اجتناب از رفتارهای ناخواسته
تحلیل مشکل رفتاری باید به دنبال ABC انجام شود که در آن:
A: سابقه: یعنی وضعیتی که منجر به بیماری میشود
B: رفتار: رفتار واقعی بروز یافته از سوی پرنده
C: پیامدها: آنچه پرنده از رفتار به دست آورده که ممکن است مثبت یا منفی باشد.
پیامد تعیین میکند که رفتار تکرار میشود یا خیر. اگر امکان تغییر پیامد وجود نداشت (احتمال تکرار رفتار پرنده) لازم است که سابقه تغییر کند. برای مثال، اگر پرنده هر صبح تا زمانی که تغذیه شد، با صدای بلند جیغ کشید.
تحلیل رفتار به شکل زیر انجام میشود:
- پیشینه میگوید که هیچ غذایی در ابتدا در ظرف پرنده در ابتدای صبح وجود ندارد.
- رفتار در اینجا جیغ زدن پرنده است.
- پیامد این است که صاحب پرنده با عجله پرنده را تغذیه میکند و باعث تقویت مثبت رفتار میگردد.
پرنده هم چنان هر روز تغذیه میشود و بنابراین پیامد قابل تغییر نیست. اگر صاحب پرنده پس از این که پرنده در شب به خواب رفت غذا را در ظرف بریزد، غذا به محض بیدار شدن در دسترس پرنده است و پیشینه تغییر میکند و رفتار نیز باید تغییر نماید (یا متوقف شود). گاهی اوقات لازم است که صاحب پرنده رفتارش را تغییر دهد تا رفتار پرنده تغییر کند.
جایگزینی رفتارهای ناخواسته با رفتارهای مقبول
بسیاری از پرندگان چه اهلی و چه وحشی اوقاتشان را در طول روز با انجام رفتارهای نگهداری روزانه که برای بقا لازم هستند، سپری میکنند. این رفتارها شامل کاوش کردن، تعامل اجتماعی و مراقبت از پر هستد. پرندگان وحشی تقریباً ۸۰ درصد از اوقات بیداری را به کاوش کرن برای غذا و ۲۰ درصد باقی مانده را به اجتماعی شدن و نظافت اختصاص میدهند.
اگر تعامل اجتماعی “نرمال” با اعضای خانه محدود شد که اغلب زمانی که صاحبان سر کار یا مدرسه هستند، اتفاق میافتد، سایر رفتارهای نگهدارنده (نظافت و جستجوی غذا) باید افزایش یابند تا زمان پر شود. پرندگان همنشین با غذای آماده شدهشان در ظرف، در همان مکان و همان زمان روزانه مجبور به گذراندن زمان بیشتر برای جستجوی غذا جهت زنده ماندن نیستند. این کمبود فعالیت ممکن است با رفتارهای غیر نرمال مانند رفتارهای کلیشه ای، آسیب رساندن به پر از طریق نظافت بیش از حد یا جیغ زدن جایگزین شود.
همچنین ممکن است انتظار پرنده از حضور صاحب افزایش یافته و منجر به مشکلات وابستگی زوجی گردد. با افزایش فعالیتهای روزانه کاوش غذا، سبک زندگی را میتوان به شکل چشمگیری بهبود بخشید. همچنین، چندین پژوهش تأیید نمودهاند که زمانی که پرنده انتخابی بین کاوش غذا یا خوردن آن از ظرف دارد، بسیاری از پرندگان کاوش را ترجیح میدهند.
فعالیتهای کاوش غذا را میتوان به صورت زیر پیاده سازی کرد:
- یک تکه چوب سالم (مثل کاج) را سوراخ نمود و در حفره، آجیل، دانه یا سایر چیزها را قرار داد. پاداش باید قابل رویت باشد اما بدون جویدن چوب قابل دسترس نباشد. چوب را میتوان به عنوان جایگاه در قفس آویزان کرد تا چالش بیشتر شود یا به عنوان اسباب بازی در خارج قفس به کار برد.
- کادوپیچ کردن ظرف غذا با روزنامه یا مقوا تا پرنده بتواند آن را بجود و غذا را بیابد. حفره شروع کننده ممکن است برای تشویق پرنده به شروع جویدن لازم باشد.
- کادوپیچ کردن اقلام غذایی در تکههای کوچک کاغذ، پوسته ذرت یا سایر مواد. همه بسته بندیها نباید حاوی جایزه باشند.
- مخلوط کردن غذا با آیتمهای غیر قابل خوردن (دکمههای چوبی و غیره) به طوری که پرنده مجبور باشد حفاری کند تا به غذایش برسد. برخی گونههای طوطی ممکن است به طور خاص با داشتن جعبه بزرگ پر از اقلام مختلف که برخی اقلام مطلوب پرنده هستند تحریک به کاوش غذا شوند. این مورد به ویژه برای پرندگان زمینی تغذیه کن (مانند بسیاری از طوطیهای استرالیایی) مفید است؛ جعبه شنی پر از مهرههای چوبی یا کاغذی به همراه مواد غذایی پراکنده در آن میتواند پرنده را برای ساعتها سرگرم کند.
- اسباب بازیهای پازلی که پرندگان باید قطعات آن را برای رسیدن به جایزه باز کرده یا دستکاری کنند.
سایر اقداماتی که برای تشویق پرنده به انجام رفتارهای نرمال میتوان انجام داد شامل موارد ذیل است:
- اسپری کردن آرام پرنده با آب که پرها را مرطوب نموده و پرنده را تشویق به نظافت نرمال کند.
- فراهم کردن اقلامی برای جویدن و خراب کردن (شاخههای غیر سمی درخت، جعبههای مقوایی و اسباب بازیهای چوبی).
رفتار پرنده پیچیده است و همان طور که قبلاً اشاره شد، درک ما از این رفتار هنوز در حال تکامل است. هیچ رویکرد ساده ای برای مواجهه با موارد منحصر به فرد وجود ندارد ولی با به کارگیری دستورالعملها و استراتژیهای ذکر شده در فوق، پزشکان باید قادر به داشتن درک مثبتی از روابط بین پرنده و صاحب باشند.
در این مقاله همه چیز در خصوص اجتناب از رفتارهای ناخواسته پرندگان زینتی بررسی شد.
جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.
تذکر مهم : این مطلب برگرفته از کتاب طب پرندگان زینتی است. نکته قابل توجه این است که تشخیص و درمان هر بیماری ای الزاما بر عهده دامپزشک است. و درمان های نامبرده شده در مقالات وبسایت صرفا جهت آشنایی افراد با برخی مطالب ابتدایی است. بدیهی است که کلینیک و سایت روژان پت هیچ گونه مسئولیتی در خصوص انجام اعمال خودسرانه افراد ندارد.جهت دریافت اطلاعات بیشتر درمورد منابع ما به این مقاله مراجعه کنید.
بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟
کلینیک دامپزشکی روژان
۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱