تورم چرکین پرندگان زینتی

در این مقاله همه چیز در خصوص تورم چرکین پرندگان زینتی بررسی شده است، با ما همراه باشید؛

تورم چرکین

تعریف/ مرور کلی:

Pododermatitis همچنین با نام پای وزوزی شناخته می‌شود. و به جراحت ملتهب و اغلب عفونی در سطح plantar کف پا اشاره دارد و معمولاً در جانوران شکاری مشاهده شده ولی در سایر گونه‌ها به ویژه پرندگان دانه خوار، گنجشک سان ها و طوطی‌ها نیز دیده شده است. این یک بیماری گرفتار کننده است که به ندرت در پرندگان وحشی وجود دارد یا اصلاً وجود ندارد.

علت شناسی:

سطح plantar کف پا از طریق لایه ضخیم اپی تلیوم سنگفرشی مطبق محافظت می‌گردد که به نوبه خود با لایه کراتین پوشانده شده است. روی سطح این کراتین لایه ای از پاپیلا وجود دارد که تصور می‌شود نیاز به تحمل وزن پا را به طور مساوی گسترش می‌دهد. زمانی که این مانع ساییده شده یا شکسته شود، واکنش ملتهبی تحریک شده و عفونت ایجاد می‌گردد. این عفونت‌ها معمولاً ناشی از Staphylococcus aureus هستند ولی سایر باکتری‌ها از جملهcoli, Pasteurella spp., Klebsiella spp., Clostridium spp., Corynebacterium spp., Bacillus spp., Diplococcus spp., Nocardia spp., Actinobacillus spp., Actinomyces spp., Aeromonas spp., Proteus spp.و Pseudomonas spp نیز دخیل هستند. Candida spp. و Aspergillus spp. نیز در برخی موارد ممکن است دخالت داشته باشند.

التهاب و یا عفونت به مفصل‌ها، تاندون‌ها و استخوان‌های پا نیز می‌تواند سرایت کند. عوامل مؤثر در فرسایش یا breaching سد کراتین شامل تروما، hypovitaminosis A، چاقی، perches (سطوح صاف و یک دست یا perches پوشیده با sandpaper) می‌باشد، دوره‌های طولانی عدم فعالیت منجر به تحمل اضافه وزن بدون تسکین و تحمل وزن اضافه روی یک پا به دلیل مشکل پای دیگر می‌شود (لنگیدن یک طرفه ممکن است منجر به pododermatitis در پای مقابل گردد). در بسیاری موارد pododermatitis در یک پا منجر به میزانی از pododermatitis در پای دیگر می‌شود.

ارائه بالینی:

دام پزشکان جانوران شکاری الگوی طبقه بندی برای تورم چرکین ارائه داده‌اند که برای پزشکان برنامه درمان و راهنمایی تشخیص را فراهم می‌نماید. الگوی طبقه بندی را می‌توان به سایر گونه‌ها با نتایج مطلوب نیز تعمیم داد.

کلاس I: انحراف اولیه از ناحیه برجسته کف پا بدون تخریب سد اپی تلیالی. این مورد به زیرمجموعه‌های زیر تقسیم می‌گردد:

• هیپرمی (کوفتگی) یا ایسکمی زودرس (ناحیه سفیدرنگ که با ریزش مویرگی به خطر افتاده است).
• واکنش هایپرکراتوتیک (پینه اولیه).

کلاس II: التهاب/عفونت موضعی در بافت‌های زیرین در تماس مستقیم با ناحیه منحرف شده وجود دارد که تورم زمخت ندارد. این مورد به قسمت‌های زیر تقسیم می‌گردد:

• زخم سوراخی.
• نکروز ایسکمی اپی تلیوم (نفوذ کالوس یا خراش).

کلاس III: عفونت تعمیم یافته تر؛ التهاب زمخت بافت زیرین نمایان است. علت ممکن است زخم‌های سوراخی یا نکروز ایسکمی باشد؛ ولی در این مرحله علت اولیه اهمیت حداقلی در مقایسه با پاتولوژی آتی دارد. این قسمت شامل زیر مجموعه‌های زیر است:

• سروز (حاد): ورم و پرفشاری خون بافت‌ها
• فیبروتیک (مزمن): تلاش برای کپسول سازی و محصور کردن.
• پنیری: تجمع بقایای نکروزی.

کلاس IV: عفونت ایجاد شده با تورم زمخت همراه بوده و ساختارهای حیاتی عمیق تری را درگیر می‌کند. اکتشاف رادیولوژیکی و جراحی معمولاً به تمایز میان کلاس III با کلاس IV نیاز دارد. کلاس IV یک وضعیت مزمن است که سبب tenosynovitis و گاهی اوقات آرتروز و کورک استخوانی می‌گردد.

کلاس V: این مورد کلاس IV توسعه یافته است که با ناهنجاری‌های فلج کننده همراه است.

تشخیص:

سابقه کامل برای بررسی پرورش پرنده، رژیم غذایی و مشکلات پزشکی دریافت می‌گردد. معاینه کامل جسمانی برای دسته بندی pododermatitis و شناسایی هر گونه مشکل زمینه ساز یا نگران کننده (آسیب‌های نخاعی یا پا) انجام می‌گیرد. مراحل تشخیص فرعی شامل آزمون کشت و حساسیت جراحات عفونی شده و رادیوگرافی قسمت‌های وخیم تر از کلاس II است.

مدیریت:

این معمولاً از طریق طبقه بندی وضعیت همانند آنچه در فوق آمد، انجام می‌شود:

• کلاس I پیش بینی مطلوبی دارد و هیچ اثری از عفونت نیست. تغییرات به طور کلی در واکنش به تغییرات پرورش محافظتی صورت می‌گیرند از جمله تغییر سطح جایگاه نشیمن گاه و به کارگیری نرم کننده‌های موضعی.
• کلاس II پیش بینی خوبی دارد زیرا عفونت موضعی است. این جراحات به جراحی واکنش خوبی نشان می‌دهند زیرا کل ناحیه مبتلا به آسانی بریده شده و نواقص اپیدمی کوچک هستند و به این ترتیب معماری ساختارهای تحمل وزن ناحیه کف پا دست نخورده باقی می‌ماند. این طبقه به طور کلی به درمان محافظه کارانه پاسخ نمی‌دهد.
• کلاس III به طور سنتی یک پیش بینی خوب تدریجی را در بردارد زیرا عفونت مستقر شده و تغییرات ساختاری بر پا تأثیر می‌گذارند. برخی را می‌توان همانند کلاس دو درمان کرد ولی اکثریت از طریق برداشت کامل جراحی همه بافت‌های مبتلا درمان شده صورت می‌گیرد و پس از آن بهبود التیام بخش حاصل می‌گردد.
• کلاس IV پیش بینی ضعیفی را دربردارد زیرا عفونت در ساختارهای حیاتی و عمیق نفوذ کرده و آن‌ها را درگیر نموده است و باعث شده دبریدمان جراحی دشوار یا غیر ممکن گردد. با توجه به مزمن بودن، بسته‌های کپسوله شده بافت‌های عفونی معمولاً نمایان می‌گردند و اگر پاک نگردند منجر به بازگشت می‌شود.

در ادامه؛

• کلاس V پیش بینی ضعیف نا امید کننده ای است و ممکن است نیاز به کشتن از روی ترحم باشد. رژیم‌های درمانی شامل بهبود سلامت و وضعیت تغذیه پرنده است که معمولاً از طریق محافظت رژیم غذایی فرموله شده و بهبود وضعیت پرنده پروری از طریق شاخه‌های طبیعی جهت نشیمن گاه، استفاده می‌گردد. در برخی از موارد pododermatitis ممکن است از نشیمن گاه‌های پد دار تا برطرف شدن مشکل، استفاده گردد. اگر جراحی مدنظر باشد، لازم است آزمون کشت و حساسیت انجام شود به طوری که نتایج آن در زمان جراحی در دسترس باشند. این امر امکان استفاده آنتی بیوتیک متناسب در زمان جراحی را می‌دهد به جای این که چند روز بعد هنگام کپسوله شدن فیبروزی پسا جراحی و در جریان بودن باکتری پاتوژنیک، این کار انجام شود. انتظار برای نتایج ممکن است باعث آغاز پوشش آنتی بیوتیک و بی حسی طیف وسیعی گردد. جراحی با هدف رفع عفونت انجام می‌شود به طوری که همه بقایای پنیری و بافت عفونی و فیبروزه برداشته شده و محل بسته شده و بهبود اولیه رخ می‌دهد. قرار دادن دانه‌های متیل مت آکریلات آغشته به آنتی بیوتیک در محل، قبل از بسته شدن به تحویل بلندمدت آنتی بیوتیک ها در ناحیه مبتلا کمک می‌نماید. مهم است که پس از جراحی، فشار از محل جراحی برداشته شود. این کار با بانداژ پرشده یا “دونات” گازی /لاستیکی جهت توزیع فشار در سراسر محل انجام می‌شود ضمن این که محل جراحی را تمیز و به دور از سطح آلوده احتمالی نگه می‌دارد. لازم است که احتیاط زیادی صورت گیرد تا پای مقابل دچار pododermatitis نشود.

در این مقاله همه چیز در خصوص تورم چرکین پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱