داروهای تزریقی پرندگان زینتی

داروهای تزریقی

زمانی که بیمار به حالت تثبیت درآمد و نمونه‌های تشخیصی جمع آوری شدند، داروها را می‌توان بر اساس تشخیص تأیید شده یا نیمه تأیید شده، تزریق نمود. مسیر تزریق از طریق چند فاکتور تعیین می‌شود: میزان سهولت نگهداری پرنده، وضعیت بالینی بیمار، دینامیک دارویی و سینتیک دارو و تجربه و ترجیحات بیمار. مسیرهای رایج تزریق شامل تزریق درون وریدی، درون عضله ای یا زیرپوستی، دوز خوراکی، کاربرد موضعی یا ذرات است.

برخی از این روش‌ها در قسمت بالا شرح داده شدند که در اینجا تکرار نمی‌گردند. ماهیچه‌های سینه به دلیل اندازه بزرگشان بیش‌ترین استفاده را برای تزریقات درون عضله ای دارند. سایر عضلات مانند عضله چهارسر، ماهیچه‌های ران منتهی به دم و عضلات gluteal در پرندگان بزرگ‌تر استفاده می‌شوند. پزشکان باید از اکثر داروها، اطلاع داشته باشند؛ در بهترین حالت تزریق درون وریدی، تحریک کننده بافت است. برای اجتناب از تکرار تزریق در یک مکان خاص باید مراقب بود.

همچنین باید مراقب حجم تزریق بود: ۰.۱ میلی لیتر تزریق برای پرنده ۱۰۰ گرمی معادل ۱۰ میلی لیتر تزریق برای سگ ۱۰ کیلویی است. در صورت نیاز، باید جناغ سینه را به چهار قسمت تقسیم نمود و دوز را بین ربع‌های تقسیم شده تزریق کرد. درمان‌های خوراکی معمولاً به طرز شگفت آوری برای فرد تزریق کننده آسان هستند. در پرندگان بزرگ (مرغ و مرغابی)، می‌توان قرص‌ها را مستقیماً در حلق قرار داد؛ در پرندگان کوچک‌تر، قرص‌ها را می‌توان خرد کرد و در آب متیل سلولز برای تزریق با سرنگ، حل نمود. هنگام استفاده از سرنگ، باید آن را روی زبان قرار داد و دارو به ابعاد کم وارد حنجره گردد.

و در ادامه:

باید مراقب بود که جیغ پرندگان باعث بیرون ریختن دارو نشود. در این پرندگان، و با حجم بیشتر دارو، گاواژ چینه دان مناسب تر است. با اینکه داروهای آبی یا سایر را در برخی موارد در پرندگان می‌توان استفاده کرد ولی کاربرد موضعی داروهای روغنی منع مصرف دارند. نظافت و آراستن معمولاً با پراکندن دارو روی پرها، از بین بردن درپوش و ظرفیت عایق بودن پرها همراه است. نازکی پوست پرندگان باعث جذب خیلی سریع دارو می‌شود. این امر منجر به جذب سیستمیک سطوح سمی دارو می‌گردد (استفاده ازکورتیکو استروئید های موضعی منجر به بیماری کبدی استروئیدی و سایر اثرات جانبی می‌گردد). پودرکردن معمولاً برای درمان در بیماری تنفسی برای ارائه دارو در محل مورد نظر و مرطوب کردن دستگاه تنفس به کار می‌رود. آناتومی منحصر به فرد دستگاه تنفس پرندگان حاکی از آن است که پودر باید به شکل قطرات ۱ تا ۳ میکرومتر استفاده شود.

سالین غلیظ یا استیل سیستئین آبکی (۲ درصد محلول در سالین) را می‌توان برای کاهش گرانروی ترشحات راه هوایی استفاده نمود. داروهای آنتی بیوتیکی و ضد قارچی را می‌توان به محلول پودر شده اضافه کرد تا دارویی به دست آید که مستقیماً وارد دستگاه تنفس گردد.

در این مقاله همه چیز در خصوص داروهای تزریقی پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱