بیماری پوست و پر پرندگان زینتی(روپوش پر،پرپوشالی،کیست پر،طاسی و…)

در این مقاله همه بیماری های پوست و پر پرندگان زینتی بررسی شده است،با ما همراه باشید:

اختلالات مادرزادی بیماری پوست و پر پرندگان زینتی

روپوش پر’ یا سندرم ‘گل داودی’ در پرندگان جوان

تعریف / بررسی اجمالی:

باجریگار های جوان رشد مداوم پر پروازی، دم و پرهای کانتور خود را نشان می‌دهند. همان طور که پرها نرم و پیچ خورده می‌شوند، به پرنده ظاهر روپوش پر می‌دهند .

اتیولوژی:

اعتقاد بر این است که این یک بیماری ژنتیک مغلوب کشنده است. تصور می‌شود که ارتباطی با ویروس هرپس باجریگار وجود داشته باشد، اما یک”علت و نتیجه” هنوز ایجاد نشده است.

ارائه بالینی:

پرهای پرنده مبتلا دارای پرهای بیش از حد بلند و پیچ خورده هستند. آن‌ها قادر به پرواز نیستند و سر و صدا به سختی قابل شنیدن می‌باشد. بیشتر آن‌ها در چند سال اول زندگی می‌میرند.

پر پوشالی در قناری‌ها

تعریف/ بررسی اجمالی:

پرها از غلاف پر بیرون نمی‌آیند، آن‌ها ظاهری پوشالی مانند دارند.

اتیولوژی:

این یک بیماری کشنده است، اعتقاد بر این است که در قناری‌ها ارثی است.

تشخیص‌های افتراقی:

باید از هر شرطی که از نظافت مناسب پرنده جلوگیری می‌کند، متمایز باشد.

کیست‌های پر در قناری‌ها

تعریف / بررسی اجمالی:

این‌ها به صورت پرهای رشد کرده، گره‌های زرد روی پوست قناری‌ها با پرهای پیچیده مانند سویه‌های Norwich، Border و Gloucester ظاهر می‌شوند.

اتیولوژی:

در واقع ممکن است نئوپلاسم های فولیکول پر خوش خی‌ام باشند. در هر فولیکول چندین پاپیلای پوستی ایجاد می‌شود، و در نتیجه پیچ خوردگی پرهایی را ایجاد می‌کند که قادر به جوانه زدن از پوست نمی‌باشند. اعتقاد بر این است که یک وضعیت وراثتی است. سویه‌های قناری مبتلا از نظر ژنتیکی برای تولید یک پر اضافی از نوع پایین انتخاب شده است (buff دوتایی) که ممکن است آن‌ها را مستعد تشکیل کیست کند.نحوه وراثت مشخص نیست و ممکن است عوامل دیگر (به عنوان مثال عفونت‌ها؛ ضربه) در پیشرفت شرایط نقش داشته باشند.

ارائه بالینی:

ناحیه قفسه سینه پشتی یک مکان مکرر ازکیست چندگانه است، اما می‌تواند در هر نقطه از بدن و بال رخ دهد.آن‌ها اغلب در چندین محل مسیر پر وجود دارند. کیست‌ها به صورت گره‌های سخت، زرد حاوی پرهای پیچشی یا فر ظاهر می‌شوند

پرندگان مبتلا به طور نامنظم پرها را در سراسر بدن هدایت کرده‌اند. کیست‌های پر فعالانه در حال رشد دارای دیواره‌های عروقی و حاوی خون و مواد ژلاتینی هستند. کیست بالغ حاوی مواد کراتینه خشک می‌باشد و دیواره کیست ممکن است گسترده تر، ضخیم تر و از لحاظ عروق کاهش یابد.

مدیریت:

درمان کیست‌های انفرادی، محتویات بیان و لانسینگ ساده کیست می‌تواند محافظه کارانه باشد. عود شایع است، اما برداشتن فولیکول آسیب دیده توسط جراحی یک درمان کلی است.

هنگامی که چندین کیست وجود دارد، برداشتن مسیر آسیب دیده توسط جراحی ممکن است لازم باشد.

کیست‌های روی بال ممکن است بدون قطع جزئی بال قابل جراحی نباشند. از این رو، ممکن است درمان محافظه کارانه تا زمانی که مالک از احتمال ادامه مشکل آگاه است، تضمین شود.

“پرهای Porcupine ” در کبوترهای خانگی و کبوترهای دم چتری

شرایطی مشابه “پر پوشالی” در قناری‌ها می‌باشد.

طاسی در کوکاتیل های لوتینو

یک لکه طاسی در پشت پرهای ستیغ روی تاج سر در کوکاتیل های لوتینو وجود دارد. درمان لازم یا در دسترس نیست.

اختلالات تغذیه ای:

سوء تغذیه ممکن است از چندین راه روی پوست و پرها تأثیر بگذارد.

کیفیت پر:

• پرهای شکننده.
• ریزش‌های غیر طبیعی که منجر به فرسایش یا آسیب دیدگی غلاف پر می‌شوند.
• عدم توانایی در آراستن، ابقای غلاف پر را در بر دارد.
• میله‌های استرس. شکستگی در پهنک پر به دلیل قسمت‌های کوتاه اختلال عملکرد یقه اپیدرم با ترشح هورمون‌های کورتیکواستروئید در طی استرس مرتبط می‌باشد. این می‌تواند با دوره‌های سوء تغذیه، به خصوص در طول روند از شیر گرفتن نیز مرتبط باشد.

رنگ پر:

رنگ در پرندگان نتیجه ترکیبی از ساختار پر (تأثیرگذار بر عبور یا انعکاس نور)، رنگدانه های ملانین (سیاه، خاکستری و قهوه ای) و رنگدانه های کاروتنوئید (زرد و قرمز) می‌باشد. تغذیه هم ساختار پر و هم میزان و نوع کاروتنوئیدها در پر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بنابراین سوءتغذیه می‌تواند برخی از اثرات زیر را روی رنگ پر ایجاد کند:

• dullness و تیرگی پرهای زینتی
• پرهای قرمز در طوطی‌های خاکستری آفریقا.
• رنگ‌های غیر عادی در طوطی‌های الکتوس.
• تغییرات رنگ (به عنوان مثال تبدیل پرهای سبز رنگ به زرد، سفید شدن پرهای آبی).

لازم به یادآوری است که عوامل دیگر نیز می‌توانند بر روی رنگ پر، به ویژه ژنتیک و بیماری‌های ویروسی تأثیر بگذارند مانند PBFD.

تغییرات پوست:

• افزایش پوسته پوسته شدن پوست
• رسوبات چربی زیر پوست به پوست رنگ مایل به زرد می‌دهد.
• افزایش شکنندگی پوست به گونه ای که پوست به آسانی پاره شود. یک مثال متداول در این مورد، آسیب دیدگی “دونیم شدن دم” در کوکاتیل با بال بد کوتاه شده می‌باشد. ترکیبی از سقوط سنگین و پوست شکننده منجر به شکاف در پوست بین vent (منفذ) و دم می‌شود.

اگرشاه طوطی از یک رژیم غذایی تمام دانه چندین سال استفاده کرده باشد. به تیرگی کلی پرهای زینتی منجر می شود، پرهای قرمز تبدیل به نارنجی و پرهای سبز تبدیل به زرد می شوند.

مدیریت:

ارزیابی رژیم غذایی برای شناسایی و اصلاح کمبودهای مواد مغذی یکی از مؤلفه‌های اساسی ارزیابی هر گونه مشکل پوستی در پرندگان می‌باشد.

 اختلالات غدد درون ریز

کم کاری تیروئید

ارائه بالینی:

طیور مبتلا به تیروئیدیت تغییراتی در کیفیت و رنگ پر نشان می‌دهند. پرهای سیاه، قهوه ای و زرد تبدیل به قرمز، بلندتر و نوک تیز تر می‌شوند و کمتر از حد نرمال دارای barbules pennaceous هستند.

مشابه سندرم مشکوک به کم کاری تیروئید در galahs دیده می‌شود. این پرندگان رشد و نمو طولانی دارند،

پرهای اولیه پروازی باریک‌اند و تغییر رنگ قرمز پرهای زینتی خاکستری به صورتی مشهود است. در همان زمان، رنگ پرهای صورتی به شدت عمیق تر می‌شود.

یک ماکائوی قرمز مایل به قرمز چاق مبتلا به کم کاری تیروئید تأیید شده از دست رفتن پر غیر خارش دار، کم خونی غیر احیا کننده خفیف، لکوسیتوز خفیف، هتروفیلی، هایپرکلسترولمی و پرهای کم پشت را دارد، و بیش از یک سال ریزش پر ندارد. به درمان تیروکسین خوب پاسخ می‌دهد.

کوکاتیل های لوتینو مشکوک به کم کاری تیروئید ممکن است شدت رنگ عمیق تر و از دست دادن barbs و barbules در پرها را نشان دهند، به پرنده رنگ زرد ” greasy’” می‌دهد. راینوتکا اغلب زیاد رشد می‌کند. نتایج آزمایش عملکرد کبد در این پرندگان اغلب طبیعی است، اگرچه میزان کلسترول اغلب بالا می‌رود.

تشخیص:

کم کاری تیروئید تشخیص داده می‌شود. تشخیص دشوار است زیرا سطح T4 در پرندگان درحالت استراحت (۵-۱۵ نانوگرم در میلی لیتر)  بسیار کمتر از پستانداران و اغلب زیر حد قابل تشخیص بسیاری از آزمایشگاه‌ها تکنیک‌ها و تجهیزات است. علاوه بر این، میزان T3 (0.5-4 نانوگرم در میلی لیتر) ممکن است به اندازه T4 در عملکرد کلی تیروئید مهم باشد. اندازه گیری فقط T4 ممکن است یک تصویر دقیق از سلامت ده تیروئید ارائه ندهد.

نیمه عمر هر دو هورمون در پرندگان کوتاه تر از پستانداران است، و یک تغییر قابل توجه روزانه در یک پرنده طبیعی را در بر دارد. همچنین تنوع فصلی وجود دارد، میزان پایه بالاتر در بهار شروع می‌شود. تشخیص صحیح کم کاری تیروئید نیاز به نشان دادن ناکامی برای پاسخ به هورمون تحریک کننده تیروئید ((TSH دارد. (توجه: TSH پرندگان از نظر تجاری در دسترس نیست، بنابراین TSH پستانداران باید مورد استفاده قرار گیرد.) پس از به دست آوردن یک اندازه گیری پایه T4، باید به یک پرنده میزان  داد TSH و T4،۴-۶ ساعت بعد تعیین می‌شود. پاسخ مثبت در یک پرنده طبیعی ۲.۵ برابر یا بیشتر از میزان T4 در حالت استراحت می‌باشد.

شواهد پشتیبانی کننده برای تشخیص کم کاری تیروئید شامل هایپرکلسترولمی، تری گلیسیریدها و آنزیم‌های کبدی افزایش یافته است و یک ماده غیر احیا کننده خفیف می‌باشد. پیشنهاد شده است که، در پرندگان بزرگ‌تر، نمونه برداری آندوسکوپی از غده تیروئید ممکن است منجر به تشخیص کم کاری تیروئید شود.

مدیریت:

علی رغم عدم تأیید آزمایشگاه، برخی پرندگان چاق که فقدان کاهش وزن را پس از یک رژیم غذایی سخت نشان می‌دهند، همراه با پرهای ضعیف و ریزش مکرر دیده می‌شوند که به درمان تیروکسین پاسخ مثبت می‌دهد.

مکمل تیروئید می‌تواند به صورت خوراکی در دوز ۰.۰۱-۰.۰۲ میلی گرم / کیلوگرم PO q12h شروع شود. با این حال، توجه داشته باشید که در حال حاضر هیچ داده دارویی در دسترسی وجود ندارد تا تجویز ایده آل هورمون تیروئید جایگزین را در پرندگان نشان دهد. علاوه بر این، پاسخ مثبت به مکمل تیروئید تشخیص کم کاری تیروئید را تأیید نمی‌کند.

در این مقاله چند مورد از بیماری پوست و پر پرندگان زینتی بررسی شده است.

جهت دریافت اطلاعات رایگان بیشتر به وبسایت و پیج ما سر بزنید.

بهترین کیلینیک دامپزشکی تهران کجاست؟

کیلینیک دامپزشکی روژان

۰۹۱۲۹۲۶۳۰۵۵- ۷۷۴۶۱۳۶۸-۰۲۱