متابولیسم های خرگوش

در این مقاله همه چیز در خصوص متابولیسم های خرگوش بررسی شده است، با ما همراه باشید؛

متابولیسم انرژی

اسیدهای چرب سبک منبع انرژی برای گونه‌های علف­خوار مانند خرگوش هستند که از تخمیر باکتریایی به­عنوان بخشی از فرآیند هضم استفاده می‌کند. نسبت و نوع اسیدهای چرب سبک تولیدشده بستگی به ماده متابولیز شده و گونه‌های موجود باکتری دارد.

در جانوران پستاندار نشخوارکننده، پروپیونات اسید چرب سبک است که از طریق لاکتو باسیل  sppتولید می‌شود و در سیرابی وجود دارد ولی میکروفلرورای caecal موجود نیست (چییک، ۱۹۸۷). در خرگوش‌ها، استات غالب است و از بوتیرات و پروپیونات با مقادیر کم ایزوبوتیلن، ایزو والرات و والرات، پیروی می‌کند. افزایش مقادیر فیبر در رژیم غذایی، نسبت استات تولیدشده را افزایش می‌دهد. اسید لاکتیک با تخمیر باکتریایی کائکوتوروف در معده تولید می‌شود و درنهایت در طول بلعیدن کائکوتوروف در روده کوچک جذب می‌شود. لوله گوارش برای متابولیسم و جذب اسیدهای چرب سبک، الکترولیت‌ها و سایر مواد مغذی به انرژی قابل­ملاحظه­ای نیاز دارد.

این انرژی در اصل به­وسیله بوتیرات تولیدشده از شبه باکتری‌های spp. تأمین می‌شود که در میکروفلورا caecal غالب است. بافت اپی تلیال caecal-colonic خرگوش، بوتیرات را بدون تولید دسته‌های کتون، سوخت و ساز می‌کند. اسیدهای چرب سبک که از دستگاه روده­ای جذب شده‌اند، منبع انرژی منظمی برای خرگوش فراهم می‌کنند. اسید لاکتیک از معده و روده کوچک وارد گردش ورودی می‌شود ولی اسیدهای چرب سبک از لوله گوارش می­آیند. جذب خالص ناشی از دستگاه گوارش، بزرگ‌ترین جذب در مرحله پشگل­های سفت است که با افزایش متابولیسم کبدی و دفع پروپیونات و بوتیرات از گردش خون سازگار بوده و استات و لاکتیک موجود در متابولیسم بافت خارج از کبد را باقی می‌گذارد (کارابانا او و پیکیور، ۱۹۹۸). غلظت شریان اسیدهای چرب سبک به دلیل تغییرات متابولیسم کبدی در مراحل دفع سفت و نرم، ثابت می‌ماند ولی جذب و متابولیسم این اسیدها همگام با ریتم شبانه­روزی فعالیت غده کلیوی است (ورنی، ۱۹۸۷).

متابولیسم آب

خرگوش‌ها به­طور عادی ۵-۱۰ میلی­لیتر/ کیلوگرم/ ۲۴ ساعت آب می‌نوشند (بریور و کرایز، ۱۹۹۴) ولی این مقدار تحت تأثیر محتویات آب و ترکیبات رژیم غذایی است. فرآیندهای پیچیده گوارش خرگوش برای جذب و ترشح مداوم همراه با دستگاه معده­ای-روده­ای نیاز به آب دارد. بزاق دائماً در دهان و آب در معده ترشح می‌شود. در میان­روده، آب از محتویاتی شامل ۲۰ تا ۲۵ درصد ماده خشک جذب می‌شود (فیکیت، ۱۹۸۹). جذب و ترشح آب در روده بزرگ در هر بخش روده متفاوت است و به شکل­گیری پشگل­های نرم و سفت، بستگی دارد. در طول مرحله پشگل نرم، محتویات caecal از روده بزرگ و با تغییرات نسبتاً اندکی در ترکیب عبور می‌کند. در طول مرحله پشگل سفت، آب در روده پروکسیمال ترشح و با محتویات روده­ای ترکیب می­شود.

آب در مواد خورده­شده بلافاصله قبل از فوسوس کولی بیشترین مقدار را دارد و در طول عبور از فوسوس و به همراه روده دیستال به­شدت کاهش می‌یابد (اسنیپس و همکاران، ۱۹۸۲). تبادل ترکیب آب از بین دیواره روده­ای امکان تغییر وضعیت ترکیب با آب را بدون کاهش محسوس مایع فراهم می­کند. کلیه خرگوش با سایر گونه‌های پستاندار تفاوت دارد. در تعداد خوشه‌های فعال در هر زمان، تغییرات گسترده­ و مشترکی با دوزیستان و نوزادان وجود دارد. ترکیب با آب که از طریق vasoconstriction غیر پیچیده است، منجر به افزایش چشمگیر فعالیت گلومرولی می‌شود. افزایش ۱۶ برابری در ادرار آبی بدون تغییر زیاد در نرخ فیلتاسیون گلومرولی امکان­پذیر است. زمانی که فشار خون افزایش یافت، تغییر بسیار اندکی در جریان پلاسمای کلیوی صورت می‌گیرد یا اصلاً تغییری نمی‌کند (بریور و کرایز، ۱۹۹۴).

در این مقاله همه چیز در خصوص متابولیسم های خرگوش بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

تذکر مهم : این مطلب برگرفته از کتاب طب خرگوش است.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱