته است اما برنامه متداولی که اکثر مراکز درمانی انجام می دهند، سه دوره واکسیناسیون از روز ۴۵، به فواصل دو تا چهار هفته است و سپس به واکسیناسیون سالیانه تبدیل می شود.

دوره های ضد انگلی نیز هر سه تا چهار ماه یکبار بسته به صلاحدید دامپزشک ممکن است متفاوت باشد:

پیدا کردن دامپزشک و ویزیت اولیه حیوان:

اولین و مهم ترین جایی که بعد از تهیه یک توله باید به آن مراجعه شود مطب دامپزشکی است. همیشه قبل از انتقال حیوان به منزل او را نزد دامپزشک ببرید. این ملاقات نه تنها خیال شما را بابت سلامت حیوان راحت می کند بلکه به شما کمک می کند برنامه درستی برای مراقبت حیوان و پیشگیری از مشکلات احتمالی در نظر بگیرید. بعد از چک آپ و اطمینان از سلامت حیوان در مورد نوع غذای مورد نیاز توله، مقدار و حجم و همینطور دفعات غذا سوال کنید. برنامه واکسیناسیون پیش رو و برنامه انگل زدایی را ترسیم نمایید و در مورد نشانه های بیماری یا در مراقبت های خاص توله ها از دامپزشکان اطلاعات کسب کنید.

تهیه غذای مناسب:

انتخاب غذای مناسب در مورد توله ها بسیار حیاتی و مهم هست. توله ها سرعت رشد بسیار بالایی دارند و در عین حال بسیار فعال و بازیگوش هستند بنابراین بسیار بیشتر از سگ های بالغ به ترکیب و کیفیت غذا حساس می باشند. با کمک دامپزشک خود غذای متناسب با سن و نژاد توله خود تهیه کنید. به طور کلی علاوه بر ترکیب غذا، تعداد دفعات تغذیه در روز هم بسیار مهم است:

توله های ۶ تا ۱۲ هفته به چهار وعده غذایی در روز —- توله های ۳ تا ۶ ماهه به سه وعده غذا در روز

توله های ۶ تا ۱۲ ماهه به دو وعده غذایی در روز نیاز دارند.

آب تازه در کل طول روز باید در دسترس حیوان باشد.

تنظیم جیره غذایی را از دامپزشک بپرسید چون هر حیوانی در هر دوره ای زندگی و با شرایط مختلف ممکن است نیازهای متفاوتی داشته باشد و گاهی ممکن است که غذای خشک ارجحیت داشته باشد. به طور کلی در اکثر سگ ها، جیره غذایی تا سن دو ماهگی معادل ده درصد وزن بدن حیوان در طول شبانه روز و از شیر مادر یا شیر بدون لاکتوز یا شیر خشک تشکیل شده است. بین ۲ ماهگی تا ۶ ماهگی(سن بلوغ) این میزان به تدریج معادل ۵ درصد وزن بدن در طول شبانه روز از جیره غذایی تر (مانند غذای خانگی) یا ۲.۵ درصد وزن بدن در طول شبانه روز از جیره غذایی خشک خواهد شد.

به طور معمول:

بین ۶۰ تا ۷۰ درصد جیرهٔ تر یا مرطوب (مانند غذای خانگی) از پروتئین گوشت مرغ (کتف-ران- سینه- گردن بدون استخوان یا گردنی که استخوان آن با پخته شدن کاملاً له شده باشد) تشکیل می شود.

بین۱۵تا۲۰درصد از سبزیجات و میوه ها (مانند جعفری هویج کرفس و…)

بین۱۵تا۲۰درصد مابقی نیز از کربوهیدارت ها (مانند برنج کته شده بدون روغن و نمک- سیب زمینی پخته- پاستا و…) تشکیل می شود. بهتر است این جیره در چند وعده بسته به سن تنظیم شود اما در سنین بلوغ یک وعده بین ۸تا۱۲ ظهر و یک وعده دیگر نیز در نزدیکی غروب استفاده شود).

ممنوعیت های مصرف جیره غذایی بسیار زیاد هستند اما استفاده از خانواده آلوها، انار، انگور، آووکادو، ریحان و همچنین ادویه، فلفل، سیر، پیاز، نمک، تمامی دانه ها و هسته ها، آدامس، شکلات، قهوه و غیره از مهمترین آنها هستند.

حداقل وسایل مورد نیاز برای توله‌ها:

ظرف آب و غذا، برس، شامپو، باکس، قلاده، جای خواب، اسباب بازی جویدنی، تشویقی های خوراکی جویدنی و آموزشی، ضدعفونی کننده و پاک کننده ها، قطره آموزش ادرار، پد ادرار و مدفوع،  پارک برای محدود کردن محل زندگی حیوان.

آماده سازی منزل جهت ورود توله:

محیط زندگی توله ها در داخل منزل باید مدیریت و محدود شود. توله ها نباید به کل محوطه منزل دسترسی داشته باشند. مدتی زمان لازم هست تا توله ها محل درست دستشویی را یاد بگیرند زندگی در محیطی محدود توانایی آنان را در این یادگیری افزایش خواهد داد. در ضمن توله ها بسیار کنجکاو هستند وهر چیزی را داخل دهان خود کرده و ممکن است قورت بدهند و از آن جا که کنترل کل محیط منزل کار دشواری هست باید محیطی محدود و مدیریت شده در اختیارشان باشد.

بهتر است محلی که برای توله خود در منزل انتخاب می کنید، منطقه نسبتا شلوغ خانه باشد نه یک نقطه ساکت و کم فعالیت. این انتخاب کمک می کند توله کمتر احساس تنهایی کند. پیشنهاد ما به شما این است که چند روز اول که توله وارد منزل می شود را مرخصی گرفته و زمان خود را کامل با حیوان سپری کنید.

انتخاب یک مربی خوب:

تمام سگ ها اعم از نژادهای آپارتمانی تا سگ های گارد نیاز به آموزش دارند. این آموزش از سنین بسیار پایین و انجام کارهای کوچک شروع شده، و آرام آرام اضافه می شود تا در سنین بعد از ۴ماهگی حیوان بتواند به آکادمی تربیت سگ ها وارد شود. نکته ای که اغلب به آن بی توجهی می شود این است که صاحبان سگ ها هم نیاز به آموزش درستی دارند تا بتوانند تعامل مناسبی با سگ خود داشته باشد. این آموزش باید از قبل یا از اولین روزهای تهیه حیوان دیده شود.

بررسی توله و نکات اولیه:

دامپزشک در بررسی اولیه خود چشم ها، گوشها، دهان، مجاری تنفسی، سینه، شکم، دستها، پاها و دم حیوان را مورد معاینه بالینی قرار می دهد و در صورت نیاز با استفاده از روش های مختلف آزمایشگاهی یا وسایل تخصصی معاینه بالینی، بدن حیوان را از لحاظ سلامتی می سنجد. بسته به شرایط بدنی حیوان و تجربه دامپزشک ممکن است نوع معاینه متغیر باشد.

چشم ها:

چشم ها باید شفاف، مرطوب و دارای واکنش به نور و جسم خارجی باشد. در سنین زیر ده روز هنوز چشم های حیوان بسته است.

گوش ها:

گوشها باید شنوایی درست داشته باشند و حیوان نسبت به اصوات اطراف خود آگاه باشد، این مورد در توله های مختلف و شرایط مختلف متفاوت است. گوش ها باید تمیز و بدون بوی خاصی باشند.

دهان و دندان:

بافت لثه ها نباید ملتهب، قرمز یا سفید باشد، لثه معمولی دارای رنگ صورتی ست. هرچند که برخی نژادها به صورت ژنتیکی، در بخشی از لثه های خود، دارای رنگدانه های تیره هستند.

زبان باید کاملا صورتی پررنگ و یکدست باشد. دندان ها از ابتدای زندگی، جوانه می زنند و تا حداکثر سن هشت ماهگی(در بعضی موارد تا یک سالگی) در حال رشد هستند. دندانها باید سفید شیری تا سفید گچی باشند. در مجموع دو دسته دندان (شیری و دائمی) در دهان حیوان تا بلوغ دیده می شوند. همانند کودک انسان که نیاز به “دندانی” دارند تا خارش لثه ها را برطرف کنند، سگ ها نیز نیاز به گاز گرفتن دارند و به همین دلیل هر چیزی را گاز می گیرند.

شاید در ابتدا گاز گرفتن های بسیار نرم توله ها جذاب باشد اما باید این موضوع کنترل شود تا در آینده به عادت تبدیل نشود. بنابراین استفاده از تشویقی های دندانی بسیار اهمیت دارد. همچنین عدم انجام بازی های کششی با حیوان، چه با دست یا هر وسیله دیگری توصیه می شود. در صورت ادامه نیز می توان به روش های مختلفی آن را کنترل نمود. مثلاً استفاده از خامه روی دست تان می تواند جلوی گاز گرفتن را بگیرد و به حیوان بفهماند که با گاز گرفتن چیزی نصیبش نمی شود و دست شما لیسیدنی ست.

مجاری تنفسی:

ابتدایی ترین بخش و در واقع در دسترس ترین بخش بینی حیوان است که باید همیشه سرد و مرطوب باشد. در واقع یکی از مهمترین نشانه های سلامت عمومی حیوان، همین موضوع است.

حیوانی که دائما عطسه یا سرفه می کند ممکن است در محیط نامناسب یا در معرض، عطر، ادکلن، گیاهان، دود سیگار، قلیان، گرد و خاک و غیره باشد و با حذف عوامل حساسیت زا در مدت زمان کوتاهی مرتفع می شود. اما زمانی که این موضوع ادامه یابد و همراه آن مخاطات چرکی، عفونی یا خون، تغییر رنگ یا پوسته پوسته شدن دیده شود حتما باید به دامپزشک مراجعه نمود.

گردن:

اکثر صاحبین، با تصور اینکه قلاده گردنی برای همیشه مناسب است اقدام به خرید قلاده های ساده می کنند. در صورتی که قلاده گردنی باید همیشه به گردن حیوان باشد اما برای همراهی حیوان در خارج از خانه مناسب نیست. در واقع باید قلاده گردنی به عنوان یادآوری به حیوان باشد که صاحب دارد و از ابتدای پذیرش حیوان باید مورد استفاده قرار گیرد. بهترین نوع قلاده، قلاده کمری ست که از کشیدگی گردن حیوان و جابه جایی مهره ها مخصوصاً در سنین پایین جلوگیری می کند.

در ابتدا هر توله ای با قلاده گردنی مشکل دارد اما در مدت زمان کوتاهی به آن عادت می کند. متوسط دور گردن حیوان را در نظر بگیرید و باید توجه داشته باشید که دو انگشت به راحتی از زیر قلاده رد شود و اگر بزرگتر باشد بیرون خواهدآمد و کوچکتر از آن نیز فشار به مجرای تنفسی می آورد.

دست ها و پاها:

زمانی که دست ها پاها را در جهات مختلف و به آرامی می کشید نباید دارای درد باشند و حیوان در حین حرکت نباید دست یا پای خود را بالا بگیرد و روی آنها وزن نگیرد.

ناخن ها:

دست ها در اکثر سگ سانان دارای پنج انگشت و پاها دارای چهار انگشت می باشند. ناخن ها در سگ و گربه مانند انسان دارای دو قسمت سفید و صورتی است. قسمت سفید را می توان برای کوتاه نگهداشتن با ناخن گیر مخصوص کوتاه نمود اما به هیچ عنوان نباید بخش قرمز رنگ را بگیرید. چون حاوی خون و اعصاب است و درد زیادی دارد. اگر هم به صورت اتفاقی این موضوع پیش آمد، با خون بندی ساده (بتادین، پنبه، پودر بچه) جلوی پیشرفت آن را بگیرید.

یکی از مهمترین نشانه های کمبود منابع و یا بیماری ها در بدن را می توان از روی ناخن ها فهمید. ناخن های نرم، شکننده، پوسته پوسته شده و یا دردناک می شوند و به جای خود درمانی، به دامپزشک مراجعه کنید.

کمر و دم:

کمر توله ها بسیار ضعیف و انعطاف پذیر است اما در هر صورت وقتی حیوان ایستاده است، نباید دارای اعوجاج یا خمیدگی به طرفین باشد. بخش های مختلف مهره ها نباید دارای درد باشند. در بعضی نژاد ها مانند پامرانین و داشهوند این موارد اهمیت به سزایی دارند.

سینه و شکم:

در بررسی وزن بدن باید به سینه دقت زیادی داشت، چرا که بارزترین نشانه چاقی و لاغری در سینه و شکم دیده می شود. زمانی که از کنار به حیوان به صورت ایستاده نگاه می کنید نباید دنده ها دیده شوند البته با ملامسه می توان دنده ها را لمس کرد و اگر بیش از نیم سانتی متر به داخل فشار بیاورید تا دنده ها را لمس کنید، قطعا حیوان دچار اضافه وزن می باشد.

شکم در بیشتر نژادها باید اندکی بالاتر ازتراز سطح سینه باشد. این مورد در نژادهای بزرگی مانند ژرمن، هاسکی، دوبرمن و غیره که ذاتاً نژاد های دونده هستند، اهمیت زیادی دارد.

وجود سه تا شش جفت پستان در سگ ها طبیعی ست و برای نر و ماده مشترک است. هر چند که در زمان بلوغ تغییرات زیادی در آنها رخ می دهد.

با ملامسه شکم نباید صدای جا به جا شدن گاز را بشنوید. اگر این گونه نشود این صورت باید اول نفخ را درمان کنید و در درجه دوم، جیره غذایی را اصلاح کنید.

در ملامسه شکم نباید توده های بزرگی از مدفوع سفت را لمس کنید و این موضوع ممکن است به جیره غذایی، پر شدن کیسه مقعدی یا اختلالات و بیماری های گوارشی منتهی شود.

در حالت عمومی می توان از روغن زیتون یا پارافین خوراکی به میزان اندک برای جلوگیری از یبوست های ملایم و از عرق نعنا برای جلوگیری از نفخ و برای جلوگیری از اسهال ساده در پی تغییر ناگهانی جیره غذایی از سیب زمینی پخته شده استفاده کرد. (بهتر است این موارد را از دامپزشک خود به صورت مشروح بپرسید).

کیسه مقعدی، واژن و آلت تناسلی نر:

کیسه مقعدی یک بخش کوچکی از اطراف مقعد را در بر می گیرد که در طبیعت مسئول نرم کردن مدفوع و تا حدی نشانه های ایجاد کننده بو در مدفوع است. در زمانی که نزد انسان هستند و جیره تنظیم شده به آنها داده می شود، عملاً این غده نیز بلااستفاده می ماند و پس از مدتی پر می شود (بین دو هفته تا سه ماه یکبار، بسته به نوع نگهداری و جیره غذایی) که متداول ترین روش بروز آن، سفت و گچی شدن مدفوع، کشیدن پشت بدن روی زمین و لیس زدن افراطی زیر دم می باشد. راه حل ساده آن نیز تخلیه کیسه ها می باشد که در زمان مشاهده علائم می توان آن را نزد دامپزشک برده و تخلیه نمود.

آلت تناسلی ماده:

آلت تناسلی در سگ ماده نیز مانند انسان بعد از سن بلوغ به دوره های خونریزی می رسد. این دوره در انسان ماهیانه است اما در سگ سانان بین ۵ تا ۷ ماه یکبار است و در این دوره می توان خونریزی را به میزان اندک مشاهده نمود و مهمترین بخش ماجرا فقط رعایت بهداشت تا گذر از این دوره می باشد. البته در این دوره تغییر اندکی در رفتار حیوان نیز ممکن است مشاهده شود که با گذر این دوره مرتفع می شود.

دوره متوسط خونریزی بین ۵ تا ۱۲ روز است و بیشتر از این مقدار را حتما باید نزد دامپزشک برد تا درمان شود. در سگ ماده از هفت ماهگی بلوغ حاصل می شود و خونریزی را ممکن است در سال اول به علت عدم توازن بدن حیوان می توانید مشاهده کنید یا نکنید. اما قطعا بعد از یک سالگی به صورت منظم خونریزی خواهید داشت. در مورد عقیم سازی نیز، حداقل دو هفته قبل و بعد خونریزی و فحلی به هیچ عنوان توصیه نمی شود مگر در موارد اورژانس.

آلت تناسلی نر:

آلت تناسلی در نر ها کشیده است و برخلاف انسان، دارای یک استخوان در میان خود می باشد. نر ها زودتر از ماده ها به بلوغ می رسند ولی در صورت مشاهده علائم جنسی یا رفتارهای پرخاشگرانه و علامت گذاری های مکرر در مکان های نامناسب، توصیه می شود عقیم سازی انجام گیرد.

جیره غذایی:

تنظیم جیره یکی از مهمترین وظایف یک سرپرست است و باید با همکاری و تحت نظر دامپزشک با تجربه باشد. چرا که تغذیه یک علم دقیق و بهترین راه برای جلوگیری از بیماری هاست.

سه نوع جیره غذایی بر اساس شرایط حیوان وجود دارد، ۱-جیره غذایی خشک(تجاری) ۲- جیره غذایی طبیعی ۳- ترکیب جیره غذایی خشک و طبیعی

انتخاب نوع و شرایط جیره غذایی به عهده دامپزشک است.

هر تغییر جیره غذایی باید به تدریج باشد و در صورت تغییر جیره غذایی ناگهانی، منجر به اختلالات گوارشی خواهد شد.

جیره غذایی خشک طبق دستور مصرف آن در پشت بسته بندی می باشد.

جیره غذایی طبیعی در دوماهه ابتدای زندگی حیوان یکی از ملزومات است. در صورتی که مادر حضور نداشته باشد می توان از ترکیب شیر بدون لاکتوز که اندکی غلیظ شده باشد به میزان ده درصد وزن بدن در طول یک شبانه روز استفاده نمود. (بسته به نیاز حیوان ممکن است اندکی عسل یا تخم مرغ به آن اضافه نمود)

از شروع ماه سوم تا هشتم، نسبت غذا در حیوان تغییر می کند و کم کم جیره تا ۵ درصد وزن بدن در شبانه روز می رسد.

اساس جیره تغذیه ای بر گوشت استوار است اما نه هر نوع گوشتی. گوشت مرغ، آن هم فقط کتف، ران و سینه بدون استخوان و پخته شده بدون ادویه و نمک و سیر و پیاز. البته می توان گردن مرغ را در حدی که استخوان های آن نرم شود به همین شیوه تهیه کرد. میزان استفاده از گوشت مرغ بین ۶۰ تا ۸۰ درصد جیره غذایی ست. جایگزین آن می توان از گوشت بوقلمون نیز استفاده نمود. گاهی برای تنوع می توان از ماهیان مختلف به صورت پخته یا کبابی و با خارج کردن تیغ آنها استفاده کرد.

اشتباهات متداول:

استفاده از اسکلت مرغ، کله مرغ، جگر، پای مرغ، بال مرغ، دم مرغ، امعا و احشا، سیرابی، شیردان، کیلکا، ساردین و غیره. (مثلاً در مورد پای مرغ، بر خلاف مصرف انسان اصلا ارزش غذایی برای حیوان ندارد. و باعث یبوست و سو تغذیه می شود. یا بال مرغ به قدری چربی در خود دارد که باعث چاقی ولی سو تغذیه می شود)

مابقی جیره را به دو قسمت تقسیم می کنیم و نصف آن از سیب زمینی آب پز یا برنج کته شده بدون روغن و نمک می توان استفاده نمود. نیم دیگر آن را می توان از ترکیباتی مانند هویج، کرفس و جعفری استفاده نمود.

استفاده از موارد گفته شده بهترین مواد اولیه مصرفی در حالت عمومی ست. (همانطور که گفته شد جیره نویسی یک علم تخصصی ست پس حتماً برای شرایط خود از دامپزشک مشورت بگیرید.)

نکات تغذیه ای:

1. تمامی ادویه ها، آجیل ها، نمک، سیر و پیاز در غذای حیوان اکیدا ممنوع است.
2. به طور کلی استفاده از خانواده انگور، خانواده آلو، انار، آووکادو و ریحان اکیدا ممنوع است.
3. مهمترین وعده غذایی در نزدیکی غروب به حیوان بالغ داده می شود. و برای بقیه روز از همان غذا به میزان اندک برای حیوان استفاده کنید.
4. ولع بیشتر سگ سانان به غذا طبیعی ست چرا که از ابتدا باید برای دریافت شیر هم تلاش کنند. تا سهم آنها از شیر مادر کسر نشود. پس نگران گرسنه ماندن حیوان نباشید. به میزان متناسب با وزن و سن، در اختیار حیوان بگذارید و اجازه ندهید که حیوان با نگاه های مظلوم یا اصرار کردن بیش از اندازه از شما وارد فاز توقع شود.

موها:

پوشش پوست بیشترین حجم بدن را می گیرد و قاعدتا ریزش موها هم طبیعی ست.

در واقع ریزش یکصد تار مو در روز حیوانات طبیعی قلمداد می شود. اما ریزش های سکه ای و کچلی موضعی یا ریزش بیش از هزار تار مو در یک روز (به جز مواردی مانند دوره ریزش مو در هاسکی) غیرطبیعی ست و نیازمند بررسی توسط دامپزشک می باشد.

ریزش مو، چندین دلیل متفاوت دارد که متداول ترین آنها کمبود منابع بدن، بیماری های انگلی، عدم استفاده از برس، عدم دریافت نور، حمام کردن بیش از اندازه، قرار گرفتن در معرض سموم و عوامل حساسیت زا یا بیماری هاست.

حمام کردن:

ماهیانه یکبار حمام کردن با استفاده از شامپوی مخصوص یا شامپوی بچه نرم کننده دار می تواند سلامت پوست و مو را به همراه داشته باشد. زمان حمام کردن در تابستان ها می تواند اندکی به هم نزدیک (سه هفته یکبار.) و در زمستان ها اندکی از هم دور شود(چهار هفته یکبار). در صورتی که حیوان در بین این زمان ها کثیف شد فقط با آب خالی و به صورت موضعی آن را تمیز کنید. ابتدا آب را با فشار اندک، در حمام باز کنید تا حیوان نترسد. سپس به پاها و دست ها آب بزنید. و سپس دم و کمر، و در انتها روی سر و  گردن را خیس کنید. اما مراقب باشید آب به داخل گوش وارد نشود. با شامپو به میزان اندک بشویید. در انتها حیوان را با حوله خشک کنید.

در این مقاله همه چیز در خصوص اصول نگهداری از سگ ها بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳