هیپنوتیزم خرگوش

پاسخ عدم تحرک (عدم تحرک کشسانی، واکنش فریز یا “هیپنوتیزم”)

واکنش عدم تحرک معمولاً با عنوان “هیپنوتیزم”، “عدم تحرک کشسانی”،”واکنش فریز” یا “بیهوشی” بیان می‌شود. هیپنوتیزم روش مفیدی برای محدود نمودن خرگوش‌ها برای روش‌های مینور است (بیوین، ۱۹۹۴). با اینکه هیپنوتیزم برای روش‌های مهاجمی­تر مانند اخته کردن توصیف شده‌ است (اوکرمن، ۱۹۸۸) اما رویکرد انسانی برای بی­حسی یا anaesthesia نیست. قرار دادن خرگوش‌های هوشیار در خمش به عقب چالش­بر­انگیز است. از یک طرف، برخی دستیاران خرگوش‌ها را به پشت می‌خوابانند تا روال‌هایی مانند چیدن ناخن، مدیریت داروهای دهانی و حتی وارد نمودن سرنگ‌های دهانی برای معاینه یا چیدن دندان‌های آسیابی را به کار برند. از سوی دیگر، دیدگاهی وجود دارد که بر اساس آن واکنش بی­حرکتی در وضعیت استرس اتفاق می‌افتد و خرگوش‌ها به عقب خوابانده شده، وحشت­زده شده و منتظر خوردن می‌شوند.

برای مثال، امکان بی­حرکتی خرگوش‌های هوشیار به مدت طولانی برای رادیوگرافی‌های شکمی وجود دارد. واکنش بی­حرکتی در گونه‌های طعمه در شرایط استرس­زا و ترس نشان داده شده است. هرچه این گونه‌ها بیشتر طعمه باشند، وادار کردن آن­ها به واکنش آسان­تر است. واکنش بی­حرکتی یک حالت موقت و برگشت­پذیر از منع حرکت شدید است. این پدیده با عدم حرکت خودمختار و عدم واکنش به تحریک خارجی به مدت چند دقیقه مشخص می‌شود. در خرگوش‌ها، hypotonia خم­کننده و منبسط­کننده musculature، لغو واکنش راست، دپرشن واکنش‌های ستون فقرات،  miosisو افت فشار خون، ضربان قلب و تنفس وجود دارد. در این وضعیت، آگاهی از تحریک خارجی حفظ می­شود ولی واکنش دماغ و محرک دردناک کاهش یافته است (دانمن و همکاران، ۱۹۸۸). این حالت بیهوشی­مانند در آزمایشگاه با قرار دادن خرگوش در حالت خمش پشت و پوشاندن چشم‌ها، گوش‌ها و خم کردن چانه در برابر گردن اتفاق می‌افتد.

در ادامه نکات هیپنوتیزم خرگوش:

پاهای عقبی به مدت چند دقیقه و قبل از آزاد نمودن پاها و ضربه ملایم به قفسه سینه و شکم، کشیده می‌شوند. تا زمانی که سر خم است، خرگوش بی­حرکت می‌ماند و وسایل محدود­کننده برای حفظ این وضعیت طراحی شده‌اند (بیوین، ۱۹۹۴).

بین واکنش بی­حرکتی و حالت تزریق آرام­بخش شباهت‌هایی وجود دارد. نقش دقیق opioid درون­زا چالش­برانگیز است و گزارش‌های متناقض مربوط به اثرات نالوکسن (از لحاظ نظری) باید عکس حالت هیپنوتیزم را نشان دهد (دانمن و همکاران، ۱۹۸۸).

سر و صدای ناگهانی یا محرک دردناک ممکن است بیهوشی را مختل نموده و بین خرگوش‌هایی که نسبت به این روش آسیب­پذیرند، تفاوت قابل­ملاحظه­ای وجود دارد. در پژوهشی که توسط دانمن و همکاران (۱۹۸۸) انجام شد، واکنش عدم تحرک در خرگوش‌ها تا ۲۵ درصد تحریک نشده است. می‌توان به برخی از خرگوش‌های خانگی در اتاق مشاوره آرام­بخش زد و با قرار دادن آن‌ها به حالت خمیده پشت یا عرضی و ضربه ملایم به معده حین صحبت کردن آرام با آن‌ها، محدودیت حرکتی ایجاد نمود. فوت کردن آرام به صورت آن‌ها یا زدن ضربه آرام به فاصله بینی نیز می‌تواند مؤثر باشد.

واکنش فیزیولوژیک بیان­ شده در خرگوش‌ها که از تحریک واکنش بی­حرکتی پیروی می‌کند، مشابه واکنش مربوط به رویدادهای استرس­زا است. خرگوش‌هایی که این واکنش را مکرراً داشتند ، حساس شده و به آن معتاد شدند اما سطح بالای کورتیکوستروئید پس از آن باقی ماند (فارابولینی و همکاران، ۱۹۸۱، ۱۹۹۰). رفتارهای ترسناک نیز در ۶ خرگوشی که مکرراً به حالت بیهوشی رفتند، یادداشت شد (مک برید و همکاران، ۲۰۰۶). این موارد از ادعایی مبنی بر اینکه این پدیده نمایانگر واکنش استرسی fearmotivated است، حمایت می‌کند (دی، ۲۰۰۴)؛ بنابراین حمایت از به­کارگیری واکنش بی­حرکتی برای ایجاد همبستگی بین خرگوش و صاحب مناسب نیست اما استفاده از آن در کاربردهای دامپزشکی برای جلوگیری از anaesthesia غیر ضروری، توجیه­ پذیر است.

در این مقاله همه چیز در خصوص هیپنوتیزم خرگوش بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

تذکر مهم : این مطلب برگرفته از کتاب طب خرگوش است.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳