آوا هاشمیتجزیه و تحلیل بیوشیمیایی کبد
در این مقاله تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی کبد بررسی خواهد شد:
کبد
تشخیص بیماری کبد از طریق بیوشیمی پیچیده است برای این واقعیت که هیچ “آنزیم کبدی” خاصی که بتوان بطور قطعی در هر مورد بیماری ارزیابی کرد، وجود ندارد.
بیماری کبد می‌تواند به طور گسترده ای به سه حالت طبقه بندی می‌شوند:
پارگی سلول کبدی، کاهش عملکرد کبدی و کلستاز. این شرایط می‌تواند به صورت جداگانه یا همزمان رخ دهد.
پارگی سلول‌های کبدی
این آنزیم‌های داخل سلولی را آزاد می‌کند، که سپس به سطح بالایی در خون می‌رسند.
این به اصطلاح”آنزیم‌های نشتی” نامیده می‌شود و شامل موارد زیر است:
• آسپارتات آمینوترانسفراز.
این آنزیم سیتوزولی در بسیاری از بافت‌های بدن یافت می‌شود، اما بیش‌ترین غلظت در اسکلت ماهیچه و کبد یافت می‌شود.
افزایش قابل توجه معمولاً در آسیب عضله یا کبد نشان داده می‌شود. بنابراین، AST باید در کنار CK (که از از عضله آسیب دیده رها می‌شود) برای تمایز بین این دو تفسیر شود. به طور کلی، AST بالا با CK معمولی پارگی کبدی رانشان می‌دهد. با این حال، CK نیمه عمر کوتاه تری نسبت به AST دارد؛ یک آسیب عضله تک نقطه ای (به عنوان مثال تزریق) ۴-۷ ساعت قبل از جمع آوری نمونه می‌تواند این الگوی بیوشیمیایی را کپی کند.
اگرچه AST مفیدترین آنزیم کبد در نظر گرفته می‌شود، نمی‌توان آن را به عنوان شاخص بیماری کبد جدا کرد.
• گلوتامات دهیدروژناز (GLDH)،
آنزیم میتوکندریایی می‌باشد، خاص‌ترین آنزیم برای تشخیص بیماری کبد می‌باشد، اما حساسیت آن کم است. از آنجا که محدود به میتوکندری است، آسیب شدید وگسترده کبدی نیاز است تا ردیابی شود.
• لاکتات دهیدروژناز
مختص هیچ بافتی نیست؛ مزیت اصلی آن نیمه عمر کوتاه‌تر از CK می‌باشد. افزایش مداوم حضور CK طبیعی به شدت به بیماری کبد دلالت دارد.
• آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و فسفاتاز قلیایی
در تشخیص بیماری کبد در پرندگان مفید نیستند.
ALT در پرندگان برای کبد بسیار غیر اختصاصی است و سطح طبیعی نیز در مواردی که آسیب کبدی شدید وجود دارد، نشان داده شده است.
افزایش ALP معمولاً با بیماری استخوان در پرندگان همراه است.
کاهش عملکرد کبد
کاهش عملکرد کبد می‌تواند با هر تعداد بیماری کبدی رخ دهد، که همه آن‌ها پارگی سلول‌های کبدی را در بر نمی‌گیرد. سیروز مزمن، آمیلوئیدوز و لیپیدوز کبدی همه می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد کبد بدون ایجاد هیچ گونه آسیب سلولی داشته باشند.
در این موارد، آزمایش “عملکرد کبد” برای تشخیص مشکل ضروری است. اسیدهای صفراوی این هدف را به خوبی ارائه می‌دهند. آن‌ها در کبد تولید شده، در صفرا روده کوچک دفع می‌شوند جایی که در آن جا عمل می‌کنند تا چربی امولسیون شود. بیشتر اسیدهای صفراوی در داخل روده کوچک جذب می‌شوند، وارد سیستم پورتال می‌شوند و در کبد برای بازیافت گرفته می‌شوند.
افزایش سطح وقتی رخ می‌دهد که در توانایی کبد برای برداشت اسیدهای صفراوی از گردش پروتال اختلال رخ می‌دهد. افزایش دو تا چهار برابری اسیدهای صفراوی کاهش قابل توجهی در عملکرد کبد را در بر دارد. لازم است توجه داشته باشید که وقتی عملکرد کبد به شدت ناقص است (به عنوان مثال سیروز مرحله نهایی) ممکن است قادر به تولید میزان طبیعی اسیدهای صفراوی نباشد، که منجر به پایین بودن نتایج نسبت به حالت طبیعی می‌شود. پروتئین کل، به ویژه آلبومین نیز ممکن است با کاهش عملکرد کبد کاهش یابد.
کلستاز
کلستاز وقتی رخ می‌دهد که سیستم صفراوی تا حدی مسدود باشد یا کاملاً مسدود است. این را می‌توان با نئوپلازی صفراوی، بیماری لوزالمعده یا تورم پراکنده کل کبد مشاهده کرد. گاما گلوتامیل ترانسفراز GGT) ) آنزیم موجود در غشای سلولی مجاری صفراوی می‌باشد. افزایش میزان در بیماری کلستاتیک دیده می‌شود (مثلاً کارسینومای مجرای صفرا وی) اما نسبتاً تست برای بیماری کبد در طوطی‌ها غیر حساس است. بیلی روبین در پرندگان تولید نمی‌شود؛ در عوض آن‌ها از بیلی وردین استفاده می‌کنند. هیچ سنجش تجاری برای بیلی وردین وجود ندارد.
در این مقاله تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی کبد بررسی شد.
وبسایت و اینستاگرام ما را دنبال نمایید
به روز ترین کلینیک دامپزشکی تهران، کلینیک دامپزشکی روژان
۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱
طب پرندگان زینتی
قبل از انجام هرگونه اقدام با دامپزشک خود مشورت نمایید؛ادمین و سایت روژان پت هیچگونه مسئولیتی در قبال اقدامات خودسرانه و عواقب ناشی از آن ندارد.
