علائم بالینی مرتبط با عفونت Encephalitozoon cuniculi در خرگوش‌ها

علائم بالینی مرتبط با عفونت Encephalitozoon cuniculi در خرگوش‌ها:

Encephalitozoon cuniculi ابتدا توسط رایت و گاریگهید در سال ۱۹۲۲ در خرگوش‌هایی که پای عقبی‌شان فلج شده بود و علائم عصبی دیگری داشتند، بیان شد. کیمان و آکرمانز (۱۹۸۷) شیوع بیماری را در کلونی خرگوش‌های آزمایشگاهی که منجر به خسارات سنگینی شد، نشان دادند.

جانوران آلوده ضعف عضلانی، لاغری، polydipsia، polyuria و علائم عصبی را از خود بروز دادند. سایر متون encephalitozoonosis را به ­عنوان یک بیماری نهفته و مزمن خرگوش بیان نمودند که به دلیل اثراتی که بر نتایج آزمایشگاهی می‌گذارد، مهم است. آلودگی خرگوش‌های آزمایشگاهی با E. cuniculi موجب بروز مشکلات زیادی در پژوهش‌های علمی شد. عفونت نیمه بالینی، نتایج آزمایشگاهی را مختل نمود و جراحات ناشی از انگل به اشتباه به سایر بیماری‌ها نسبت داده شد (ویلسون، ۱۹۷۹). Encephalitozoonosis ممکن است در نتایج آزمایش مداخله کند. نمونه‌های خون خرگوش‌های مبتلا به encephalitozoonosis خودانگیخته، سطوح بسیار پایینی از catecholamines را نسبت به خرگوش‌های سالم داشتند (لو کیوت و همکاران، ۱۹۹۷).

ادامه نکات:

در حال حاضر، خرگوش‌های آزمایشگاهی برای E. cuniculi غربال شده و جانوران seropositive معدوم می­شوند. در محیط آزمایشگاهی، سیاست “آزمایش و حذف” با سلامت اکید مرتبط است و معمولاً به دلیل آلوده شدن با E. cuniculi مکرراً به کار می‌رود و ممکن است نتایج اشتباهی را در طول آزمایش‌های پژوهشی ایجاد کند (آنزباچیر و همکاران، ۱۹۸۸). این امر به این دلیل است که E. cuniculi روش واکنش سیستم عصب مرکزی به چالش را تغییر می‌دهد. Encephalitozoonosis در خرگوش‌های خانگی شایع است. طیفی از علائم نمایانگر فاجعه عصبی حاد به عفونت‌های پنهان وجود دارد که علائم بالینی بیماری را بروز نمی‌دهد. در آلمان، پژوهش سرولوژی که بر روی ۲۷۷ خرگوش خانگی انجام شد، نشان داد که ۴۱ درصد seropositive بودند (اورینگمن و گوبل، ۱۹۹۹).

از بین خرگوش‌های seropositive، ۵۱ (۴۰.۸ درصد) علامت بالینی، encephalitozoonosis را بروز دادند. در انگلستان، با پژوهش تصادفی که بر روی ۳۰ خرگوش خانگی انجام شد، مشخص شد که ۸ مورد seropositive بودند (کارمیچیل، آدیکس و هارکورت-براون، داده‌های منتشرنشده). پس از اینکه مشخص شد که این جانوران seropositive هستند، صاحبان آن‌ها چهار علامت مبهم مانند جنباندن سر یا جنبش هنگام استراحت، دفاع یا اختلال توانایی ذهنی را بررسی نمودند. پژوهشی که بر روی ۹۷ خرگوش سالن در انگلستان انجام شد، نشان داد که ۵۲ درصد آن‌ها seropositive هستند (کیبل و شاو، ۲۰۰۶).

و در ادامه:

نمونه‌ها به­ عنوان بخشی از صفحه روتین بهداشتی یا غربالگری preanaesthetic در کاربردهای دامپزشکی در انگلستان، والز و اسکاتلند گرفته شده‌اند. جراحی‌های دامپزشکی، پژوهشی را که برای اطلاعات مربوط به پرورش، رژیم غذایی، واکسیناسیون، روال‌های پیشگیری دارو و وضعیت سلامت مورد سؤال واقع شده بودند، تکمیل نمودند. هیچ­کدام از این عوامل با وضعیت سرولوژی خرگوش‌ها مرتبط نبود.

زمانی که علائم بالینی اتفاق افتادند، معمولاً با زخم‌های granulomatous مغز، کلیه یا قرنیه مرتبط بودند و البته کبد، قلب و سایر اندام‌ها نیز ممکن است مبتلا شوند. در پژوهشی که در آلمان و بر روی ۲۷۷ خرگوش صورت گرفت، مشخص شد ۵۱ خرگوش (۴۰ درصد جانوران seropositive) علائم مربوط به عفونت را بروز دادند. ۲۳ خرگوش از اختلالات CNS، ۱۶ تا از بیماری کلیوی و ۷ تا از uveitis رنج می‌بردند. دو خرگوش بیماری renal و CNS و سه خرگوش علائم CNS، بیماری کلیوی و uveitis را داشتند (اورینگمن و گوبل، ۱۹۹۹).

در این مقاله همه چیز در خصوص علائم بالینی مرتبط با عفونت Encephalitozoon cuniculi در خرگوش‌ها بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

تذکر مهم : این مطلب برگرفته از کتاب طب خرگوش است.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳