عفونت‌های ویروسی پرندگان زینتی

در این مقاله همه چیز در خصوص عفونت‌های ویروسی پرندگان زینتی بررسی شده است، با ما همراه باشید؛

عفونت‌های ویروسی پرندگان زینتی

بیماری اتساع پیش معده:

تعریف / بررسی اجمالی:

بیماری اتساع پیش معده (PDD)، هم چنین به عنوان بیماری ازدست دادن ماکائو، سندرم محو ماکائو، گانگلیونوریت مینترک، امعا احشا نفوذی نوروپاتی و اتساع معده نوروپاتی، یک نوروپاتی کشنده پیشرونده می‌باشد. این توزیع جهانی دارد، و در بیشتر گونه‌های طوطی گزارش شده است.

و ضایعات مطرح شده در توکان، honey-creepers، قناری‌ها، فنچ های بافنده، غاز کانادا و roseate spoonbills توصیف شده است. معمولاً پرندگان بالغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد اما در جوجه‌ها با سن دو هفته گزارش شده است.

اتیولوژی:

تحقیقات از سال ۲۰۰۸ تأیید کرده است که عامل اتیولوژی یک برنا ویروس پرندگان (ABV) است که قبلاً ناشناخته بوده است، یک ویروس کدگذار منفی، تک رشته ای،RNA دار بخش بخش نشده راسته Mononegavirales می‌باشد. ۹ ژنوتیپ وجود دارد که دو ژنوتیپ، ABV4 و ABV2 شایع‌ترین نوع در طوطی‌های سراسر جهان است. ABV-C که اخیراً در قناری‌ها دیده می‌شود، هم چنین ABV-CG در غازهای کانادا در شمال آمریکا شرح داده شده است.

لازم به ذکر است که همه پرندگان مبتلا به ABV به توسعه PDD ادامه نمی‌دهند، پرندگان سالم ABV را برای مدت زمان طولانی حمل می‌کنند.

به نظر می‌رسد ویروس به طور عمده در ادرار ریخته می‌شود، و انتقال احتمالاً از طریق بلع، مدفوع و ادرار می‌باشد. انتقال آئروسل مشکوک است، اما اثبات نشده است. انتقال عمودی ممکن به نظر می‌رسد، اما هنوز به طور قطعی اثبات نشده است. کوکاتیل ها ممکن است ناقل بدون علائم ABV باشند.

بیماری زایی:

PDD با وجود التهاب لنفوپلاسموسیتیک مغز و اعصاب به خصوص در گانگلیون های روده ای و شبکه‌های عصبی مشخص می‌شود.

اگرچه دستگاه گوارش قدامی بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد این نفوذهای التهابی معمولاً در اعصاب دیگر شامل براکیال، سیاتیک و واگ یافت می‌شود.

اعتقاد بر این است که ضایعات دیده شده نتیجه عملکرد سیتوپاتیک سلول‌های T به جای اثر سیتوپاتیک مستقیم از ویروس می‌باشد. نقش آنتی بادی‌های ضد گنگلیوزید هنوز کاملاً مشخص نشده است.

ارائه بالینی:

دوره انکوباسیون ABV بسیار متغیر است، با دوره‌های کوتاه تر از ۱۱-۱۴ روز در جوجه‌های از شیر نگرفته و ماه‌ها تا سال‌ها برای پرندگان مسن تر گزارش شده است. به نظر می‌رسد در بیشتر پرندگان بالغ، دوره انکوباسیون ۱-۳ ماه است.

PDD یک نوروپاتی سگمنتال، با علائم کلنیکی وابسته به اعصاب (و اندام‌های عصب دیده) تحت تأثیر قرار می‌گیرد. بیشتر علائم رایج مربوط به اختلال عملکرد دستگاه گوارش می‌باشد از جمله: عبور غذای کامل در مدفوع (به شکل ۳.۱۱، فصل ۳، معاینه فیزیکی ص. ۷۰ مراجعه کنید) برگشت مجدد، کاهش وزن؛ بی اشتهایی، بی حالی و افسردگی.

گاهی اوقات CNS و سیستم عصبی محیطی علائمی از جمله آتاکسی، حرکات سر غیرطبیعی، paresis پیشرونده منجر به فلج، تشنج، و اختلالات حسی یا حرکتی می‌شود.

ضایعات در چشم، در صورت وجود، با cuffing متوسط تا شدید عروق در اعصاب بینایی و در کوروئید، اجسام مژک، و گاهی اوقات در عنبیه و پکتین دیده می‌شوند. این می‌تواند ضایعات شدید شبکیه و کوری را در بر داشته باشد. در موارد نادر PDD، باعث مرگ ناگهانی به دلیل اثر مسیرهای هدایت قلب می‌شود. عفونت‌های ثانویه در دستگاه گوارش ناکارآمد رایج است.

تشخیص:

اگرچه، در موارد کلاسیک، علائم بالینی PDD، شدت بیماری را نشان می‌دهند. پزشکان باید برای به دست آوردن یک تشخیص قطعی تلاش کنند تا به مشتری خود در مورد پیش آگهی و خطر برای پرنده‌های دیگر مشاوره دهند.

هماتولوژی و بیوشیمی اغلب بی فایده هستند، هیچ تغییر مداوم در هر مورد وجود ندارد. بعضی از پرندگان ممکن است بیماری مزمن کم خونی غیر احیا کننده داشته باشند.

در موارد کلاسیک رادیولوژی پیش معده متسع با دیواره نازک نشان داده خواهد شد. این می‌تواند با استفاده از ابزار کنتراست بهتر تعریف شود.

با این حال، این یافته از نظر بیماری شناسی PDD نیست و با سمیت فلزات سنگین و اجسام خارجی دستگاه گوارش دیده می‌شود.

فلوروسکوپی کنتراست ابزاری مفید برای نشان دادن اختلال در حرکت کنتراست از طریق تراکت می‌باشد. در طوطی طبیعی، بولوس های بلع چینه دان را رها کرده و بدون جهت در امتداد مری دیستال تا پیش معده در یک نرخ تقریبی یک بولوس در دقیقه پیش می‌رود. مقدار کم باریم یا هیچ باریمی بین بولوس در مری باقی نمی‌ماند. پیش معده نسبتاً بی حرکت است، اما یک انقباض بزرگ به دنبال تخلیه جزئی داخل معده باید در هر چند دقیقه دیده شود. حرکت معده ای، که اغلب به صورت “ماشین لباسشویی مانند توصیف می‌شود، آسیاب مداوم و مخلوط کردن بلع قبل از تخلیه در دوازدهه می‌باشد.

روش تشخیص:

حرکات دودی طبیعی روده دو طرفه و موج مانند است در مقابل، پرندگان مبتلا به PDD حرکت اندک (در صورت وجود) پیش معده را نشان می‌دهند و حرکت طبیعی معده با flutter کم عمق و نامنظم دیواره معده جایگزین می‌شود. حرکات دودی روده کوچک ممکن است سریع و بی نظم یا کندتر از حد معمول شود.

یک PCR ترانس کریپتاز معکوس (rt-PCR) برای نشان دادن وجود ABV RNA دار توسعه یافته است. انتخاب نمونه‌ها برای آزمایش PCR برای به دست آوردن نتیجه معنی دار بسیار مهم است. توجه کلیدی به جمع آوری نمونه‌ها، ریختن نوبتی ویروس می‌باشد. این امر مجموعه ای از نمونه‌های جمع شده (سواب یا مدفوع کلوآکی و اورات) در طی یک دوره حداقل یک هفته ای را ضروری می‌کند. نمونه‌ها باید تازه جمع شده و به صورت یخ زده نگهداری شوند تا به آزمایشگاه اعزام شوند. خون به عنوان یک نمونه تشخیصی توصیه نمی‌شود زیرا ویرمی از ویژگی‌های این بیماری نیست. به این ترتیب، اگرچه برخی موفقیت‌ها در آزمایش پر گزارش شده است، این امر هنوز کاملاً ارزیابی نشده است.

نکروپسی می‌تواند نمونه‌های معتبری را برای آزمایش کردن فراهم کند. زجاجیه چشم، مغز، طناب نخاعی، اعصاب محیطی، غدد فوق کلیوی و ارگان‌های اصلی نمونه‌های مناسبی برای ارسال هستند.

ایمونوهیستوشیمی و جداسازی ویروسی روش جایگزین تشخیص هستند. آزمایشات سرولوژی، به خصوص اگر همراه با rt-PCR اجرا شوند، ممکن است ثابت شود که یک آزمایش حساس برای ABV است.

اگر PCR یا سرولوژی در دسترس نیست، روش تشخیصی جایگزین از طریق بیوپسی می‌باشد. عضو نمونه برداری شده میزان حساسیت را تعیین می‌کند:

• چینه دان: کمترین دقت، اما ساده‌ترین و ایمن‌ترین برای دسترسی می‌باشد (گزارش‌های حساسیت آن متفاوت است ۶۶–۷۲٪ تا حداقل ۱۷٪می‌باشد).
• پیش معده: دقیق‌ترین است، اما نمونه گیری یک پیش معده متسع با دیواره نازک خطرناک است.
• غده فوق کلیه: در موارد تحت تأثیر قرار گرفتن (مبتلاشدن) آن ناحیه دقیق است.

نمونه بیوپسی باید شامل یک رگ خونی و اعصاب مرتبط می‌باشد. شبکه مینتریک در tunica muscularis از پیش معده و معده شامل ضایعات بیشتری است. ماهیت سگمنتال بیماری به این معنی است که آسیب شناس باید بخش‌های پله ای نمونه را برای اطمینان از نادیده نگرفتن بررسی کند. هیستوپاتولوژی گانگلیونوریت لنفوپلاسموسیتیک غیر حمایتی بافت عصبی مرکزی و محیطی، همراه با میوزیت و آتروفی دستگاه گوارش را نشان می‌دهد، که منجر به اتساع و فشارسخت می‌شود.

غدد فوق کلیه نفوذ لنفوپلاسموسیتیک نشان می‌دهند. نکروپسی معمولاً با مشخصه اتساع، دیواره نازک پیش معده، اغلب با تورم ingesta نشان داده می‌شود. چندین بافت، از جمله مغز و غدد فوق کلیه، باید برای هیستوپاتولوژی و، همانطور که در بالا ذکر شد، برای RT-PCR ارسال شوند.

درمان:

۱۰۰٪ مرگ و میر در پرندگان درمان نشده با PDD تشخیص داده می‌شوند. بیشتر پرندگانی که تحت درمان قرار می‌گیرند نیز، چند ماه یا سال پس از تشخیص آن‌ها، می‌میرند. بر اساس ماهیت التهابی این بیماری، منطقی است که به دنبال کاهش این التهاب بود. اولین درمانی که موفق گزارش شده است شامل استفاده از داروی ضد التهاب غیر استروئیدی، celecoxib، که مهار کننده سیکلوکسیژناز (COX)-2 است، می‌باشد. بهبودی کامل در برخی پرندگان، با بازگشت به عملکرد طبیعی است و نمونه برداری تفکیک neuritis را نشان می‌دهد.

این داروی غیر استروئیدی ۱۰ میلی گرم در کیلوگرم یک بار در روز به مدت ۶ تا ۲۴ هفته به پرندگان داده می‌شود، قطع درمان بر اساس بازیابی وزن پرنده و وضوح ضایعات در نمونه برداری می‌باشد.

در مقابل، ملوکسیکام ممکن است شروع و شدت PDD را بدتر کند و نباید در این زمان استفاده شود. استفاده از داروهای دیگر مانند سیکلوسپورین و ریباویرین هنوز در مرحله توسعه می‌باشد.

رژیم‌های غذایی سیزاپرید، متوکلوپرامید و رژیم غذایی پر از فیبر همه برای کمک به تحرک دستگاه گوارش استفاده شده‌اند، که با درجات مختلفی از موفقیت همراه بودند.

کنترل:

همان طور که قبلاً بحث شد، به احتمال زیاد حالت انتقال مسیر مدفوع- دهان است، با این حال آئروسل و انتقال عمودی نباید نادیده گرفته شوند.

به نظر می‌رسد انتقال در مرغداری‌های سر پوش دار با تهویه ضعیف و توجه ناکافی به کنترل ترافیک بیشتر است. بنابراین کنترل شامل موارد زیر می‌باشد:

• آزمایش همه پرندگان در گله (جمعیت).
• قرنطینه و آزمایش همه پرندگان جدید و بیمار.
• جداسازی و حذف پرندگانی که PCR مثبت دارند.
• کنترل ترافیک.
• سرویس بهداشتی خوب و تمیزکاری کامل همه نواحی با استفاده از مواد شوینده و ضد عفونی کننده‌های مناسب.

باید برای مشتری روشن شود که ریختن متناوب این ویروس ممکن است باعث تشخیص دشوار شود و آزمایش مجدد لازم باشد.

در این مقاله همه چیز در خصوص عفونت‌های ویروسی پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما سر بزنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱