رژیم پرندگان زینتی(مکمل ها و جایگزین ها)

در این مقاله رژیم پرندگان زینتی(مکمل ها و جایگزین ها) بررسی خواهد شد:

مکمل

رژیم‌های غذایی که توسط پرندگان که آزاد زندگی می‌کنند به ندرت ممکن است در اسارت تکثیر شوند زیرا دامنه وسیعی از آن بذور و سایر مواد غذایی معمولاً در در مقادیر کافی دسترس نیست. حتی اگر این مواد غذایی وجود داشته باشند، یا مشابه آن‌ها تأمین شود باز هم از نظر تغذیه کافی نیستند.

زیرا پرندگان وحشی برای تأمین انرژی مورد نیاز خود مقادیر زیادی غذا می‌خورند، اما مصرف آن‌ها از اسیدهای آمینه، ویتامین‌ها و مواد معدنی ثابت می‌ماند. پرندگان اسیر نسبتاً کمتر غذا می‌خورند، و اگر رژیم غذایی مشابه پرندگان”وحشی” بخورند، آن‌ها در این مواد مغذی دچار کمبود می‌شوند. به همین دلیل، مکمل در رژیم غذایی مبتنی بر دانه و سبزیجات این پرندگان ضروری است.

همان طور که قبلاً ذکر شد، سطح کلسیم در رژیم‌های غذایی دانه کم است، و حتی در سبزیجات با مقادیر معقول، می‌تواند بسیار متغیر باشد. کلسیم موجود در گیاهان اغلب هضم کمتری نسبت به منابع دیگر دارد. که به دلیل شکل گیری کمپلکس‌های با قابلیت هضم کم با phytic و oxalic اسید یا saponification در هنگام تغذیه با رژیم غذایی پرچرب می‌باشد.

در طبیعت، بسیاری از پرندگان رژیم غذایی خود را با پوسته‌های صدف، پوسته‌های تخم مرغ و ریزه‌های آهکی تکمیل می‌کنند. در پرندگان اسیر، مکمل کلسیم هنگامی که با بذر و سبزیجات به عنوان رژیم غالب تغذیه می‌شوند، مورد نیاز است. این مکمل به چندین شکل در دسترس است: استخوان سپیداج، ریزه پوسته، پودر کلسیم و شربت کلسیم، هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

استخوان سپیداج توسط بسیاری از طوطی‌های کوچک‌تر با رغبت خورده می‌شود، اما توسط طوطی‌های بزرگ‌تر با هضم کم تخریب می‌شود.

ریز پوسته به راحتی توسط همه طوطی‌ها مصرف می‌شود اما در صورت بیش از حد خورده شدن، ممکن است منجر به انقباض در معده و پیش معده شود.

(از این امر می‌توان با اضافه کردن مقدار کمی از مواد غذایی در چند روز، به جای تهیه یک کاسه از مواد ریز جداگانه، جلوگیری کرد). پودر کلسیم اغلب غیر قابل خوردن است و باید به خوبی با غذا مخلوط شده باشد.

شربت کلسیم اغلب قندهایی را برای بهبود چاشنی آن اضافه شده است، اما این می‌تواند منجر به رشد باکتری در آب و غذا شود، زیرا ظروف روزانه شسته نمی‌شوند. باید مراقب باشید بیش از حد مکمل کلسیم دریافت نکنند؛ در برخی از گونه‌ها مانندپرندگان جوان، میزان بیش از حد می‌تواند سمی باشد.

به این ترتیب، مکمل ویتامین و سایر مواد معدنی همچنین برای پرندگانی که از بذر و / یا رژیم غذایی گیاهی تغذیه می‌کنند، مورد نیاز است.

به نظر می‌رسد بسیاری از پرندگان قادر به تعادل انرژی، اسید آمینه و کلسیم در رژیم‌های غذایی خود با انتخاب در میان مواد غذایی روزانه هستند، اما شواهد کمی وجود دارد که آن‌ها می‌توانند مقدارکافی از مواد مغذی دیگر مصرف کنند.

مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی اغلب به شکل پودر ارائه می‌شوند و مایعات به غذا یا آب اضافه می‌شوند.

این اثر اغلب هنگام افزودن به مخلوط دانه خشک از بین می‌رود، همچنین پوشش‌های ویتامین روی پوسته وقتی پرنده هسته را بر می‌دارد و می‌خورد از بین می‌رود.

قرص‌های ویتامین – مواد معدنی که به مخلوط بذر اضافه می‌شوند غالباً دارای ارزش کمی هستند، پرندگان اغلب آن‌ها را نادیده می‌گیرند.

ویتامین‌ها و مواد معدنی که به آب اضافه می‌شوند ممکن است به هدف خود نرسد، زیرا این محلول‌ها معمولاً در آب بسیار ناپایدار هستند و نرخ مصرف آب بسیار متغیر است.

برخی از صاحبان پرندگان سعی در جبران این امر با مصرف متغیر رژیم غذایی با مکمل زیاد با ویتامین‌ها و مواد معدنی خواهند داشت.

متأسفانه این عمل ممکن است منجر به مصرف بیش از حد و سمیت بعدی شود. مکمل زیاد ویتامین A و D، به طور خاص، گاهی اوقات در طوطی‌ها با اثرات کشنده گزارش شده است.

رژیم‌های غذایی فرموله شده

در تلاش برای غلبه بر ناکارآمدی‌ها و کمبودهای ناشی از تغذیه بذر و سبزیجات، رژیم‌های غذایی فرموله شده نیز برای پرندگان همانند دیگر گونه‌ها توسعه یافته است.

پردازش مواد مغذی با هم طوری است که پرنده نتواند اجزای منفرد را انتخاب کند. این مواد به طور معمول دانه‌ها (مانند ذرت) و حبوبات (مانند وعده غذایی سویا یا وعده غذایی بادام زمینی)، با ویتامین‌ها، مواد معدنی، روغن نباتی و اسیدهای آمینه تصفیه شده می‌باشند. که به نیازهای شناخته شده (یا تخمین زده شده) اضافه می‌شوند.

این مواد به صورت قرص یا اکسترود شده می‌باشند. قرص‌ها با گرم کردن مخلوط تا دمای ۷۰-۸۰ درجه سانتیگراد و عبور از سوراخ با استفاده از غلتک ساخته می‌شوند.

هنگامی که مخلوط به صورت استوانه ای ذرات با قطر ثابت ظاهر می‌شوند، یک چاقوی چرخان قرص‌ها را با طول از پیش تنظیم شده برش می‌دهد.

از طرف دیگر رژیم‌های اکسترود شده، با فشار آوردن به مخلوط تحت فشار و دماهای بالا (بین ۹۰ تا ۱۸۰ درجه) از طریق اکسترودر ساخته می‌شوند. آب دراکسترودر به عنوان جریان برای یک زمان ” dwell’” از هر طرف از ۳۰ ثانیه تا چند دقیقه اضافه می‌شود. غذا به شکل سوراخ‌ها در صفحه‌های اکسترودر شکل خواهند گرفت.

آب مخلوط وقتی اکسترودر را ترک می‌کند فوراً همراه با آب داخل سلولی در سلول‌های گیاهی و باکتری‌ها تبخیر می‌شود. سلول‌های گیاهی پاره می‌شوند عوامل عفونی در صورت وجود کشته می‌شوند.

رژیم اکسترود شده حاصل هیدرولیز و استریل می‌شود، اما ممکن است از ارزش غذایی کمتری برخوردار باشد. این مشکل آخر با استفاده از مواد مغذی بیشتر در پیش مخلوط قبل از اکستروژن برطرف می‌شود تا ضرر و زیان پیش بینی شده جبران شود رژیم‌های اکسترود شده معمولاً از رژیم‌های غذایی قرصی خوش طعم تر است.

بسیاری از باغ داران و صاحبان پرندگان اهلی مخالف رژیم‌های غذایی فرموله شده می‌باشند. زیرا این رژیم‌ها غیر طبیعی هستند، خیلی گران، کسل کننده هستند، یا تنها پرندگان آن‌ها را نمی‌خورند. دو مورد اول را می‌توان از طریق آموزش مشتری بررسی کرد. مورد سوم برا با اضافه کردن سبزیجات و میوه به رژیم غذایی و استفاده از فعالیت‌های جستجوگرانه می‌توان بر آن غلبه کرد تا پرنده “برای غذای خود” کار کند.

آخرین بحث، اینکه پرندگان رژیم غذایی جدیدی نخورند مشکل ساز است. بسیاری از پرندگان نئوفوبی هستند: (از چیزهای جدید می‌ترسند)

به راحتی رژیم جدید را به عنوان غذا تشخیص نمی‌دهند. مجبور کردن پرندگان برای تبدیل رژیم غذایی جدید با خودداری از غذاهای دیگر در بسیاری موارد مؤثر نیست. به ویژه، ممکن است طوطی‌های کوچک از گرسنگی بمیرند اگر این روی این رویکرد اصرار شود.

چند دستورالعمل ساده برای فکر کردن در مورد زمان برنامه ریزی برای تبدیل یک پرنده به یک رژیم سالم تر وجود دارد:

• اگر در قفس بذر بیشتر از پرنده باشد که در یک روز غذا می‌خورد، غذاهای جدید لمس نمی‌شوند
• غذاهایی که در یک ظرف عمق دار ارائه می‌شوند، برای بیشتر پرندگان جذابیت ندارد. در مقابل، غذاهای ارائه شده در یک ظرف تخت یا روی یک سطح صاف مانند یک میز اغلب مورد کاوش، برداشت قرار می‌گیرند و خورده می‌شوند.
• پرندگان با تقلید یاد می‌گیرند. اگر پرندگان دیگری را ببینند (یا صاحب آن‌ها) غذاهای جدید را می‌خورند، آن‌ها به احتمال زیاد خودشان غذا را امتحان می‌کنند. اگر آن‌ها نزدیک صاحب باشند غذاهای جدید که با دستی به آن‌ها پیشنهاد می‌شود را می‌پذیرند.
• تبدیل ممکن است چند دقیقه یا چند ماه طول بکشد.

استراتژی‌های استفاده از این دستورالعمل‌ها عبارت‌اند از: تغذیه دستی پرنده با غذاهای جدید، و در ضمن انجام کار ستایش و تشویق اثر مطلوبی دارد. اگر پرنده از قفس خود بیرون می‌آید غذاهای جدید را در بالای یک میز قرار دهید و پرنده را برای امتحان آن‌ها تشویق کنید. غذا را در یک ظرف صاف در پایین قفس قرار دهید و تمام دانه‌ها را برای ۶-۸ ساعت بردارید؛ و پرنده را کنار پرنده دیگری قرار دهید که در حال حاضر رژیم غذایی فرموله شده را می‌خورد.

اگر این استراتژی‌ها مؤثر نباشند، روش‌های محاسبه ای بیشتر مورد نیاز است:

تعیین کنید که پرنده چه مقدار دانه در روز می‌خورد. این کار با اندازه گیری میزان بذر در قفس قرار داده شده، و مقداری که روز بعد باقی مانده است انجام می‌شود. تفاوت بین دو مقدار، مقدار خورده است. این تمرین را برای ۲-۳ روز تکرار کنید تا میانگین مصرف روزانه بذر دریافت شود.

هنگامی که مشخص شود پرنده چه مقدار هر روز دانه می‌خورد، فقط مقدار دانه، با مقدار مساوی قرص‌ها و سبزیجات در توری مخلوط می‌شود.

این توری هر روز باید تازه به تازه پر شود اما هر روز باید مقداری از دانه برداشته شود. این باعث می‌شود پرنده به آهستگی هر روز گرسنه شود و سراسر توری را برای پیدا کردن دانه بگردد، امیدوار باشید شروع به خوردن قرص‌ها و سبزیجات خواهد کرد.

بعد از یک دوره چند هفته ای دانه‌ها می‌توانند از رژیم غذایی حذف شوند.

در طی فرآیند تبدیل مالک باید هر روز پرنده را وزن کنداگر بیش از ۱۰ درصد وزن کاهش یافته است یا پرنده ناخوش به نظر می‌رسد باید فوراً بذر ارائه شود. اگر پرنده به وزن و رفتار نرمال برگردد باید قبل از شروع دوباره فرآیند چند روز فرصت داده شود تا بهبودی حاصل شود.

در این مقاله رژیم پرندگان زینتی(مکمل ها و جایگزین ها) بررسی شد.

تذکر مهم: تمامی موارد بالا صرفا جهت اطلاع صاحبین پرندگان جهت پیگیری میباشد؛ بدیهی است درمان و تجویز دارو و مکمل باید حتما و قطعا توسط دامپزشک انجام گیرد. نتیجه ی هر گونه رفتار خودسرانه به عهده شخص میباشد.

برگرفته از کتاب طب پرندگان زینتی

وبسایت و اینستاگرام ما را دنبال نمایید

به روز ترین کلینیک دامپزشکی تهران، کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱