بیماری پاپیلومای داخلی (IPD) پرندگان زینتی

بیماری پاپیلومای داخلی (IPD)

اتیولوژی:

عامل ویروس، ویروس هرپس ۱ پسیتاسید (PsHV-1) ژنوتیپ های ۱، ۲ و ۳ می‌باشد. این همان ویروسی که باعث بیماری Pacheco می‌شود. تصور می‌شود که پرندگان مبتلا به بیماری پاپیلومای داخلی (IPD) یک قسمت ابتدایی از بیماری Pacheco را دارند. اخیراً ویروس هرپس جدید، PsHV-2 در طوطی‌های خاکستری با پاپیلوما مشخص می‌شود.

پاتوفیزیولوژی:

IPD عمدتاً در ماکائو (بال سبز، آبی و طلایی، سبز عالی، مایل به قرمز، و military) طوطی‌های آمازون، طوطی‌های conures و شاهین سر گزارش شده است. هم چنین در کوکاتیل ها، باجریگارها و طوطی‌های خاکستری آفریقایی گزارش شده است. ضایعات به ندرت در طوطی‌ها و کاکادوها دیده می‌شوند.

نحوه انتقال از طریق بلعیدن مواد آلوده به ترشحات دهان و مدفوع از پرندگان آلوده می‌باشد. هیچ مدرکی دال بر انتقال توسط تخم وجود ندارد، اگر چه جوجه‌های پرورش یافته همراه با والدین IPD مثبت به این بیماری مبتلا شده‌اند.

پرندگان آلوده ممکن است دچار هپاتیت نکروزی (بیماری پاچکو) شوند؛ این پرندگان بدون درمان خواهند مرد. پرندگانی که زنده می‌مانند یا آن‌هایی که تحت بالینی قرار می‌گیرند، اغلب به مدت ۱۲ ماه IPD را توسعه می‌دهند.

ارائه بالینی:

علائم بالینی به محل پاپیلوماها بستگی دارد:

• کلوآکی. اکثر پرندگانی که پاپیلوما دارند، ضایعات را در کلوآک خواهند داشت. اغلب اولین علائم تلاش برای مدفوع کردن، چسباندن دریچه و خون روی مواد دفعی می‌باشد. پرنده ممکن است التهاب روده و cloacoliths را توسعه دهد. ممکن است یک توده قرمز باشد که از کلوآک بیرون زده است (شکل ۱۶.۱۴). معاینه کلوآکی ضایعات پاپیلوماتوز را نشان می‌دهد (ظاهر “سنگ فرش” مخاط). این موارد ممکن است با کاربرد اسید استیک ۵٪ (سرکه) سفید شود، اما این آزمایش نه اختصاصی و نه حساس است. ظاهر ضایعات اختصاصی هستند. اگر ضایعات ظاهر شوند التهاب بیوپسی عمیق ممکن است برای شناسایی ضایعات زمینه ای التهاب لازم باشد.
• اوروفارنکس. ضایعات شکاف چونال و دهانه حنجره در ماکائو بیشتر دیده می‌شود. ضایعات ممکن است در چینه دان، پیش معده و معده در برخی از ماکائوهای بزرگ‌تر دیده شود. علائم بالینی پاپیلوما نادر هستند، اما ممکن است شامل دیسفاژی، تنگی نفس، خس خس سینه، بی اشتهایی و کاهش وزن باشند.
• گسترش به داخل دستگاه روده، مخاط بینی و مجرای نازولاکریمال به ندرت نادر است.
• بعضی از پرندگان ممکن است در نهایت دچار مجاری صفراوی توسعه یافته یا کارسینومای لوزالمعده شوند.

تشخیص:

یافته‌های ناخالص معمولاً برای تشخیص کافی است. سفید کردن ضایعات با اسید استیک (سرکه) اغلب به عنوان وسیله ای برای تشخیص انبوه پیشنهاد می‌شود، اما این توصیه مطلوب واقع شده است زیرا اختصاصیت و حساسیت آن کم است.

نمونه برداری کلوآکی یا چوآنال تصویر بافت شناسی خاص را نشان می‌دهد. تکثیر تمایز نیافته سلول‌های اپیتلیال استوانه ای آرایش یافته در شکل مطبق کاذب، تشکیل پرز شاخه برگی و پاپیلاها روی ساقه نازک فیبرواسکولار وجود دارد. PCR اکنون برای تأیید تشخیص هنگام غربالگری پرندگان بدون علامت یا در تماس با پرندگان آلوده، در دسترس است.

افزایش در GGT ممکن است نشان دهنده توسعه سرطان مجاری صفراوی باشد. (این ممکن است در طوطی‌های آمازون قابل اعتماد نباشد). AST و ALT بدون تغییر باقی می‌مانند. سونوگرافی ممکن است کارسینومای مجرای صفرا را قبل از آندوسکوپی تشخیص دهد.

در این مقاله همه چیز در خصوص بیماری پاپیلومای داخلی (IPD) پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان