سن خرگوش (بهترین سن خرگوش برای خرید و نحوه نگهداری در سن های مختلف)

 سن خرگوش:

خرگوش‌های جوانی که تازه خریداری شده‌اند، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های عفونی نسبت به خرگوش‌های بالغ دارند. خرگوش‌های تازه از شیر گرفته ­شده مستعد بیماری‌های مختلف گوارشی هستند. Colibacillosis در خرگوش‌های شیرخوار شایع­ تر است و کوکسیدوز کبدی و ناراحتی روده­ای موکوئید بیشترین احتمال اتفاق را در دوره پس از شیردهی دارد. ورم مخاط بینی (Rhinitis) معمولاً در خرگوش‌های جوانی که از نژادهایcolonies گرفته شده‌اند و در فروشگاه‌های خانگی به فروش می‌رسند، دیده شده است. بدجفتی ارثی در خرگوش‌های جوان مشاهده شده ولی مشکلات ماهیچه­ای اسکلتی (musculoskeletal)، نئوپلازیا و شیوع بیماری اکتسابی دندان با سن افزایش می‌یابند. نئوپلازیا نسبتاً در خرگوش‌ها نادر است؛ thymomasو انواع تومورهای پوستی بینانواعنئوپلاسم ­ها گزارش شده‌اند. با اینکه تومورها معمولاً در بیمار انسالمند دیده می‌شود ولی امکان بروز نئوپلاسم ­ها در حیوانات جوان وجود دارد.لنفوساکروما در خرگوش ۸ تا ۱۰ هفته­ای گزارش شده است (کلوید و جانسون، ۱۹۷۸).

پرورش:

پی بردن به این مطلب که خرگوش تنها زندگی می‌کندیا جفت دارد، مهم است. جویدن خز یا ستیزه ممکن است ناشی از alopecia، جراحات و یا آبسه باشد. Does هایی که با سایرDoesیا مذکرهای خنثی نگهداری می‌شوند، نسبت به آن‌هایی که در خانه نگهداری می‌شوند، احتمال بیشتری برای رنج بردن از pregnanciesدارند. تماس با خرگوش‌های وحشی نیز بخشی از سابقه است. معمولاً does محدوده‌شان را حفر کرده و فرار می‌کنند و چند روز بعد بازگشته یا پیدا می‌شوند. Myxomatosisیا بارداری در این رابطه ممکن است اتفاق بیفتد.خرگوش‌هایی که در کلبه یا آغل نگهداری می‌شوند، به احتمال خیلی زیاد با خرگوش‌های وحشی به ویژه در طول شب ارتباط دارند.

خرگوش‌های خانگی تمایل به جویدن با فتمحل نگهداری‌شان دارند. وقوع مسمومیت فلزات و برق­ گرفتگی در خرگوش‌های خانگی نسبت به خرگوش‌های خارج از کلبه احتمال بیشتری دارد. آن‌ها همچنین در معرض ریسک بزرگ‌تر آسیب‌ها و شکستگی‌های تروماتیک قرار دارند. مواد به­ کار رفته در سینی خواب نیز بخش مهمی از سابقه است، مثلاً تراشه‌های درخت کاج ممکن است باعث hepatotoxicity شود یا مواد خاکستر می‌تواند موجب به­ هم­ فشردگیcaecalشود. خرگوش‌های کلبه­ای به احتمال بیشتر از بیماری‌های بی ­توجهی رنج می‌برند. بیماری‌های طولانی­ مدت مانند آبسه‌های بزرگ، بیماری پیشرفته دندان و نئوپلازیا ترمینال که با پیشینه مرتبط نیستند،در خرگوش‌های کلبه­ ای شایع نیستند. کلبه‌ها در نواحی با تهویه ضعیف که در معرض pasteurellosis و عفونت‌های دستگاه تنفسی قرار دارند، نگهداری می‌شوند. کلبه‌ها در معرض شرایط بد جوی مانند تکانه‌های گرمایی یا بیماری‌های استرسی مانند ایستایی معدی ناشی از حمله شکارچی، طوفان یایخبندان شدید قرار دارند.

خوردن و آشامیدن:

خرگوش‌ها در حالت عادی ۵۰ تا ۱۰۰ mL/kg/24 در ساعت نوشیدنی می‌خورند (بریور و کاریوس، ۱۹۹۴). محتویات آب و ترکیبات رژیم غذایی بر این مقدار اثرگذار است. خرگوش‌هایی که سبزیجات تازه مصرف می­کنند، ممکن است نوشیدنی نخورند (چیکه، ۱۹۸۷). رژیم غذایی دارای پروتئین بالا، نیاز به خوردن زیاد آب دارند. غذاهای فیبردار و خشک، آب را در دستگاه روده­ای جذب می‌کنند و بنابراین عطش را افزایش می‌دهند. در مدت ­زمان کاهش آب، خوردن غذا کاهش یافته و گاهی اوقات به نقطه بی­ اشتهایی می‌رسد. برعکس،کاهش غذا موجب افزایش عطش شده و نوشیدن خرگوش‌ها را تا ۶۵ درصد بیشتر افزایش می‌دهد (بریور و کاریوس، ۱۹۹۴). برخی خرگوش‌ها هرگز از ظرف‌های نوشیدنی خودکار استفاده نمی‌کنند و فقط از بطری می‌نوشند. درنهایت، کاهش آب منجر به دهیدراسیون و prerenal azotaemia می‌شود. افزایش نوشیدنیا تغییر سلایق غذایی می‌توانند علائم اولیه بیماری دندان باشند.

دفع ادرار و خروج مدفوع:

بسیاری از صاحبان خرگوش نمی‌دانند که آیا خرگوش به ­طور نرمال دفع ادرار و تخلیه شکم دارد یا­خیر؛ به­ ویژه اگر در لانه یا با خرگوش دیگر زندگی کند. انسجام پشگل، اندازه و خروجی آن‌ها بخش مهمی از سابقه بالینی هستند. گاهی اوقات برخی گلوله‌های پشگل در کریر وجود دارند که در مدت­ زمان جلسه مشاوره بررسی می‌شوند. یک خرگوش سالم که به­ خوبی غذا می‌خورد، مقادیر زیادی از پشگل ­های سفت را عبور داده و کائوکوتروف­های نرم را می‌خورد. تعداد پشگل­های سفت با توجه به میزان فیبر رژیم غذایی فرق می‌کند. یک خرگوش سالم ۲.۵ تا ۳ کیلوگرم سالم تقریباً ۱۵۰ حبه پشگل سفت در روز تولید می‌کند (لاوی، ۱۹۹۸).

حبه‌های سفت هر زمان قابل ­دفع هستند ولی همیشه در طول شب تولید می‌شوند. عدم وجود پشگل­های سفت نشان­ دهنده بی­ اشتهایی یا کاهش حرکت روده است. حبه‌های کوچک پشگل در دوره کاهش درون­برد غذا تولید می‌شوند. صاحبان هوشیار ممکن است کائوکوتروف­های خورده­ شده را از مقعد ببینند. کائوکوتروف­های خورده­ نشده گاهی اوقات به ­صورت خوشه‌های روشن یا حبه‌های ژله­ای تیره در رختخواب جانوران نرمال دیده می‌شوند.

اسهال:

کائوکوتروف­های خورده ­نشده معمولاً اسهال تلقی می‌شوند. جای تعجب نیست بگوییم که کائوکوتروف­ها بوی تندی دارند و در مقایسه با حبه‌های پشگل سفت انسجام نرمی دارند. چاقی، مشکلات ستون فقرات و بیماری دندان به دلایل زیادی باعث می‌شوند که کائوکوتروف­ها خورده نشوند. کائوکوتروف­های خورده ­نشده ممکن است در خز زیر دم گیر کرده و توده پشگل بدبو و ناخوشایند ایجاد کرده و myiasis را به وجود آورند.تغییرات انسجامی کائوکوتروف­ها می‌تواند ناشی از خوردن غذای جدید یا محصولات آب­داری مانند میوه یا کاهو باشد.

کائوکوتروف­های مایع، چسبناک و نرم می‌توانند عبور کنند. تصور می‌شد که این اتفاق به دلیل تغییرات میکروفلورای caecal است. خرگوش‌هایی که فیبر رژیم غذایی‌شان زیاد است، میکروفلورایcaecal سالم دارند و در برابر تغییرات رژیم غذایی مقاوم هستند. کائوکوتروف­های خورده ­نشده تهدیدکننده حیات نیستند ولی برای صاحبان خرگوش ناخوشایندبوده و زمینه را برای سایر بیماری‌ها ازجمله چرک پوستی سطحی،ضربه‌های هوایی و مشکلات مربوط به دفع ادراناشیاز پوست تحریک ­شده دردناک فراهم می‌کنند.

تشخیص کائوکوتروف­های خورده­ نشده و اسهال واقعی معمولاً با بررسی پشگل­ها و دفع هم­  زمان آن‌ها امکان­پذیر است. اگر این وضعیت وجود داشت، احتمالاً “اسهال”، کائوکوتروف­های خورده­ نشده تلقی می‌شود. التهاب روده با دفع مواد پشگلی که به ­صورت پشگل نرم یا سفت شناسایی  نشده‌اند،مشخص می‌شوند.

پشگل سفت:

آزمایش میکروسکوپی مواد پشگل می‌تواند مفید باشد. کائوکوتروف­های متشکل از خمیر سرشار از باکتری­هایی هستند که به ­آسانی با رنگ آلوده و با رنگ نخودی در مدفوع دیده می‌شوند. پشگل­های سفت متشکل از تکه‌های فیبر غیرقابل هضم و کوچک دیگری هستند. گاهی اوقات لازم است خرگوش برای معاینه خروجی پشگل معاینه شود. دفع ادرار بدون بایددرد یا اختلال رخ دهد. ادرار خرگوش نرمال در ظاهر بصری‌اشتغییر قابل ملاحظه­ای دارد.

رنگ ادرار از زرد کم­رنگ که در سایر گونه‌ها نیز آشناست و نارنجی و قهوه­ ای تا قرمز تیره که با خون اشتباه گرفته می‌شود، متفاوت است. رنگ ادرار به رژیم غذایی بستگی دارد و ناشی از دفع رنگ­دانه­ های گیاه است. سبزیجاتی مانند کلم،کلمبروکلی و قاصدک‌ها موجب دفع ادرار قرمزمی‌شوند. شرایط بالی نیاز جمله اختلالات urolithiasis و ادراری ممکن است موجب haematuria شوند. معاینه ادرار با dipstick باعث تشخیص خون و رنگ­دانه ­های گیاه می‌شود. لامپ‌های چوبی نیز زمانی که در معرض اشعه فرابنفش قرار می‌گیرند، می‌توانند به­ عنوان فلورسنت رنگ­دانه­ های ادرار تلقی شوند (بنسون و پل-مورفی، ۱۹۹۹).

کدر بودن ادرار:

ادرار نرمال خرگوش ممکن است به دلیل وجود رسوبات کلسیم کربنات،کدر باشد. کلیه خرگوش برای دفع مقادیر زیاد کلسیم تنظیم شده است. جذب روده­ای با میزان کلسیم رژیم غذایی مرتبط است و مقادیر مازاد از طریق کلیه دفع می‌شوند؛ بنابراین میزان رسوبات کربنات کلسیم با میزان کلسیم رژیم غذایی تغییر می‌کند. وضعیتhydration حیوان و pH ادرار نیزدر میزان رسوب مؤثر است. میزان رسوباندک نشانه خوبی است چرا که نشان­ دهنده کلسیم کافی در رژیم غذایی است.

رسوب مازاد ممکن است لجن ضخیمی(به­ ویژه در مثانه خرگوش) تشکیل دهد که باعث دفع ادرار نامنظم شود. میزان کلسیم زیاد این مشکل را تشدید می‌کند. آماسمثانه، urethritisو بی­اختیاری ادرار ممکن است به وجود آیند. ممکن است تشخیص رسوبات کربنات کلسیم نرمال و میزانsludge. غیر نرمال، دشوار باشد. رسوب کربنات کلسیم در ادرار در حیوان غیر سالم که علائمی در خصوص بیماری دستگاه ادراری ندارد، نیاز به درمان ندارد ولی باید تشخیص داد که اگر وضعیت، رسوبات کلسیم را تغییر دهد ممکن است از لحاظ بالینی مهم باشد. به­ طور مشابه، کریستال‌های سه ­بعدی فسفات در ادرار خرگوش، نرمال هستند.

در این مقاله همه چیز درباره سن خرگوش بررسی شده است.

جهت دریافت اطلاعات بیشتر به وبسایت و پیج ما سر بزنید.

بهترین کیلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کیلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱