Treponematosis یا “سیفیلیس خرگوش”

Treponematosis یا “سیفیلیس خرگوش”

Treponematosis یک بیماری عفونی است که به ­صورت جنسی منتقل می‌شود. گاهی اوقات این بیماری سیفیلیس  یا spirochaetosis مقاربتی نامیده می‌شود. این بیماری از spirochaete، Treponema paraluiscuniculi ناشی می‌شود که شبیه به ارگانیسم سیفیلیس انسانی یعنی Treponema pallidum است. این دو ارگانیسم از لحاظ antigenically شبیه هستند. پس از کشف T. cuniculi در سال ۱۹۱۲، برخی پژوهشگران T.cuniculi را تلقیح کردند به این امید که عفونت فاقد نشانه اتفاق بیفتد، پروتئین را در برابر T. pallidum انتقال دهد و منجر به ایجاد واکسن سیفیلیس شود (دیلونگ و مانینگ، ۱۹۹۴).

پژوهشگران دریافتند که انسان‌ها نمی‌توانند با T. cuniculi آلوده شوند ولی خرگوش‌ها با T. pallidum آلوده می‌شوند. Treponema paraluiscuniculi در خرگوش‌های وحشی ازجمله خرگوش صحرایی رخ می‌دهد. انتقال عمودی ممکن است رخ دهد به ­طوری­ که خرگوش‌های نوزاد  در خلال عبور از کانال تولد یک سگ آلوده، مبتلا می‌شوند. گاهی اوقات Treponematosis در خرگوش‌های خانگی  و به­ویژه آن‌هایی که تازه چند ماه خریداری شده‌اند، رخ می‌دهد. این بیماری با زخم‌های پوسته­ شده روی اتصالات mucocutaneous بینی، لب‌ها، پلک‌ها یا genitalia بیرونی مشخص می‌شود.

در ادامه نکات:

زخم‌ها در نواحی hyperaemia یا oedema شروع می‌شوند. Erythematous به­صورت جوش بیرون می‌آید و به ندول­های پستانکی بزرگی تبدیل شده و روی سطح ساییده­شده، خون بیرون آمده و پوسته­پوسته می‌شود. جراحات مزمن ممکن است هر چند وقت یک­بار خونریزی کنند. ممکن است Hyperplasia گره لنفاوی منطقه­ای رخ دهد. Prepuce نرها و vulva معمولاً مکان‌های عفونت در جانوران پرورشی است و زخم‌ها به مقعد و پوست اطراف تعمیم می‌یابند.

با اینکه این بیماری در جانوران جوان شایع است ولی گاهی اوقات در خرگوش خانگی بالغ نیز یافت می‌شود. زخم‌ها ممکن است به مدت طولانی در بیماری‌های درمان­نشده باقی بمانند. این بیماری دوره نهفتگی طولانی داشته و زخم‌ها معمولاً ظرف ۳-۶ هفته ظاهر می‌شوند و seroconversion ظرف ۸-۱۲ هفته اتفاق می‌افتد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که دوره نهفتگی ۱۰-۱۶ هفته طول می‌کشد (دیجیاکومو و همکاران، ۱۹۸۴). عفونت‌های بی­نشانه شایع هستند و جنکینز (۲۰۰۱) دریافت که تقریباً ۲۵ درصد خرگوش‌هایی که از لحاظ سرم­شناسی بررسی شده‌اند، آلوده بوده‌اند.

تشخیص‌های مثبت را می‌توان با معاینه مواد به­دست­آمده از زخم، بافت­برداری پوست یا سرم­شناسی انجام داد. روش‌های نمونه­برداری بزاق برای بررسی ارگانیسمی که پوست میانی و روپوست دیده می‌شود، وجود دارد. گاهی اوقات، این ارگانیسم را می‌توان در میدان تاریک میکروسکوپ مشاهده نمود. زخم خراش­خورده بلافاصله با پنبه پاک­کن، سالین استریل خیس­شده و ماده مترشحه معاینه می‌شود. آزمایش سرم­شناسی نیز در ایالات­متحده وجود دارد. زخم‌ها ممکن است قبل از توسعه سرولوژی مثبت ایجاد شده باشند؛ بنابراین نتایج منفی غلط ممکن است در ابتدای آلودگی ایجاد شوند. آزمایش خون خرگوش‌ها ممکن است پس از برطرف شدن زخم‌ها مثبت باقی بماند. خرگوش‌هایی که با آنتی بیوتیک درمان شده‌اند افت یا ناپدیدی تدریجی از پادتن قابل تشخیص دارند (دیلونگ و مانینگ، ۱۹۹۴).

و در ادامه:

تشخیص‌های احتمالی treponematosis را می‌توان در واکنش به درمان انجام داد. پنی سیلین  یک درمان انتخابی است و معمولاً مؤثر است. سایر آنتی بیوت­ک ها به اندازه آن مؤثر نیستند. پروتکل پیشنهادی تزریق سه بار پنی سیلین با فواصل هفته­ای است (کانلیف-بیمر و فوکس، ۱۹۸۱). بسیاری از منابع مرجع دوز پنی سیلین را به­صورت واحدهای بین­المللی (IU) و ۱۰۰۰ IU در میلی­گرم پنی سیلین تعیین نموده‌اند. معمولاً میزان دوز ۴۲۰۰۰ IU/kg بیان شده است.

در خرگوش‌های خانگی تزریقات طولانی پنی سیلین (دوفاپن، پی فزیر؛ دپوسیلین، سلامت حیوان MSD) را می‌توان استفاده نمود. این به دوز ۰.۱۵ میلی­لیتر/کیلوگرم یک­بار در هفته برای بسیاری از ترکیبات، تفسیر می‌شود. گزارش‌هایی در مورد مرگ بچه گربه‌ها هنگام دریافت پنی سیلین پروکائین ارائه شده است. این مرگ و میرها  به عوارض جانبی پروکائین نسبت داده شده‌اند (کولینز، ۱۹۹۵). همچنین پنی سیلین ریسک کمی در خصوص اسهال آنتی بیوتیکی در خرگوش‌ها دارد اما به­طورکلی وقتی به­صورت parenterally تزریق ‌شود، ایمن­تر است.

رویکرد بالینی سیفیلیس خرگوش:

•Treponema paraluiscuniculi سبب زخم‌های پوسته پوسته اطراف صورت/چشم و اندام‌های تناسلی می‌شوند (مفصل‌های mucocutaneous)؛
•تشخیص‌های متفاوت شامل بیماری ایمنی خودکار است؛
•امکان دارد که انتقال جنسی وجود داشته باشد ولی ممکن استانتقال از dams آلوده به نوزادان نیز رخ دهد. ناقلان خاموش بالینی ممکن است وجود داشته باشند و بیماری در زمان استرس ممکن است مجدداً ایجاد شود؛
•تشخیص از طریق علائم بالینی، معاینه پوسته‌های spirochaetes می‌تواند با استفاده از میدان تاریک میکروسکوپی، بافت شناسی و سرم شناسی صورت گیرد؛
•پنی سیلین Parenteral یک درمان گزینشی است (اگرچه که سایر آنتی بیوتیک¬ها ممکن است دست کم اثر نسبی داشته باشند). ۴۲۰۰۰ IU/kg تزریق هفته ای یک بار به مدت سه هفته صورت می‌گیرد. همه خرگوش‌های درمان شده باید از لحاظ dysbiosis کنترل شوند.

تقریباً ۵ روز پس از اولین تزریق، زخم‌ها شروع به پسرفت می‌کنند. پسرفت کامل معمولاً ظرف دو هفته اتفاق می‌افتد. در بیماران چموش ممکن است نیاز به بافت­برداری و بافت­شناسی باشد تا بتوان آن‌ها را از سایر بیماری‌ها تمیز داد. تشخیص‌های افتراقی شامل زخم‌های عفونی (آسیب‌های گازگرفتگی یا iatrogenic که ناشی از سیخونک‌های دندان است)، myxomatosis ناهمگون، نئوپلازی و ترومای مکرر که از برخی فعالیت‌های تکراری مانند کشیدن بینی از درون تور قفسی، هستند. از لحاظ بافت­شناسی، treponematosis سبب acanthosis روپوست یا زخم‌های سطحی پوشیده­شده با مواد زائد بافت مرده می‌شود. سلول‌های پلاسما و macrophages ها در میان پوست زیرین نشان داده شده‌اند (کاریوس و همکاران، ۱۹۸۴).

در این مقاله همه چیز در خصوص Treponematosis یا “سیفیلیس خرگوش” بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

تذکر مهم : این مطلب برگرفته از کتاب طب خرگوش است.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳