رفتار آسیب رسان به پر به سمت خود پرنده هدایت می‌شود

رفتار آسیب رسان به پر به سمت خود پرنده هدایت می‌شود

تعریف / بررسی اجمالی:

این یکی از رایج‌ترین و ناامید کننده ترین شرایطی است که دام پزشکان می‌توانند ارائه دهند. دلایل این بیماری اغلب چند عاملی است و اثر آن‌ها یک سری مسیر آبشاری دارد. تا زمان ارائه پرنده به پزشک کلینیک علت تحریک کننده اصلی ممکن است ناپدید شده باشد یا توسط سایر موارد پیچیده یا عوامل تقویت کننده پنهان شده باشد.

باید به صاحب پرنده تأکید کرد که عواقب کامیابی ممکن است به سادگی کاهش باشد به جای این که فعالیت از بین برود، به عبارت دیگر picker پر تقریباً همیشه یک picker پر باقی خواهد ماند، اما ممکن است کمتر بچیند.

اتیولوژی:

رفتار آسیب رساننده پر ممکن است ناشی از مشکلات جسمی یا رفتاری باشد. تشخیص نادرست “خستگی” یا “ترس / اضطراب” بدون تحقیق دقیق برای رد مشکل فیزیکی ساده لوحانه است. هم چنین پیشنهاد می‌شود که یک اتیولوژی منفرد برای هر مورد خاص وجود دارد. در بسیاری از موارد چندین عوامل، از نظر جسمی و رفتاری، برای ایجاد علامت بالینی رفتار آسیب رسان به پر با هم ترکیب شده‌اند.

علل فیزیکی رفتار آسیب رسان به پر:

• درماتیت: عفونی (باکتریایی، قارچی، ویروسی)، شیمیایی (به عنوان مثال نیکوتین جذب شده از انگشتان صاحب) یا آلرژیک (هنوز اثبات نشده است، اما شواهد قوی در مورد درماتیت آلرژیک به عنوان عامل در برخی از جمع کننده‌های پر وجود دارد). آلرژی‌ها مشکوک هستند که در پرندگان رخ دهند، اما تست تشخیصی قابل اعتماد هنوز توسعه داده نشده است.
• فولیکولیت: باکتریایی؛ قارچی ویروسی.
• سوءتغذیه: یک رژیم غذایی تمام دانه اغلب پوست خشک و پوسته پوسته را در بر دارد که مستعد ایجاد عفونت، همراه با خارش سطحی می‌باشد.
• شرایط محیطی: شدت رطوبت، آلودگی آئروسل و دود سیگار با رفتار آسیب رساندن به پر همراه است.
• سموم فلزات سنگین اغلب به عنوان علت رفتار مخرب پر نقش دارند. با این حال، همه موارد گزارش شده حکایت دارند و هیچ مدرک معتبری مبنی بر سمیت فلزات سنگین وجود ندارد که باعث آسیب رساندن به پر می‌شود.
• ضایعات اساسی دردناک: هپاتوپاتی (به عنوان مثال کلامییدیوز) استئومیلیت، بیماری پانکراس، بیماری کلیوی نئوپلازی، آبسه‌های زمینه ای.
• فعالیت تولید مثل، شاید از طریق تخمدان و بزرگ شدن اویداکت و تغییرات کبدی (vitellogenesis) باشد، اعتقاد بر این است که باعث ناراحتی شکم می‌شود که ممکن است باعث رفتار مخرب به پر ران و بخش شکمی شکم برخی از مرغ‌های فعال از لحاظ تولید مثل می‌شود.
• انگلی: خارجی (کنه، شپش) و داخلی (ژیاردیا) اغلب تشخیص به عنوان علت رفتار آسیب رساننده به پر (شکل ۱۰.۲۵) می‌باشد. کارمندان فروشگاه حیوان خانگی، اغلب به صاحبان پرنده برای درمان رفتارهای مخرب پر پرندگان برای شپش سفارش می‌کنند. ژیاردیا فقط با رفتار مخرب پر در کوکاتیل همراه بوده است، با این حال بسیاری از مطالعات موردی آزمایش ژیاردیا در گونه‌های غیر کاکاتیل را گزارش کرده‌اند.

علل روانشناختی رفتار مخرب پر:

• رفتار جلب توجه: این زمانی رخ می دهدکه پرنده از رفتارهای آسیب به پر استفاده می‌کند تا توجه صاحب را جلب کند، زمانی رخ می‌دهد که مالک با پرنده درگیر فعالیت نیست.
• اضطراب: حالت دلهره، عدم اطمینان و ترس ناشی از پیش بینی یک وضعیت واقعی یا تصور شده تهدیدآمیز می‌باشد که اغلب عملکرد جسمی و روانی را مختل می‌کند.

اختلالات اضطرابی ممکن است دلایل بیولوژی و یا محیطی داشته باشد. طوطی‌های همراه نامناسب از لحاظ اجتماعی در طی فرآیند پرورش دستی ممکن است در ناتوانی پرندگان برای کنار آمدن باشرایط نرمال به دلیل ترس، واقعی یا تصور شده از شخص یا موقعیتی که پرنده در معرض آن قرار دارد همراه با “عدم اعتماد به نفس” به دلیل تاریخچه تضعیف حوادث اشاره شود. نمونه ای این clips بال شدید در پرندگان نوجوان می‌باشد که در حال یاد گرفتن پرواز می‌باشند. نتیجه سقوط سنگین به زمین ممکن است باعث آسیب رساندن به پر شود.

اضطراب جدایی اختلال دیگری است که با علائم رفتاری پریشانی (جیغ، رفتار مختل کننده پر) مشخص می‌شود وقتی رخ می‌دهد که پرنده تنها مانده است. این‌ها پاسخ پریشانی به جدا شدن از شخص یا اشخاصی می‌باشد که پرنده به آن‌ها متصل است. این شکل از اضطراب اغلب در پرندگان با مهارت‌های اجتماعی ناکافی به علت عدم آموزش رفتارهای مقابله ای با پرنده در حالی که با دست پرورش داده می‌شوند یا از شیر گرفته می‌شوند، ایجاد می‌شود.

و در ادامه نکات:

• بی حوصلگی: طوطی‌ها حیوانات باهوشی هستند که نیاز به اشغال محل دارند به عنوان یک قاعده کلی، پرندگان وحشی حداکثر ۸۰٪ از ساعت روز را برای جستجوی غذا، و مصرف غذا صرف می‌کنند. ۲۰٪ دیگر از روز صرف معاشرت و نظافت، و گاهی اوقات خوابیدن می‌شود. برای پرندگان اسیر، با غذای تهیه شده در یک ظرف روزانه، این وضعیت قابل برگشت است (یعنی فقط ۲۰٪ از روز صرف جستجوی غذا و خوردن غذا می‌شود، ۸۰٪ دیگر صرف معاشرت و آراستگی می‌شود). هنگامی که فرصت‌های معاشرت محدود است (به عنوان مثال پرنده تنها در خانه است و همه در طی روز در محل کار خود هستند)، ممکن است نظافت بیش از حد رخ دهد و رفتار آسیب به پر را در بر داشته باشد.
• اختلالات اجباری با تکرار، موتور استروتیپ، حرکتی، نظافت، رفتارهای بلعنده یا توهم زایی که خارج از زمینه رخ می‌دهد، یا در یک فرکانس یا برای مدت زمانی که برای دستیابی به هدف مورد نیاز، زیاد است، مشخص می‌شود. آن‌ها در توانایی پرنده برای عملکرد معمولی در محیط اجتماعی خود تداخل می‌کنند.

یک مثال آراستگی اجباری است (به عنوان مثال آراستگی بیش از حد که برای هدف مورد نیاز است و در رفتار طبیعی اختلال ایجاد می‌کند). آن نمی‌تواند قطع شود (این باید از نظافت بیش از حد تشخیص داده شود، که هیچ ارتباطی به الزامات بهداشتی یا نگهداری ندارد و با تعداد بیشتر از گذشته یا شدیدتر به نمایش گذاشته می‌شود. با این حال، بر خلاف نظافت اجباری، این می‌تواند قطع شود).

• رفتارهای جابجایی ثانویه نسبت به عوامل استرس زا: مثال‌ها شامل تماس ناخواسته یا تماس با مردم ممکن است منجر به چیدن پر شود. چنین رفتاری ممکن است با پرخاش گری و ترس از انسان‌ها همراه باشد.

تشخیص:

یک تاریخچه کامل هم از پرنده و هم از مشکل مورد نیاز است. به طور خاص، این تاریخچه به شدت به تمرکز بر روی تعامل پرنده با محیط اطراف و مردم نیاز دارد (و سایر حیوانات). باید یک معاینه بدنی دقیق انجام شود و پایگاه داده حداقل در مورد وضعیت سلامت پرنده جمع آوری شده باشد (خون شناسی و بیوشیمی بالینی، رادیوگرافی کل بدن). اساس روی معاینه فیزیکی و پایگاه داده بالینی می‌باشد، آزمایش‌های تشخیصی اضافی زیر ممکن است تضمین شده باشند:

• نمونه برداری از پوست.
• تشخیص پاتوژن از طریق کشت یا PCR.
• آندوسکوپی.

اگر علت فیزیکی نتواند تعیین شود و سابقه بیمار از آن پشتیبانی کند، تشخیص آسیب‌های رفتاری پر می‌تواند ایجاد شود. در این مرحله هر تلاشی باید برای ترکیب خدمات دامپزشکی یک رفتار شناس یا یک مشاور رفتار طوطی مناسب انجام شود.

مدیریت:

یقه‌های الیزابت به ندرت نشان داده می‌شود مگر اینکه خودزنی و/ یا ضربه جسمی در حال رخ دادن باشد. که در بسیاری از موارد یقه‌های الیزابت و سایر محدودیت‌ها ممکن است وضعیت اضطراب بیمار را بدتر کرده و مشکل اصلی را تشدید کند.

داروهای روان گردان ممکن است به عنوان یک درمان کوتاه مدت برای شکستن “چرخه” یک رفتار مخرب به پر فایده داشته باشند، اما به ندرت، به عنوان یک راه حل بلند مدت تضمین می‌شوند. از آن‌ها می‌توان برای سرکوب، یا تغییر رفتار ناخواسته استفاده کرد، اما باید در رابطه با اصلاح رفتار استفاده شود. اکثر اثر خود را با افزایش یا مهار اثرات انتقال دهنده‌های عصبی تحریکی یا مهاری اعمال می‌کنند.

نمونه‌هایی از داروها که ممکن است در درمان کوتاه مدت نقش داشته باشند شامل:

• بنزودیازپین ها (به عنوان مثال دیازپام) دوپامین را مهار می‌کند و گاما آمینو بوتیریک اسید را تقویت کنید GABA) ) آن‌ها هم چنین شل کننده عضلات هستند، و می‌تواند در یادگیری تداخل ایجاد کند.

• فنوتیازین ها (به عنوان مثال آپسپرامازین) آنتاگونیست های دوپامین هستند، به ندرت در پرندگان استفاده می‌شوند.
• بوتیروفنون ها (به عنوان مثال هالوپریدول) دوپامین را مهار می‌کنند و برای خودزنی و رفتار آسیب رسان پر استفاده می‌شوند
• آنتی هیستامین‌ها (به عنوان مثال دیفن هیدرامین) گیرنده‌های هیستامین را مهار می‌کنند، تولید کننده sedation می‌باشند.
• پروژستین ها (به عنوان مثال استات مدروکسی پروژسترون) GABA را تقویت می‌کنند، آن‌ها اثر آرامشی و یک اثر ضد التهابی دارند. با این حال، آن‌ها عوارض جانبی متعدد شامل چاقی، هپاتوپاتی و دیابت شیرین دارند.
• ضد افسردگی‌های سه حلقه ای (به عنوان مثال کلومیپرامین، داکسپین و آمی تریپتیلین) باعث تقویت سروتونین می‌شوند، آرام بخشی ایجاد می‌کنند و فعالیت آنتی کولینرژیک دارند. می‌توان از آن‌ها برای کاهش اضطراب و افسردگی استفاده کرد. آن‌ها باید با دقت استفاده شوند زیرا عوارض جانبی از جمله یبوست و آریتمی دارند.
• مهار کننده‌های جذب مجدد اختصاصی سروتونین (به عنوان مثال فلوکستین) اثرات سروتونرژیک دارند.
• آنتاگونیست های نیکوتیک و آنتاگونیست/ آگونیست (به عنوان مثال نالترکسون) در مراکز افیون در مغز عمل می‌کنند، مانع پاسخ آندورفین به رفتار خود زخمی می‌شود. این ممکن است در بعضی از پرندگان مفید باشد.

• و در ادامه:

همان طور که قبلاً ذکر شد، داروهای روان گردان در صورت استفاده، باید به عنوان یک راه حل کوتاه مدت استفاده شوند. رفتار آسیب به پر یک مسئله رفتاری است و راه حل‌های واقعی در اصلاح رفتار است. باید اطمینان حاصل شود که ثبات و امنیت در سبک زندگی پرنده در خانه وجود دارد. اختلالات اضطرابی، مثلاً ترس از تعامل انسان یا ترس از سقوط به دلیل یک نظافت نامناسب بال ایجاد می‌شود که می‌تواند منجر به رفتار آسیب رساندن به پر شود. این نوع فاکتورها باید شناسایی شوند و در صورت وجود حذف شوند.

رویدادهایی که ممکن است در پیشرفت رفتارهای آسیب رسان به پر نقش داشته باشند، مانند تغییرات در خانه یا عدم توجه قابل درک، باید شناسایی شوند. از تکنیک‌ها می‌توان استفاده کرد تا به پرنده آموخت که این محیط محرک را بپذیرد اگر واقعاً برای پرنده مناسب باشد که آن‌ها را بپذیرد.

آموزش مقدماتی اجرا می‌شود و تقویت با استفاده از یک سیستم تقویت مثبت می‌باشد. پس از دست یابی به این امر، آموزش می‌تواند گسترش یافته تا رفتارهای طبیعی تر را هدایت کند.

“قانون ۸۰-۲۰” مهم است: ۸۰٪ روز را پرنده باید برای جستجوی غذا صرف کند، بقیه ۲۰٪ در کارهای نظافت و معاشرت صرف می‌شود.

که در اصطلاحات عملی، برای یک طوطی همراه، این می‌تواند توسط:

• فعالیت‌های جستجوی غذا با و بدون حضور مالک ارائه می‌شود. پرنده ممکن است نیاز به آموزش نحوه شرکت در این موارد فعالیت‌ها داشته باشد، زیرا در ابتدا ممکن است از فعالیت یا اشیاء جدید ترسیده باشد.
• تقویت مراقبت “نرمال” پر از طریق misting ملایم با آب و تهیه سایر موارد که می‌تواند علاوه بر پرهای پرنده خود پرنده نیز مرتب شود.
• ایجاد تعاملات اجتماعی عادی بین پرنده و صاحبان اش. هدف ایجاد تعامل اجتماعی جذاب، تحریک کننده و تغییر دهنده برای پرنده می‌باشد.

اگر یک پیوند “یک نفره” بین پرنده و صاحب وجود داشته باشد آن باید به یک جمعیت عادی تر و تعامل اجتماعی اصلاح شود. اگرچه باید به خاطر داشت جایگزینی رفتارهای ناخواسته با رفتارهای مطلوب تر ضروری است. هیچ وقت نباید خلأ رفتاری از طریق حذف یک فعالیت یا تعامل بدون جایگزینی آن با دیگران ایجاد شود.

هدف کاهش رفتار آسیب رساندن به پر است؛ بعید است که یک درمان دائمی داشته باشد. ارتباط منظم و ارزیابی‌های پیگیری برای نظارت تغییر در رفتار و محیط پرنده ضروری است.

اگر نتیجه یک پرنده سالم و اجتماعی باشد که فعالانه محیط و همراهان انسان خود را درگیر می‌کند، حالت پر زینتی و بال آن کمتر قابل توجه است.

در این مقاله همه چیز در خصوص رفتار آسیب رسان به پر بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما سر بزنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱