تریکومونیازیس پرندگان زینتی

تریکومونیازیس

تعریف / بررسی اجمالی:

تریکومونیازیس به canker (کبوتر و باجریگارهایا frounce (رپتورها مشهور است. معمولاً در باجریگارها، لوریکت ها، کبوترها و رپتورها دیده می‌شود، اما در اکثر گونه‌ها گزارش شده است. این توزیع جهانی دارد.

 اتیولوژی:

ارگانیسم مسبب گونه تریکوموناس است (T gallinae و T columbae.) یک پروتوزوآ انگلی با غشای موج دار و چهار تاژک قدامی می‌باشد. این یک چرخه حیات مستقیم دارد، انتقال تک یاخته ای از پرنده ای به پرنده دیگر از طریق تغذیه (رفتار معشوقانه، تغذیه جوانان) یا از طریق آب آشامیدنی آلوده (ترشحات مدفوع، چینه دان) صورت می‌گیرد. ارگانیسم در خارج از میزبان به سرعت می‌میرد.

پاتوفیزیولوژی:

به دنبال بلع پروتوزوآ، آن‌ها در بزاق پرنده و مایعات چینه دان شناور باقی می‌مانند. اگرچه آن‌ها به مخاط متصل نمی‌شوند آن‌ها باعث التهاب و به دنبال آن استوماتیت نکروتیک، ingluvitis می‌شوند، غالباً با غشای diphtheritic می‌شوند. این اغلب توسط عفونت‌های باکتریایی ثانویه پیچیده می‌شود.

ارائه بالینی:

علائم شامل عدم انطباق و مرگ و میر زیاد در پرندگان جوان؛ gagging، برگشت خون، استفراغ؛ اسهال، ترشح بیش از حد بزاق کاهش وزن؛ و غشاهای diphtheritic موجود در دهانه حلق، مری و چینه دان می‌باشد.

در رپتورها ممکن است به داخل سینوس‌ها (عامل یک سینوزیت caseous) یا داخل لوله‌های Eustachian گسترش یابد (باعث کج شدن سر می‌شود). دسته‌های کبوتر جوان فرم احشایی بیماری شامل کبد، دستگاه گوارش و ناف را توسعه می‌دهند (که اغلب به آن canker مرطوب گفته می‌شود).

تشخیص:

شستشوی چینه دان یا سواب گلو معمولاً (اما نه همیشه) تک یاخته‌های متحرک را نشان می‌دهد. به ندرت، یک ضایعه در مری قفسه سینه وجود دارد که باعث علائم بالینی می‌شود، اما تک یاخته‌ها به راحتی قابل تشخیص نیستند. در این موارد تشخیص پیش از مرگ دشوار است. تک یاخته‌های متحرک گاهی اوقات در مدفوع یافت می‌شوند.

مدیریت:

درمان با نیترویمیدازول (مترونیدازول، دیمتریدازول، رونیدازول، کارنیدازول) معمولاً تأثیر گذار است. درمان با آنتی بیوتیک برای عفونت باکتریایی ثانویه اغلب موجه است. اگر با زخم شدید و غشای diphtheritic با وجود معالجه بیمار خواهد مرد. در برخی از رپتورها، جراحی برای از بین بردن ضایعات ممکن است لازم شود.

در کبوترها، درمان استراتژیک گله ای ممکن است لازم باشد (یعنی در فصل تولید مثل، از شیر گرفتن، بلافاصله قبل و بعد از فصل شکار). میزان درمان مورد نیاز در کبوترها موضوع بحث است، زیرا شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد عفونت با سویه‌های گونه Trichomonas – ایمنی محافظتی در برابر سویه‌های ولوژنیک فراهم می‌کند.

در این مقاله همه چیز در خصوص تریکومونیازیس پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان