نحوه معاینه پوست و پر پرنده

در این مقاله نحوه معاینه پوست و پر پرنده بررسی خواهد شد:

پوست و پرهای زینتی

پوست و پرهای پرنده باید با جزئیات معاینه شود. در این معاینه باید به قسمت‌های ذیل توجه نمود:

• رنگ پرها.

رنگ آمیزی نرمال پرها در نتیجه رسوب رنگ دانه در کراتین پر و انعکاس نور از پر است. رنگ آمیزی غیر نرمال پرها ناشی از چیز دیگری است که رسوب رنگدانه یا ساختار بسیار ریز دندانه‌های ریز و موهای کوچک را متأثر می‌کند. PBFD می‌تواند سبب تغییر رنگ پرهای سبز به زرد و تغییر رنگ پرهای آبی به سفید گردد. این هم چنین منجر به dirtiness عمومی پرها به ویژه در طوطی کاکل سفید می‌گردد. بیماری حاد کبدی و یا سوءتغذیه می‌تواند باعث تیره شدن پرها گردد. همان طور که پیش‌تر اشاره شد، در دست گرفتن مکرر پرندگان سبز توسط صاحبان می‌تواند منجر به تغییر رنگ پرهای آن‌ها به سیاه شود. این مورد در پرندگانی که powder down دارند دیده نشده و احتمالاً علت این است که پودر شفافیت پرها را به ویژه در طوطی کاکل سفید حفظ می‌کند.

• مرتب بودن پرها.

پرندگان به طور کلی پرهای زینتی خود را به شکل آراسته و مرتب نگه می‌دارند. اگر پرهای زینتی آشفته باشند و هیچ علت واضحی مشاهده نشد (در نگه داشتن دستی اخیر)، پزشک باید شک کند که پرنده یا قادر به آراستن و نظافت خود به شکل صحیح نیست و یا یک دیسروفی پر تعمیم یافته (PBFD) وجود دارد.

• آثارآسیب پر.

پرهای شکسته شده یا جویده شده باید پزشک را به شک بیندازد که نظافت بیش از حد، قطع عضو خود یا سوء تغذیه وجود دارد. لبه‌های دندانه دار اره ای می‌تواند حاکی از پولک اندازی نا موفق باشد و در نتیجه پرهای فرسوده و قدیمی حفظ شده‌اند. لازم به ذکر است که در مواردی از ناخنک زنی پرها، پرها به شکل گاز گرفتن با سطح پوست یا لخت شدن مشاهده می‌شود و یا شفت جویده شده است.

• آثار دیستروفی پرها.

جلد پرهای نگاه داشته شده، پالپ نگاه داشته شده، خونریزی در ستون پرها، جراحات کالاموس و پرهای پیچ خورده علائم دیسروفی پر هستند که معمولاً منشأ ویروسی دارد (پلی مو ویروس، PBFDV).

• بریدن بال (در صورت وجود).

بال‌ها باید معاینه شوند تا معین شود که آیا که بال‌ها باید بریده شوند یا نه و این بریدن برای گونه مناسب است یا خیر. کیفیت برش باید معاینه شود تا تعیین گردد که آیا برش انتهای پر ممکن است پرنده را آزار دهد یا خیر.

• وجود یا عدم وجود پرهای تغییر یافته زیرین (powder down).

پرهای تغییر یافته زیرین توسط در ران بسیاری از گونه‌های پرندگان و به ویژه در طوطی کاکل سفید و طوطی خاکستری افریقایی ایجاد می‌شود. این پرها به راحتی از طریق یک پودر سفید روی دستان و لباس‌های پزشک پس از در دست نگه داشتن پرنده مشاهده می‌شود. فقدان پودر زیرین منجر به رنگ آمیزی پرها و ظاهر براق منقار و پاها می‌گردد. شایع‌ترین علت از بین رفتن این پودر PBFD است ولی در پرندگان چاق، پرندگان سالخورده ای که پرهای پودر زیرین را جویده‌اند نیز مشاهده شده است.

• الگوهای ریختن مو

بسیاری از پرندگان معمولاً در سال دو بار یعنی بهار و پاییز به شکل سنگینی موی ریزی دارند که موی ریزی «قبل از جفت گیری» و «بعد از جفت گیری» نامیده می‌شود. غیر این دو مورد موی ریزی، گردش ثابت و تدریجی پرها وجود دارد. موی ریزی سنگن و زیاد و پی در پی یا از دست دادن ناگهانی بسیاری از پرها غیر طبعی است و شکست موی ریزی به حساب می‌آید (به شکل ابقای پرهای ساییده شده و فرسوده دیده می‌شود.)

• وجود خطوط استرس.

استرس یا بیماری در زمانی که یک پر در حال رشد است منجر به «شکستن» متقاطع پهنک پرها می‌شود. وجود پرهای زیاد با چنین خطوط استرسی حاکی از وجود مشکل در گذشته اخیر است. نشانه‌های سیاه باقی مانده روی پرندگان سبز رنگ توسط روغن‌های پوست انسان نباید با خطوط استرس اشتباه گرفته شوند.

• پرندگانی که قادر به نظافت صحیح نیستند

(بیماری نخاعی دارند یا یقه (قلاده) الیزابت پوشیده‌اند) ممکن است پرهای پودر زیرین زیادی رشد کرده در شفت روی ران خود نگهداشته باشند. این مورد نباید با دیسروفی پر مانند آنچه در بیماری PBFD مشاهده شد، اشتباه گرفته شود.

• وضعیت پوست.

وجود اریتمیerythema، پوسته بیش از حدیا قسمت‌های ترومای پوست باید مورد توجه قرار گیرند. این کار را می‌توان با تفکیک پرها با جوانه پنبه یا دمیدن آرام روی پرها انجام داد.

• نواحی تروما.

پوست باید کاملاً از لحاظ نواحی تروما معاینه گردد به ویژه نوک بال‌ها، جناغ سینه و زیر بغل باید معاینه شوند.

• انعطاف پذیری پر.

پر یک پرنده سالم که رژیم غذایی خوبی داشته باشد باید منعطف باشد نه خمیده و زمانی که نوک پر به سمت قسمت ریشه کشیده می‌شود و سپس به موقعت نرمال هنگام آزادسازی بر می‌گردد این انعطاف باید مشاهده گردد.

• انگل‌ها.

وجود انگل در پرها باید مورد توجه قرار گیرد. معاینه میکروسکوپی پرهای تازه یا پر فرسوده ممکن است نیاز شود.

مهم است که تغییر در پرها و پوست به شکل جزئی ثبت گردد.

دامپزشکان باید با اصطلاحات توصیفی مورد استفاده برای آناتومی بیرونی پرنده آشنا بوده و زمان توصیف جراحات از آن‌ها استفاده نمایند. علاوه بر این، مهم است که جراحات و ضایعات به شکل دقیق توصیف گردند (آیا پرها از بین رفته، جویده شده، کنده شده یا گاز گرفته شده‌اند). این اصطلاح شناسی دقیق هنگام توصیف یک مورد برای سایر دام پزشکان ضروری بوده و به ارائه تصویری شفاف تر برای همه دغدغه‌ها کمک می‌نماید.

غده اروپیوژال (یا آراستن) در قسمت پایه پشتی دم قرار گرفته است. . آثار به هم فشردگی، بزرگ شدگی، التهاب یا تروما باید بررسی شوند.

در این مقاله نحوه معاینه پوست و پر پرنده بررسی شد.

وبسایت و اینستاگرام ما را دنبال نمایید

به روز ترین کلینیک دامپزشکی تهران، کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱

طب پرندگان زینتی

قبل از انجام هرگونه اقدام با دامپزشک خود مشورت نمایید؛ادمین و سایت روژان پت هیچگونه مسئولیتی در قبال اقدامات خودسرانه و عواقب ناشی از آن ندارد.