عفونت گوش بیرونی خرگوش

عفونت گوش بیرونی

کانال عمودی گوش خرگوش شامل کانال گوش بیرونی منتهی به کانال افقی و کیسه، diverticulum تشکیل­شده  از طریق پیچش غضروف، کشش پوست از لبه rostral لاله گوش و مارپیچ شدن به سمت پایین و به طرف زبانه گوش است. کانال گوش بیرونی و diverticulum نیاز به معاینه اتوسکوپی دارند. معمولاً رسوب waxy در حین معاینه گوش مشاهده می‌شود که مانعی برای دیدن کانال افقی و eardrum است. گونه‌های گوش آویزان مستعدترین گونه‌ها در ایجاد این مواد رسوبی هستند.

ماده کرمی ضخیم در کانال افقی میز مانع دیدن eardrum می‌شود. معمولاً این ماده در معاینه پس از مرگ خرگوش‌ها دیده می‌شود (هرکورت-براون، اطلاعات منتشرنشده). در موارد خیلی نادر، ماده در تمام eardrum و به سمت بولای صماخی گسترش می‌یابد. خرگوش‌های بیمار معمولاً  علائم آشکاری از عفونت  otitisیا واسط otitis را در طول حیات نشان می‌دهند. ممکن است که این عفونت بر ماده مترشحه شنوایی تأثیر بگذارد ولی تعیین میزان افت شنوایی دشوار است.

داروهایی که برای ectoparasitic در خرگوش‌ها معمولاً استفاده می‌شوند:

و در ادامه:

در پژوهشی که توسط فلات و همکاران (۱۹۷۷) صورت گرفت، مشخص شد که otitis media  در سال ۲۰۰۱ در ۴ درصد از خرگوش‌های جوان و ۳۲ درصد خرگوش‌های بالغی که برای مصرف انسان صید شده بودند، وجود داشت. این جانوران از لحاظ بالینی و در زمان بازرسی قبل از کشتن، سالم بودند.

مشخص کردن مواد زائد و ماده مترشحه در کانال گوش بیرونی خرگوش دشوار است. ازآنجایی­که این ماده در بسیاری از خرگوش‌های به ظاهر سالم وجود دارد، می‌توان ادعا کرد که این نشانه سلامت نرمال است. ماده مترشحه مانع مؤثری در برابر هرگونه ترکیبات گوش است که در درمان به کار می‌روند و لازم است بیهوشی عمومی یا بیحسی را برای تمیز کردن کانال گوش افقی انجام داد. عود بیماری متداول است. به­عنوان یک قانون، بهتر این است که درمانی صورت نگیرد مگر اینکه علائم بالینی بروز پیدا کنند.

Erythema ،خارش شدید، درد، لرزش سر، بوی متعفن یا وجود چرک نشانه‌هایی برای درمان هستند که از همان اصول مربوط به سگ و گربه‌ها پیروی می‌کنند. مواد گوش نیز که از سایر گونه‌ها ترشح می‌شوند، می‌توانند به کار روند. ترکیبات گوش اندکی در انگلستان موجود است که حاوی  آستروئید نیستند. TrizEDTA با آنتی بیوتیک مناسب ترکیب می‌شود (یکی از داروهای ototoxic) و می‌تواند در وضعیت کشت باکتریایی استفاده شود. این درمان معمولاً موفقیت­آمیز بوده و هیچ گزارشی مبنی بر اثرات معکوس ارائه نشده است. کرم‌های گوش (Psoroptes cuniculi) موجب عفونت otitis در خرگوش‌ها می‌شوند.

هجوم کرم‌ها مشخصه ماده پوسته­داری است که در کانال گوش بیرونی شکل می‌گیرد و به سمت لاله گوش تعمیم می‌یابد.

گاهی اوقات، فقط یک گوش درگیر می­شود. این وضعیت به­شدت دردناک و خارش­آور است. تشخیص را می‌توان با استفاده از معاینه میکروسکوپی ماده مترشحه گوش انجام داد به­طوری­که کرم‌ها قابل مشاهده باشند. کرم‌های Psoroptes cuniculi فقط با چشم غیر مسلح قابل رؤیت هستند. کرم‌ها از طریق تماس مستقیم بین خرگوش‌ها منتقل می‌شوند. چرک‌ها وارد محیط شده و دربرگیرنده کرم‌هایی هستند که می‌توانند بیش از ۲۱ روز  زنده بمانند. بقایای این کرم‌ها در دمای پایین و رطوبت بالا به بالاترین حد خود می‌رسد (آرلین و همکاران، ۱۹۸۱).

کرم‌ها برای تغذیه به پوست نفوذ نموده و حساسیت شدیدی مربوط به آنتی­ژن‌های محتوی  بزاق یا مدفوع کرم در بیماری­زایی خارشی و dermatitis ایجاد می­کنند (اسکات و همکاران، ۱۹۹۵). Selamectin (Stronghold, Pfizer) درمان مؤثری برای این بیماری است. جدا کردن پوسته‌ها لازم نیست. جانوران شدیداً بیمار دارای کانال‌های گوش زخمی هستند و تلاش برای برداشتن مواد زائد و تمیز کردن کانال گوش می‌تواند شدیداً دردناک بوده و گوش با همان زخم و خونریزی رها می‌شود. زمانی که  التهاب و زخم پس از درمان اولیه فروکش کرد، می‌توان مواد زائد را از بین برد (فلکنل، ۱۹۹۸). از Ivermectin نیز می‌توان برای درمان استفاده نمود ولی  تخم‌های P. cuniculi را نمی‌کشد. در بافت‌ها مقاومت دارویی برای کشتن نسل جدید کرم‌هایی که بیرون آمده‌اند، وجود دارد.

در ادامه نکات:

تخم‌ها پس از چهار روز خارج می‌شوند. دوز موردنیاز برای ivermectin، ۴۰۰ میلی­گرم/کیلوگرم است و طبق پژوهش رایت و رینر (۱۹۸۵) دوز ۲۰۰ میلی­گرم/کیلوگرم برای از بین بردن کرم‌های گوش کافی نیست. این دوز هر ۱۰-۱۴ روز تا سه برابر دوز تکرار می‌شود. درمان موضعی selamectin را نیز می‌توان برای از بین بردن کرم گوش خرگوش به کار برد. در پژوهشی که توسط هک و همکاران (۲۰۰۱) به انجام رسید، مشخص شد که selamectin با نرخ دوز ۶ و ۱۸ میلی­گرم/کیلوگرم در برابر P. cuniculi مؤثر است و هیچ نتیجه معکوسی مشاهده نشده است. avermectins های جدید مانند moxidectin (موافق بایر) نیز را می­توان در دوز ۰.۲ میلی­گرم/کیلوگرم پس از هر ۱۰ روز و برای ۲ دوز به کار گرفت (وایت و همکاران، ۲۰۰۳).

خلاصه بالینی بیماری گوش خرگوش

•رسوب‌های مومی شکل در کانال گوش بیرونی در گوش بسیاری از خرگوش‌ها یافت می‌شوند؛
•معمولاً چرک سفیدرنگی زیر موم یافت می‌شود و هیچ گونه علائم بیماری وجود ندارد؛
• گوش‌هایی که دردناک یا ملتهب نیستند، نیاز به درمان ندارند. گوش‌ها را باید به طور دقیق معاینه کرد؛
•معاینه و تمیز کردن گوش خرگوش‌های هوشیار بسیار دشوار است و لازم است از بیهوشی استفاده نمود تا تشخیص تأیید و تصویربرداری انجام شود؛
•کرم گوش خرگوش (Psoroptes cuniculi)، مسبب عفونت otitis دردناک و خارش شدید است. برای درمان نیاز به avermectins و مسکن است. دلمه زخم‌ها را نباید جدا کرد زیرا بسیار دردناک بوده و نیز برداشتن آن‌ها ضروری نیست (آن‌ها معمولاً بعد از اولین درمان avermectin فرو می‌ریزند). NB: کرم‌ها در محیط زنده می‌مانند، بنابراین پاکسازی محیط باید بخشی از برنامه درمانی باشد؛
•گاهی اوقات، کرم‌های Psoroptes را می‌توان در بخش‌های دیگر بدن یافت.

ممکن است Psoroptes cuniculi در خلال تمیز کردن گوش به سایر قسمت‌های بدن منتشر شود (کاتلر، ۱۹۹۸). کرم‌ها را می‌توان در نواحی تناسلی یافت که  موجب پوسته شدن و زخم‌های ترشحی پوست می‌شوند (یتز، ۱۹۹۴).

در این مقاله همه چیز در خصوص عفونت گوش بیرونی خرگوش بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

تذکر مهم : این مطلب برگرفته از کتاب طب خرگوش است.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳