پرندگان، افراد، سگ‌ها یا گربه‌ها نیستند (رفتار شناسی پرندگان زینتی)

پرندگان، افراد، سگ‌ها یا گربه‌ها نیستند

تحمیل ارزش‌ها و احساسات انسانی به یک حیوان (انسان شناسی) ممکن است مانع اصلاحات رفتاری شود که پزشکان در صدد ایجاد آن هستند. بکارگیری اصطلاحاتی مانند عصبانی، پرخاشگر، حسود و خوشحال حاکی از یک وضعیت روانی است که در حالت ایده آل ما قادر به ارزیابی صحیح آن نیستیم. با این کار مجموعه ای از انتظارات در ذهن صاحبان و شاید پزشکان ایجاد شود.

طوطی‌ها جانورانی هستند که می‌توانند:

• یاد بگیرند که از منابع مختلف غذایی در هر فصل تغذیه کنند.
• صدا یا “گویش” خاص را از گروهشان بیاموزند.
• تفاوت‌های ظریف را در زبان بدن سایر اعضای گروهشان تفسیر کنند.
• نمایش‌های معاشقه را به شکل استادانه انجام دهند.
• یاد بگیرند که از محیطشان برای دست کاری شرایط محیطی یا حفظ وابستگی جفت، تقلید صدا کنند.
• روابط همسرداری را توسعه دهند.
• به شدت از قلمرو تولید مثل دفاع کنند.
• مهارت‌های پیشرفته پرواز را به اندازه کافی توسعه دهند تا بتوانند از حمله شکارچی اجتناب ورزیده یا فرار کنند.
• پرورش موفقیت آمیز بچه‌ها و تصمیم گیری در مورد منابع موجود که مرگ و میر جوجه تازه متولد شده را متأثر می‌سازد.

آن‌ها نه بچه‌های کوچک پر دار هستند و نه شبیه پستاندارن دیگر مانند سگ‌ها و گربه‌ها می‌باشند. آن‌ها منحصر به فرد بوده و شایستگی رفتار این چنینی را دارند. تلاش برای تکرار محیطی که در آن رشد کرده‌اند و فراهم نمودن فرصت‌هایی برای بروز رفتارهای نرمال مانند جستجوی غذا، پرواز، تعامل اجتماعی و داشتن سرگرمی اهمیت دارد.

بهترین نتایج زمانی به دست می‌آیند که پرندگان بخواهند رفتاری را بروز دهند که مورد پسند صاحبانشان باشد.

تقویت رفتار می‌تواند مثبت یا منفی باشد. تقویت منفی شامل اعمال پیامد مضر به رفتار مورد انتظار است به طوری که برای اجتناب از پیامد منفی، پرنده رفتار را متوقف نماید. نمونه‌های این مورد شامل داد زدن سر پرنده، پوشاندن قفس، پراندن پرنده با تپانچه آب است. مشکل تقویت منفی این است که پرنده به اندازه کافی از پیامد منفی اجتناب می‌ورزد و نه بیشتر. در واقع، به محض این که پیامد از بین رفت، رفتار بر می‌گردد. پیامدهای ناخواسته ناشی از تقویت منفی شامل رفتار گریز/ اجتناب، پرخاشگری، بی علاقگی (کاهش پاسخ به رفتار) و ترس هستند که منجر به رفتار تشویشی می‌گردند. تقویت مثبت مستلزم فراهم کردن پیامدهای مطلوب (یا پاداش) برای رفتار است. این مورد احتمال تکرار رفتار در انتظار پاداش را افزایش می‌دهد.

انگیزه ای که برای تحریک رفتار به کار می‌رود باید از دید پرنده ارزیابی گردد و متأثر از چندین عامل است:

• ارتباط میان پرنده و شخص. این ارتباط باید مبتنی بر اعتماد، توجه و تجربه مثبت قبلی باشد. ارتباطات خوبی باید بین این دو به وجود بیاید: هر دو باید زبان بدن یکدیگر را برای آگاهی از خواسته‌های طرف مقابل درک کنند.
• اطمینان و توانایی پرنده برای انجام رفتار.
• تجربه قبلی پرنده در آموزش و انگیزه
• تاثیرات طبیعی مانند تعامل اجتماعی، فصل تولید مثل، راحتی و ارتفاع.
• وضعیت گرسنگی پرنده یا ترجیح وی برای آیتم‌های خاص غذایی.

برخی نمونه‌های انگیزاننده مطلوب شامل اقلام خوراکی دلخواه، ستایش و نوازش و مجاورت با افراد، یکشی آشنا و یا حتی زمان خارج از قفس است. باید مراقب بود که از تقویت ناگزیر رفتار حین استفاده از تقویت منفی جلوگیری کرد. مثال کلاسیک این مورد فریاد زدن بر سر طوطی جیغ کش است. طوطی‌ها به طور طبیعی حیوانات پر سر و صدایی هستند که ظاهراً با سر و صدا و نمایش پیشرفت می‌کنند.

در ادامه نکات:

از این گذشته، بخش طبیعی زندگی و تعامل نرمال اجتماعی آن‌ها، همین سر و صدا است. با فریاد زدن بر سر طوطی هر چند با تصور تنبیه این کار انجام شود ولی در واقع تقویت مثبتی برای او می‌باشد و باعث می‌شود رفتار دوباره تکرار گردد. تقویت مثبت را می‌توان برای افزایش یا کاهش احتمال رفتار انجام داد. همچنین برای تثبیت و تشویق سایر رفتارها می‌توان از آن‌ها استفاده نمود. این رفتارهای جدید ممکن است رفتارهای جایگزین بوده یا رفتارهایی باشند که با رفتار نامطلوب سازگار نیستند. به هر جهت، این ممکن است منجر به تحریک رفتار ناخواسته گردد.

درمان موفقیت آمیز ممکن است رفتار ناخواسته را کاهش دهد ولی کاملاً آن را متوقف نمی‌سازد. بسیاری از مشکلات رفتاری در اغلب موارد تا زمان ارائه پرنده به دامپزشک، مزمن هستند. چیدن پر یک نمونه کلاسیک است: از این لحاظ که صاحب پرنده صبر می‌کند ببیند از بین می‌رود یا نه سپس مشاوره اینترنتی گرفته و درصدد امتحان انواع مختلف درمان‌های خانگی بر می‌آید که ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها قبل از ارائه پرنده به دامپزشک اتفاق بیفتد. مسلماً چنین رفتارهایی که اکنون کاملاً ریشه دوانیده با مجموعه انگیزاننده‌های مثبت خودشان (شاید فقط برای پرنده شناخته شده باشد) همراه هستند که ریشه کن کردن آن‌ها دشوار است. باید در ابتدا برای صاحب پرنده روشن گردد (موفقیت در این موارد ممکن است به سادگی کاهش رفتار باشد تا حذف کامل آن).

تغییر رفتار موفقیت آمیز در طوطی‌های همنشین با تغییر رفتار در صاحب طوطی آغاز می‌شود.

شکی وجود ندارد که بسیاری از صاحبان پرنده مستقیماً با مشکلاتی که ایجاد می‌شود مرتبط‌اند و به شکل مستقیم یا غیر مستقیم آن‌ها را تقویت می‌کنند. همان گونه که قبلاً اشاره شد، انسان‌ها در محیط “تنبیهی” رشد می‌کنند به طوری که در برابر تخلفات مجازات شده و رفتارهای انسان برای بروز چنین تنبیهاتی تکامل می‌یابد. پرندگان شبیه انسان‌ها نیستند و این روش را به خوبی یاد نمی‌گیرند. افرادی که تمایل به تعامل و اجتماعی شدن با پرندگان دارند برای پیشگیری یا غلبه بر مشکلات رفتاری باید تغییر رفتار داده تا بهتر بتوانند کار با پرنده را درک کنند. این اصول نیازمند ارزیابی مجدد در مورد نحوه تفکر انسان و تعامل با پرندگان است. تا زمانی که این کار انجام نشود، تغییر رفتار محدود است.

در این مقاله همه چیز در خصوص پرندگان، افراد، سگ‌ها یا گربه‌ها نیستند (رفتار شناسی پرندگان زینتی) بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان