ارزیابی عصب شناختی پرندگان زینتی

ارزیابی عصب شناختی

پرندگانی که برای یکی از مشکلات ذیل ارائه می‌شوند باید مورد ارزیابی کامل عصب شناختی قرار بگیرند:

• حالت یا رفتار غیر طبیعی
• فعالیت ذهنی غیر طبیعی
• فلج عضلانی یا سکته ناقص همه یا یکی از اندام‌ها
• شکستگی استخوان‌های اندام
• ضعف یا ناتوانی در بالا آوردن یک یا هر دو پا
• سایر ناهنجاری‌های روانشناختی

ارزیابی باید به شکل متدولوژیک و منطقی انجام شود. ترتیب انجام معاینه به وضعیت بالینی و همکاری بیمار بستگی دارد. میزان همکاری باید هنگام تفسیر عکس العمل های به آزمایش‌های روانشناختی لحاظ گردد. بخش اول ارزیابی روانشناختی، یک گام به عقب رفتن و مشاهده وضعیت، فعالیت ذهنی، پرواز، راه رفتن و رفتار پرنده است. (این مورد در فصل ۲۲ یعنی بیماری سیستم عصبی مورد بحث قرار گرفته است). سپس پرنده در دست گرفته شده و از لحاظ جسمانی معاینه می‌گردد. به ویژه صدای بال و ساختمان عضلانی پا ارزیابی می‌گردد. لاغری عضله نشان دهنده کاهش تحریک عصبی است. سیستم اسکلتی باید از لحاظ وجود کریپتوس یا سایر ناهنجاری‌ها لمس گردد. پس از آن ارزیابی سیستماتیک سیستم عصبی انجام می‌شود.

ارزیابی عصب جمجمه ای:

• واکنش به تهدید، ارزیابی عصب‌های جمجمه ای II و VII با آوردن دست به سمت هر چشم می‌توان تحریک ایجاد کرد. واکنش‌های نرمال شامل چشمک زدن، عقب کشیدن سر یا اقدام تهاجمی با منقار است.
• واکنش مردمک به نور با ارزیابی عصب‌های جمجمه ای II و III انجام می‌شود. این کار معمولاً در پرندگان نامطمئن است زیرا با این که تقاطع اعصاب نوری در کیاسما وجود دارد و هیچ واکنش نوری مردمک از روی رضایت انجام نمی‌شود واستخوان های ظریف جمجمه پرندگان امکان درخشش روشن در هر چشم را برای تحریک واکنش در چشم دیگر ایجاد می‌کند.
• اندازه مردمک چشم. مردمک‌ها باید متقارن باشند. اگر این گونه نبود، التهاب داخل چشم، زخم‌های ساختاری چشم یا ناخوشی سمپاتیک بر روی عصب جمجمه ای III تأثیر می‌گذارد.
• چشمک زدن متقارن به طور نرمال هنگامی رخ می‌دهد که قرنیه به آرامی با پنبه مرطوب لمس می‌شود. اگر اینگونه نباشد، ناهنجاری اعصاب جمجمه ای V و VII را متأثر می‌کند.
• پلک زدن متقارن چشم باید در هر طرف صورت یا کنج چشم جانبی لمس گردد. این کار با ارزیابی اعصاب V و VII انجام می‌شود.
• زبان باید به شکل عادی در جای خود قرار گرفته و حرکت کند. حرکت غیر عادی زبان یا انحراف زبان حاکی از آسیب رسیدن به اعصاب جمجمه ای IX و XII است.

ادامه نکات:

• کاهش استحکام منقار هنگام گاز گرفتن یا غذا خوردن، حاکی از آسیب احتمالی به اعصاب جمجمه ای V، IX, X, XI و XII است.
• نیستاگموس، حرکت دوره ای، ریتمی و غیر ارادی کره‌های چشم به شکل هماهنگ به جهت افقی، عمودی یا چرخشی حاکی از آسیب رسیدن به عصب جمجمه ای VIII، ضایعه مخچه یا افزایش فشار داخل جمجمه است.
• استرابیسموس، انحراف غیر ارادی یک چشم ممکن است به دلیل آسیب به اعصاب جمجمه ای III, IV یا VI و زخم‌های دهلیزی اتفاق بیفتد.
• سندروم هرنر (فرو رفتگی غیر عادی کره چشم، پتوز پلک فوقانی، کمی ارتفاع از پلک زیرین، سیخ شدن پرهای بخش آسیب دیده سر، انقباض مردمک و باریک شدن درز پلک‌های چشم) در جراحات جمجمه ای یا جراحاتی که بخش سمپاتیک گردن یا شبکه بازویی را متأثر ساخته‌اند، گزارش شده است. باید توجه داشت که میوز و برآمدگی پلک سوم به دلیل وجود عضله مخطط در پرندگان همانند پستانداران دیده نشده است.
• گردن کجی، انقباض عضله گردن باعث ایجاد پیچش گردن شده و در جراحاتی که عصب XI درگیر باشد مشاهده شده است.

در این مقاله همه چیز در خصوص ارزیابی عصب شناختی پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱