نخاع پرندگان زینتی و اعصاب نخاعی

در این مقاله همه چیز درخصوص نخاع پرندگان زینتی و اعصاب نخاعی بررسی شده است، با ما همراه باشید ؛

نخاع پرندگان زینتی

آناتومی داخلی نخاع در پرندگان شبیه به نخاع پستانداران است، با یک پروانه مرکزی ماده خاکستری که توسط ماده سفید احاطه شده است. بر خلاف پستانداران، طناب نخاعی در پرندگان طول آن مشابه کانال عصبی است اما هیچ cauda equine در انتهای آن وجود دارد. ریشه‌های پشتی و شکمی اعصاب نخاعی به طور جداگانه از سخت شامه عبور می‌کنند، در فورامن های بین مهره ای گردهم می‌آیند، و در بخش‌های جانبی بیشتر از دمی وجود دارند.

طناب نخاعی:

قطر طناب نخاعی در سرویکال افزایش می‌یابد (همراه با شبکه بازویی) و بزرگ شدن لومبوساکرال (همراه با شبکه لومبوساکرال). بزرگ شدن سرویکال در پرندگان پروازی مانند طوطی بیشتر از بزرگ شدن لومبوساکرال می‌باشد، اما در پرندگان غیر پروازی مانند ماکیان و شترمرغ کوچک است. ستون پشتی ماده سفید در توسعه کمری شکمی توسط سینوس rhomboidal به صورت ساژیتال تقسیم می‌شود، شکافی که توسط جسم ژلاتینی اشغال شده (سلول‌های گلیال سرشار از گلیکوژن‌اند)، عملکرد نامشخصی دارد. ممکن است یک جسم گلیکوژن مشابه در براکیال وجود داشته باشد. طناب نخاعی توسط سه مننژ- سخت شامه، عنکبوتیه و نرم شامه محصور، محافظت و پشتیبانی می‌شود.

سخت شامه:

سخت شامه، مننژ بیرونی ضخیم است؛ در ابتدا با پوشش پریوستال کانال مهره در مگنا فورامن فیوز می‌شود. سپس از پریوستوم در امتداد گسترش ناحیه سرویکال و notarial جدا شده است. این فضا با یک ماده ژلاتینی روی سمت پشتی سینوس سیاهرگی مهره پر می‌شود. سخت شامه سپس با پریوستوم notarium دمی فیوز می‌شود، اگرچه سینوس وریدی به طور نامنظم بین سخت شامه و پریوستوم مداخله می‌کند. عنکبوتیه یک لایه نازک و ظریف است که در مجاورت سخت شامه قرار دارد، در حالی که نرم شامه متصل به طناب نخاعی است. فضای بین این دو مننژ فضای زیر عنکبوتیه است، توسط لیگامنت های دندانه دار معلق طناب نخاعی از سخت شامه و مقدار کمی مایع مغزی نخاعی (CSF) اشغال شده است.

منبع خون:

نخاع منبع خون خود را از شریان‌های مهره ای (نواحی notarial سرویکال و جمجمه ای) و شاخه‌های بین بخشی از آئورت نزولی (از سطح دمی قلب) می‌گیرد. شریان‌های بینابینی بیرون برنده شریان‌های مهره ای- مدولاری هستند که تقسیم می‌شوند و نفوذ به سخت شامه نفوذ می‌کنند. این شریان‌ها هم چنین سه شریان طولی (شریان نخاعی شکمیو دو شریان نخاعی پشتی) را تغذیه می‌کنند. شریآن های نخاعی پشتی، ماده سفید موجود در طناب پشتی را تأمین می‌کنند، در حالی که شریان نخاعی شکمی شاخه‌های تأمین کننده (شریان‌های سولکال) بخش عمده طناب نخاعی را بیرون می‌دهند. تخلیه وریدی از طریق سینوس وریدی مهره است.

اعصاب نخاعی

اعصاب ستون فقرات به طور جانبی بین مهره‌ها ظهور می‌کند، و تعداد کل در بین گونه‌ها متفاوت است (به دلیل واریانس گونه در تعداد مهره) هر عصب یک ریشه پشتی (آوران) و یک ریشه شکمی (وابران) دارد، که برای تشکیل عصب نخاعی مختلط ترکیب می‌شوند. اندازه ریشه‌های نخاعی و اعصاب با توجه به اهمیت نسبی اعصاب مشخص می‌شوند (به عنوان مثال در پرندگان پروازی اعصاب درناحیه شبکه بازویی بزرگ‌تر از اعصاب شبکه لومبوساکرال می‌باشد). هر عصب نخاعی به سه بخش تقسیم می‌شود: شاخه مننژی (عصب دهی مننژهای نخاعی راموس پشتی (عصب دهی عضلات epaxial و پوست خلفی) و راموس شکمی (عضلات هیپاکسیال و قسمت شکمی پوست را عصب دهی می‌کند، و هم چنین تشکیل دهنده شبکه براکیال و کمری است).

اعصاب بال:

اعصاب بال از شبکه برانشیال، توسط اعصاب رامی شکمی ۴-۵ نوتریال نخاعی به وجود می‌آیند، که به ریشه‌های شبکه معروف‌اند. این ریشه‌ها سپس ترکیب می‌شوند تا شبکه ۲-۳ تنه ای کوتاه را تشکیل دهند، که سپس به بخش خلفی و شکمی تقسیم می‌شوند. بخش‌های پشتی متحد می‌شوند تا یک فاسیال پشتی ایجاد کنند و بخش‌های شکمی فاسیال شکمی را تشکیل می‌دهند.

اعصاب محیطی:

فاسیال پشتی اعصاب محیطی را تشکیل می دهدکه عضلات پشتی (اکستانسور) بال را عصب دهی می‌کنند. این اعصاب شامل عصب شعاعی و عصب زیر بغل است، و برای بالا بردن بال به کار می‌رود.

فاسیای شکمی ماهیچه‌های شکمی (فلکسور) را عصب دهی می‌کنند و شامل اعصاب بزرگ پکتورال، عصب مدیولنار، عصب اولنار و عصب مدیان می‌باشند. این اعصاب برای پایین آوردن بال به کار می‌روند. فلکسور شکمی هم چنین باعث ایجاد عصب زیر عنکبوتیه می شود. که بالا رفتن ناگهانی ضربات بال را از طریق عصب دهی ماهیچه‌های زیر عنکبوتیه فعال می‌کند.

شبکه لومبوساکرال:

شبکه لومبوساکرال توسط اعصاب نخاعی هشت رامی شکمی شکل گرفته است و به شبکه لامبر (سه ریشه، یکی که با شبکه ساکرال به اشتراک گذاشته می‌شود.) و شبکه ساکرال (شش ریشه، شامل یکی از شبکه‌های کمر) تقسیم می‌شود. این شبکه‌ها سپس اعصاب محیطی پا – عصب استخوان ران را ایجاد می‌کند. و شاخه‌های آن عصب سیاتیک شبکه کمری را ایجاد می‌کند و عصب سیاتیک شبکه ساکرال را ایجاد می‌کند. ریشه‌های شبکه کمری در تماس با سطح پشتی بخش فوقانی کلیه می‌باشد، در حالی که ریشه‌های شبکه ساکرال و شروع عصب سیاتیک در بخش میانی تعبیه شده است. فشرده سازی این اعصاب توسط بزرگ شدن کلیه منجر به فلج عضلانی یا فلج پای آسیب دیده خواهد شد

شبکه‌های شرمگاهی و بخش دمی اعصابی را فراهم می‌کنند که دم، دریچه اسفنکتر و کلوآک را عصب دهی می‌کنند. شبکه شرمگاهی در ناحیه و حوالی بخش کلیوی دمی واقع شده است،

در این مقاله همه چیز درخصوص نخاع پرندگان زینتی و اعصاب نخاعی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما سر بزنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱