گام‌های اولیه برای پیاده سازی برنامه تغییر رفتار پرندگان زینتی

در این مقاله همه چیز در خصوص گام‌های اولیه برای پیاده سازی برنامه تغییر رفتار پرندگان زینتی بررسی شده است، با ما همراه باشید؛

گام‌های اولیه برای پیاده سازی برنامه تغییر رفتار

برخی مراحل اولیه برای پیاده سازی برنامه تغییر رفتار هنگام مواجهه با مشکلات رفتاری شامل موارد ذیل است:

• آموزش مقدماتی
• نرمال سازی تعامل اجتماعی
• اجتناب از رفتارهای ناخواسته
• جایگزین نمودن رفتارهای ناخواسته با رفتارهای مقبول

آموزش مقدماتی

ظاهراً بسیاری از پرندگان خانگی و دست پرورده افراد را به عنوان “اعضای” گروهشان تشخیص داده و می‌پذیرند. این تشخیص و تعاملی که به همراه آن می‌آید به طوطی‌ها کمک می‌کند نا هم نشینان سرگرم کننده ای باشند. در حالت نرمال، سایر اعضای گروه به پرندگان خردسال رفتار اجتماعی را از طریق سیستم مناسب و آزمون و خطا یاد می‌دهند. نقش مشاور و معلم در پرندگان همنشین توسط صاحب پرنده کاملاً پر شده است. داشتن الزامات مقدماتی در محل به منظور فراهم کردن فونداسیون محکمی جهت پذیرش رفتارهای اجتماعی، ضروری است. این مقدمات شامل بالا رفتن، پایین آمدن و ماندن روی جایگاه است.

بالا رفتن (پریدن):

پریدن روی دست پیشنهادی، مانور اساسی است که بیش‌ترین تکیه را بر رهنمون‌های رفتاری و آموزش دارد. با توجه به آنچه در قسمت فوق بحث شد، لازم است که پرنده این رفتار را به دلیل تمایل انجام دهد نه اجبار. با بکارگیری پاداش خوراکی و کلمات اشاره به “بپر”، پرنده می‌تواند روی دست صاحب بپرد و آنجا بماند.

پایین رفتن:

پایین آمدن به صاحب پرنده امکان می‌دهد تا حرکت پرنده را هدایت کند. بازهم می گوییم، تقویت مثبت (پاداش خوراکی) و کلمات اشاره “پایین بیا” می‌توانند در آموختن به پرنده جهت پریدن از روی دست صاحب و رفتن به جایگاه مناسب کمک کنند.

ایستادن:

ایستادن روی جایگاه برای پرنده اهمیت دارد تا بتواند تعامل اجتماعی “نرمال” را تجربه کند و در خارج قفس با “اعضای دسته” بدون شیطنت یا نیاز به نظارت دائمی، معاشرت نماید. وقتی طوطی خانگی آزاد گردد در معرض ریسک بزرگ‌تری از لحاظ آسیب‌های تروماتیک و مسمومیت‌های خانگی قرار دارد. همچنین احتمال ایجاد تعاملات پیوند با یک شخص بیشتر بوده در حالی که با سایر افراد تعامل کمتری دارد.

تخته‌های رومیزی قابل حمل برای این آموزش مناسب هستند زیرا در هر جایی می‌توان آن‌ها را قرار داد. پرنده ای که روی جایگاه می‌پرد و برای باقی ماندن در آنجا جایزه (به صورت کلامی یا همراه با غذا) می‌گیرد. اگر آن‌ها پایین بیایند و در اطراف قدم بزنند، به طور اجتناب ناپذیری از پاداش دادن به این رفتار جلوگیری شده و وی را بدون هیچ پاداشی روی جایگاه قرار می‌دهند. اگر پرنده در جایگاه بماند، جایزه دیگری به وی تعلق می‌گیرد. معمولاً لازم است به شکل تدریجی، زمان بین قرار گرفتن پرنده روی جایگاه و پیشنهاد جایزه، انجام شود.

تعامل‌های اجتماعی نرمال شده

این کار در دو سطح انجام می‌شود:

• تعاملات میان طوطی و شخصی که پرنده با وی صمیمی شده باید اصلاح شود. تعاملاتی مانند بلند کردن پرنده، خاراندن سر و بدن و بازی با او باید متوقف شده یا به شکل چشم گیری کاهش یابند و در عین حال برنامه اصلاح پیاده سازی شود. شخص صمیمی شده می‌تواند قفس را تمیز نموده و غذا و آب تازه برای طوطی فراهم کند ولی تعامل کمتر شود، بهتر است.
• سایر اعضای خانه باید فرصت تعامل مثبت با پرنده را پیدا کنند. برای اجتناب از حواس پرتی پرنده یا ایجاد تهاجم قلمرویی و محافظتی، بهترین کار این است که اگر فرد صمیمی شده در اطراف نیست، این کار انجام شود و زمانی که آموزش “خارج از قفس” انجام می‌شود آن شخص باید پرنده را در محل بیاورد که رفتارهای قلمرویی از خود بروز ندهد. پرنده باید یاد بگیرد که با سایر افراد با استفاده از ترکیبی از تقویت مثبت و نمایش تدریجی تعامل کند. برای مثال، شخص جدید می‌تواند پاداش خوراکی مورد علاقه را در ظرف غذای پرنده ریخته و سپس دور شود. اگر این کار به اندازه کافی انجام شود، در نهایت پرنده مشتاقانه منتظر دیدن شخص جدید خواهد بود. سپس این شخص می‌تواند از طریق میله‌های قفس تقویت را انجام دهد.

در ادامه این نکته:

• در نهایت پاداش را می‌تواند برای پریدن روی دست و نیز سایر رفتارهای همکارانه ارائه دهد. متناوباً کار در قلمرو طبیعی که سایر اعضا می‌توانند پرنده را برای انجام رفتارهای ساده که پرنده می‌داند چگونه انجام دهد، نشانه بگیرند. این کار باعث می‌شود پرنده روی فعالیت تمرکز نموده و در عین حال پاداش را از شخص دیگری دریافت کند. این امر به پرنده کمک می‌کند روابط مطلوب و مثبتی با سایر اعضای خانه ایجاد کند. هدف از این اصلاحات دو سطحی محدود کردن تجربه مثبت با فرد صمیمی شده و در عین حال افزایش تجربه مثبت با شخص جدید است. ولی با این حال ممکن است هرگز برای شخص جدید امکان تعامل در همان سطحی که فرد وابسته با پرنده داشت ایجاد نشود و تا زمانی که فرد وابسته در اتاق باشد، بعید است تعاملات مثبت رخ دهند.

در این مقاله همه چیز در خصوص گام‌های اولیه برای پیاده سازی برنامه تغییر رفتار پرندگان زینتی بررسی شد.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما مراجعه کنید.

بهترین کلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کلینیک دامپزشکی روژان