انواع گلبول های سفید در پرندگان

در این مقاله انواع گلبول های سفید در پرندگان بررسی خواهد شد:

هتروفیل ها

هتروفیل پرندگان معادل نوتروفیل پستانداران است در حالی که عملکرد مشابهی با نوتروفیل دارد، از نظر مرفولوژیک کاملاً متفاوت نظر می‌رسد. هسته حاوی clumped درشت کروماتین می‌باشد و معمولاً دو تا سه لوب دارد.

سیتوپلاسم حاوی گرانول‌های ائوزینوفیلی، کروی، بیضی شکل می‌باشد. در اکثر گونه‌ها سلول سفید غالب می‌باشد. هتروفیل ها فاقد لیزوزیم هستند به همین دلیل پرندگان به جای انعقاد مواد (چرک) مایع تشکیل می‌دهند،

تغییرات غیر طبیعی که با هتروفیل مشاهده می‌شود عبارت‌اند از:

• هتروفیلی.

در مبتلا به بیماری التهابی یا استرس دیده می‌شود و در بسیاری از پرندگان جوان عادی تلقی می‌شود.

• هتروپنی.

با سپتی سمی بیش از حد و برخی از بیماری‌های ویروسی (به عنوان مثال PBFD در طوطی‌های خاکستری آفریقایی) دیده می‌شود. تکنیک تهیه اسمیر ضعیف می‌تواند بسیاری از هتروفیل ها را “صاف” کند، یک هتروپنی مصنوعی ایجاد. کند.

• هتروفیل های سمی

(افزایش بازوفیلی سیتوپلاسمی، واکوئل سازی، تخریب هسته ای، دانه زدایی یا گرانول غیر طبیعی) با بیماری‌های شدید دیده می‌شود که بر تولید و آزادسازی از مغز استخوان تأثیر می‌گذارد. هم چنان که شدت بیماری افزایش می‌یابد، سمیت هتروفیل ها نیز ممکن است افزایش یابد.

• هتروفیلهای نابالغ (باند)

از نظر تمایزی هسته لوبوله شده و گرانول کمتری دارند، که گرد و عمیقاً بازوفیل هستند (باید مراقب باشید که با بازوفیل ها با هتروفیل های نابالغ اشتباه نشوند).

آن‌ها در پاسخ به عفونت‌های باکتریایی یا قارچی تولید می‌شوند، و نشان دهنده تخلیه استخر ذخیره سازی مغز استخوان بالغ است و بنابراین یک پیش آگهی ضعیف است.

ائوزینوفیل ها

ائوزینوفیل یک سلول گرد با سیتوپلاسم کمی بازوفیلی است (بر خلاف سیتوپلاسم بی رنگ از هتروفیل). دانه‌ها معمولاً گرد هستند، اگرچه شکل و رنگ ممکن است بین گونه‌ها بسیار متفاوت باشد.

گرانول‌ها کاملاً ائوزینوفیل هستند و در مقایسه با گرانول هتروفیل رنگ روشن تری دارند.

عملکرد ائوزینوفیل ها هنوز هم تا حد زیادی ناشناخته است؛ ائوزینوفیلی در پرندگان خانگی نادر است، گاهی همراه با عفونت‌های انگلی یا آسیب بافتی مشخص شده است.

لنفوسیت‌ها

لنفوسیت‌ها از نظر هتروفیل از نظر فراوانی اکثر گونه‌ها در رتبه دوم قرار دارند به جز طوطی‌های آمازون و بعضی از گنجشک سان ها (قناری‌ها) که لنفوسیت‌ها به نظر می‌رسد لکوسیت غالب می‌باشند.

اندازه و شکل متغیر و سلول‌های کوچک، متوسط و بزرگ ممکن است در اطراف سلول‌هایی باشند که اسمیر دیده می‌شود. آن‌ها هسته بزرگ، گرد، مرکزی با کروماتین هسته ای شبکه ای با clumped فشرده دارد.

سیتوپلاسم روشن یا کمی بازوفیل می‌باشد. لنفوسیت‌های واکنشی (یعنی آن‌هایی که به تحریک آنتی ژن پاسخ می‌دهند) معمولاً یک سیتوپلاسم عمیقاً بازوفیلی، دارای واکوئل درسیتوپلاسم، یک حلقه اطراف هسته ای واضح و لبه‌های سلول scalloping دارند.

لنفوسیت‌های واکنشی موقتی یک یافته طبیعی در خون پرندگان می‌باشد، اما تعداد زیاد نشان گر تحریک آنتی ژنی مشخص می‌باشد همان طور که در عفونت شدید مشاهده می‌شود (به عنوان مثال عفونت شدید ویروسی، کلامیدیوز، آسپرژیلوز، سالمونلوز و سل).

لنفوسیتوز در موارد زیر مشاهده می‌شود:

• شرایط عفونی یا التهابی مزمن.
• لوسمی لنفوئید.
• نتایج عادی در آمازون‌ها و قناری‌ها.

لنفوپنی در موارد زیر مشاهده می‌شود:

• عفونت‌های ویروسی و بیماری‌هایی که باعث ایجاد آسیب بورسا یا سرکوب مغز استخوان می‌شوند.
• نسبت افزایش قابل توجهی در هتروفیل ها.

مونوسیت ها

مونوسیت ها بزرگ‌ترین لکوسیت های تک هسته ای هستند، اما به ندرت در اسمیرهای خون محیطی دیده می‌شوند. آن‌ها تنها مدت کوتاهی را در گردش خون برای عبور به بافت‌ها و تبدیل شدن به ماکروفاژها می‌گذرانند.

هسته‌های خارج از مرکز یا گرد، کشیده هستند یا به صورت خمیده، و سیتوپلاسم به طور معمول به رنگ آبی-خاکستری رنگ می‌گیرد با یک ظاهر شبکه ای یا دانه ریز و واکوئل های موقتی. باید مراقب باشید که آن‌ها را با لنفوسیت‌های بزرگ اشتباه گرفته نشوند.

مونوسیتوز معمولاً همراه با عفونت‌های گرانولوماتوز مزمن مانندکلامیدیوز، سل، مایکوز و بیماری‌های گرانولوماتوز باکتری (مثلاً عفونت‌های مایکوباکتریایی) می‌باشد. زیرا تعداد در گردش معمولاً کم است، مونوسیتوپنی گزارش نشده است.

بازوفیل ها

بازوفیل ها در اسمیرهای خون محیطی پرندگان نادر است. آن‌ها به عنوان سلول‌های کوچک با سیتوپلاسم واضح و گرانول‌های بازوفیل کروی ظاهر می‌شوند.

هسته به رنگ آبی روشن رنگ آمیزی می‌شود. باید مراقب باشید که آن‌ها را با هتروفیل های نابالغ اشتباه نگیرید.

بازوفیلی در بیماری تنفسی (به عنوان مثال کرم کیسه هواair sac miteدر قناری‌ها)، کلامیدیوز و ترومای بافت بیش از ۴۸ ساعت گزارش شده است. در پرندگان بازوفیل ها نقش مهمی در التهاب زودرس و واکنش‌های حساسیت فوری ایفا می‌کنند، اما از آن‌هایی که در پستانداران می‌باشد متفاوت هستند و به واکنش حساسیت تأخیری کمک نمی‌کنند.

ترومبوسیت ها

ترومبوسیت ها سلول‌های هسته دار کوچک، بیضی هستند که می‌توانند از گلبول‌های قرمز توسط اندازه و هسته خود متمایز شوند (آن‌ها از اریتروسیت ها کوچک‌تر هستند)، که در رنگ آمیزی بازوفیلی بزرگ‌تر گردتر و تیره رنگ تر هستند. سیتوپلاسم بی رنگ و یا آبی کم رنگ است و یک تا دو انکلوژن بازوفیل کوچک در قطب‌ها دارند.

تعداد کل دشوار است و به طور معمول انجام نمی‌شود و ترومبوسیت ها به جمع شدن تمایل دارند. با این حال، به طور معمول ۱-۲ سلول در هر میدان پرقدرت دیده می‌شود. عملکرد آن‌ها نامشخص است، آن‌ها حاوی ترومبوپلاستین کم هستند، بنابراین بعید است که آن‌ها لخته شدن را آغاز کنند. در عفونت‌های باکتریایی آن‌ها تمایل دارند به افزایش در تعداد و فعال شدن، (شکل گیری پای کاذب و واکوئل سازی) و تمایل به جمع شدن در clumps را دارند. آن‌ها برخی از فعالیت‌های فاگوسیتیک را نشان می‌دهند.

ترومبوسیتوز به ندرت گزارش می‌شود و ممکن است در پاسخ به ترومبوسیتوپنی به وجود آیند.

ترومبوسیتوپنی ممکن است به دلیل سرکوب مغز استخوان رخ دهد یا فرآیندهای بیماری باعث تقاضای زیاد می‌شود (به عنوان مثال بیماری‌های ویروسی مانند circovirus,، رئوویروس یا پولیوما ویروس).

در این مقاله انواع گلبول های سفید در پرندگان بررسی شد.

وبسایت و اینستاگرام ما را دنبال نمایید

به روز ترین کلینیک دامپزشکی تهران، کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱

طب پرندگان زینتی

نویسنده: دکتر باب دانلی

مترجم ارشد: آقای دکتر احمد رضا الهیار ترکمن

قبل از انجام هرگونه اقدام با دامپزشک خود مشورت نمایید؛ادمین و سایت روژان پت هیچگونه مسئولیتی در قبال اقدامات خودسرانه و عواقب ناشی از آن ندارد.